Italiaanse avond 22-10-11
Zaterdagavond was het na een lang seizoen nog eens hoogtijd voor wat anders.
Lorenzo heeft nog een tweede passie en dat is koken, Italiaans of wat had u gedacht?
Hij stelde voor om eens met zen allen samen te eten EN zelf te koken.
En dat deden we dan ook.
Iedereen was druk in de weer met het maken van pasta, bruschetta's, carbonara saus, risotto, speciale koekjes, enz.
Het smaakte dan ook verrukkelijk!
Applaus voor jezelf en een extra merci aan Eddy en Lorenzo om alles in goede banen te leiden.
Ciao!
Sluitingsprijs MAZDA Schelkens Wommelgem 09-10-11
Alweer de allerlaatste wedstrijd van het sezioen maar toch 11 van onze mannen aan de start. Het was echt koud in Wommelgem en bovendien regende het nog eens ook.
Van in het begin reed er een groepje weg en Steven was mee, mooi zo!
Zou het vandaag eens zijn dagje worden, laat ons hopen! Helaas valt de kopgroep vooraan uit elkaar en Steven belandt weer in het peloton dat jaagt achter de 4 overgebleven vluchters.
Ook in dat peloton Jan en Ronny bezig aan hun eerste wedstrijd en dat loopt vlot!
De 4 vluchters nemen circa 30" voorsprong en dat blijft zo de hele koers.
Met nog enkele ronden te gaan ontstaat er een groepje van 10 achter de 4 vluchters.
Lorenzo maakt nog de sprong en komt erbij maar dan draait zijn ketting tussen de 11 en het frame....terug naar af dus maar even later waagt Lorenzo de sprong naar de 10, opnieuw met succes! Sterk werk!
In het peloton zit nog Ben die zich goed voelt maar hij heeft zijn handen vol met een losgekomen schoenplaatje.
Terwijl Jerry ook nog wat probeert barst vooraan de strijd om de overwinning los en het is alweer Pepijn Verbruggen die aan het langste eind trekt.
Brrr allemaal snel naar VDB thuis om wat op te warmen waar we nog klinken op het afgelopen sezioen en de behaalde overwinningen.
Tot volgend jaar!
B.
Lorenzo en Wim winnen koppeltijdrit in Terneuzen!!!!!!!! 08-10-11
Lorenzo en Wim slagen erin helemaal op het einde van het seizoen een koppeltijdrit te winnen voor het duo
Echelpoels - Muys!
Sterk bezig mannen!
Korenpaterrit 18-09-11
Zondag verzamelde een deel BCters voor de Korenpaterrit van de Wommelgemse Sprinters.
We konden 2 nieuwe gezichten verwelkomen: Jan en Ronny.
Verder wordt het stilaan wat frisser maar we hebben zeker niet te klagen.
We trekken naar Wommelgem om in te schrijven waar we natuurlijk Erik Van Herck en andere sprinters begroeten.
En dan kan de rit beginnen, ondanks dat sommigen de dag voordien gekoerst hebben zit de vaart er meteen goed in.
Ook Jan en Ronny rijden duidelijk meer dan enkel op zondag.
Iedereen doet netjes zijn deel van het kopwerk en weer aangekomen in Millegem waren Erik en Lorenzo naast elkaar beland EN aan de kop van de groep.
Beide heren hadden duidelijk hun stal geroken want het tempo bleef maar stijgen...
Uiteindelijk kwamen we moe maar voldaan weer aan in Wommelgem waar de Wommelgemse Sprinters niet ongevoelig bleken voor onze smekende gezichten om een hapje van hun snackjesbord.
Duffel Blauwe Hoek 27-08-11
Toch wel hoge verwachtingen vandaag aan "Den Blauwe Hoek".
We hadden immers de winnaar van 2009 in onze rangen die toen met panache alleen toekwam na een solo van 30km.
U weet dan al dat het over Peter Dierks gaat.
Verder Lorenzo, Steven, Stein en Kristof op het appel.
En niet te vergeten Pieter Bogaerts in zijn allereerste wedstrijd ooit!
De koers zelf was minder succesvol als gehoopt.
Steven stond al in de eerste ronde aan de kant met een losgekomen achterwiel en kon de kloof wel weer dichten maar
net dan reden Pepijn Verbruggen en Piet Froyen weg wat Steven fataal werd.
Samen met Kristof stond hij al snel aan de kant, Kristof die een complete off day had.
Kan gebeuren....
Peter had duidelijk niet de benen die hij hier in het verleden al eens had en ook Lorenzo had geen beste benen.
Stein leek wel met overschot te rijden maar verschool zich in het peloton.
Leuk om volgen was de prestatie van Pieter B.
Elke ronde had hij een andere kleur: rood, wit, groen,....
En maar zuchten en proesten maar hij reed wel netjes de wedstrijd uit.
Proficiat Pieter en veel succes volgend jaar met je MTB plannen.
Haasdonk TTC Ronde 22-08-11
Ik ben Rien, aangenaam!!
Maandag 22 augustus ttc ronde in haasdonk, na Vremde mijn tweede koers (ploegentijdrit in Geel niet meegerekend). Ik had zondagavond de auto al op linkeroever gezet, zodat ik recht van het werk (Antwerpen-Zuid) naar daar kon fietsen en niet door de kennedytunnel moest. Tegen 17u30 was ik, iets vroeger dan gepland, in Haasdonk waar net de koers van de recreanten van start ging.
Een parkeerplaats zoeken, even kijken naar de recreanten, inschrijven (ik kreeg nr.108 en moest even denk aan Wouter Weyland) omkleden en gaan opwarmen. Tijdens het opwarmen Egwin, Jerry en Peter tegengekomen, deze drie mannen samen met Morris en mij vormde het Bryon Cycling Team van de avond. Na een paar rondjes
opwarmen begon het wat te regenen. Toen we aan onze laatste ronde bezig waren schoof Peter zijn achterwiel weg in een natte bocht en belande hij in een grachtje langs de kant van de weg. Behalve wat schrik, een pijnlijke pols en een
vuil truitje geen lichamelijke schade (denk ik). De linkershifter van zijn fiets was wel stuk, maar tijdens de koers heb je toch geen binnenblad nodig (zeker Peter niet) en de remmen werkte nog wel. Na dit voorval rustig naar de start
rijden, onderweg nog even plassen, en dan de start!
Eerst een rondje achter de wagen, iedereen ging zeer behoedzaam door de bochten waardoor je achteraan het peleton bijna voet aan grond moest zetten omdat het zo traag ging, na anderhalf rondje zat ik ongeveer halverwege het peleton, ik had al gezien dat Jerry en Egwin vooraan zaten, Morris zat in mijn buurt maar Peter zat helemaal achteraan.
In de bocht waar Peter gevallen was schoof, vlak achter mij en Morris, nog een andere renner onderuit. Een paar km verder, op een recht stuk keek ik achterom en zag ik dat er een scheur in het peleton was gekomen maar de achteropgelegen groep (waar Peter nog in zat) kwam wel terug dichter bij. Aangezien Peter redelijk goed staat in het algemene klassement van de ttc ronde wilde ik hem graag helpen. Ongeveer een halve ronde later was de aansluiting een feit, ik liet me wat uitzakken om te zien of ik Peter terug kon vinden. Hij reed bijna helemaal achteraan het peleton, dat nog wat aan het herstellen was van die val.
Ik liet me uitzakken tot bij hem om te controleren of alles in orde was. Hij zei dat hij wat schrik had, niet moeilijk daar achteraan dat peleton, waar mannen zitten die niet kunnen volgen en dan maar risico’s nemen om toch maar mee te
zijn. Op het volgende rechte bredere stuk ben ik met Peter in mijn wiel terug naar voor in het peleton gereden, eenmaal daar aangekomen demarreerde hij, of het was om als eerste de bocht aan te kunnen snijden of om weg te blijven was me niet helemaal duidelijk. Maar het peleton zat redelijk snel terug in zijn wiel, na een tijdje mee vooraan in het peleton te zitten en wat mee te springen met andere renners liet Peter op een smaller baantje achter mij en
twee andere renners een gat vallen, we waren met drie weg, maar al snel was het duidelijk dat we het werk met twee zouden moeten opknappen. Niemand maakte bij de tussenspurt aanstalte om te gaan spurten dus zijn we gewoon blijven ronddraaien. Na ongeveer anderhalve ronde (18 seconden voor het peleton) kwam een groepje van vijf aansluiten, de samenwerking was meteen van het begin goed. Ik zat als enige Bryonner in de kopgroep en wist niet goed wat ik moest doen, misschien zaten er wel renners mee die de goede plaats van Peter in het klassement konden bedreigen. Ik draaide maar gewoon mee, om de samenwerking niet te verstoren. Met nog 5 ronden te gaan zat Peter plots mee in de kopgroep, hij had op zijn eentje onze 20 seconden voorsprong op het peleton toe gereden. Ik kon vanaf nu dus gerust zijn dat hij zeker geen tijd zou verliezen. Hoe verder naar het einde toe hoe minder samenwerking er was in de kopgroep. Ik was soms wat te enthousiast met mijn kopbeurten, gelukkig waren Peter en zijn ervaring er
om mij wat in te tomen en de andere renners te motiveren. Hoewel ik nooit in de problemen heb gezeten was dat toch niet zo slecht.
In de voorlaatste ronde heeft Peter nog 2 keer geprobeerd weg te rijden maar zonder succes. We gingen dus met een kopgroep van 9 de laatste ronde in met een 15 tal seconden voorsprong, op het smalle baantje zat ik heel de tijd op kop, vragend aan de man achter mij om over te nemen reden we op den duur nog maar 30km/h ik keek wat verder achterom en zag Peter teken doen om toch te rijden, dus dan toch terug versnelt, maar met het idee nog wat over te houden de laatste kilometers. Bij het opdraaien van de laatste “rechte” lijn reed ik nog steeds op kop, met nog 2 km te gaan gierden de zenuwen en adrenaline door mijn lijf. Op het natte wegdek schoof mijn achterwiel weg, gelukkig kon ik nog relatief gemakkelijk recht blijven. Dit zorgde er echter wel voor dat mijn lichaam ondertussen tot achter mijn oren vol zat met adrenaline. Ik keek achterom en zag dat ik een 10 tal meter voor de groep uit reed, met “mijn domme kloten” ging ik vol aan in de hoop weg te blijven, dit was natuurlijk valse hoop wat op 1000m voor het einde duidelijk werd, de adrenaline had intussen plaats gemaakt voor verzuring.
Ik werd ingelopen en net op het moment dat de aansluiting plaats vond werd er gedemarreerd (wat te verwachten was natuurlijk) iedereen was mee maar ik moest achteraan even een klein gaatje laten, na een paar 100 meter viel het vooraan weer even stil, en ik kwam weer wat dichter maar toen werd er weer versneld tot het einde. Ik heb dat laatste stuk nog de aansluiting niet meer kunnen maken. Op die moment licht teleurgesteld door mijn niet al te slimme zet, maar deze teleurstelling ebde echter snel weg toen mijn medevluchters me kwamen zeggen dat ik heel sterk gereden had. Enkele onder hen vroegen me ook hoe lang en waar ik zoal gekoerst had, het antwoord, “dit is mijn tweede koers, ik heb vorige week ook meegedaan in Vremde”, verbaasde de meeste, en resulteerde in meer felicitaties.
Ik heb in deze koers weer veel geleerd (dank u Peter, voor alle advies tijdens de wedstrijd), en merk dat ik nog heel veel kan leren. Ik heb ook gemerkt dat ik redelijk gemakkelijk mee kan tegen 40km/h - 45km/h met pieken tot de 50, ik heb tijdens de wedstrijd nooit veel moeite gehad om te volgen (behalve de laatste 2km), maar bij hogere snelheden wordt het wat moeilijker. Ik voel me in ieder geval altijd heel goed tijdens het koersen, heb na elke wedstrijd steeds meer zin om meer te koersen.
Op naar de volgende wedstrijd, dwars door oud-heverlee, een wedstrijd op een selectiever parcours, ben benieuwd naar hoe ik dat zal verteren.
Rien
GP Roland Geel 20-08-11
Zaterdag 20 augustus 2011. ’s Morgens vroeg is het al duidelijk: het wordt eindelijk nog eens een ouderwetse (Belgische) zomerse dag. Om 8u30 spring ik de fiets op, om in Wijnegem in het spoor van den grijze haas 75 km af te leggen met een gemiddelde van 30 km/u. Peanuts met de snelheden die straks in de GP Roland te Geel (tijdrit van 22 km) bereikt zullen worden. Maar ik ben dan ook maar een doodgewone wielertoerist…
Om 12u15 is het beruchte “rond punt” van Wommelgem plaats van afspraak voor een aantal Bryon renners die later deze namiddag niet één keer, maar verscheidene keren gaan sterven. Als ik met Bart de parking opdraai staan Peter, Egwin,
Tom V en Rien reeds stand-by. Ben zal ons vervoegen aan de afrit Massenhoven, wat perfekt verloopt. Even hilariteit wanneer ik de 1e afrit van Geel neem, terwijl het de 2e moest zijn. Geen nood, iets na 13u parkeren we onze auto’s in de ons vertrouwde straat. Even later komt Bart al met de rugnummers aandraven, ondertussen zijn ook Hans V en Tom M ter plaatse: Bryon Cycling Team 2 is voltallig.
Het duurt niet lang of de rollen worden op een rij naast de weg in gereedheid gebracht. Wat volgt is een mooi tafereel: 6 paar benen gaan in hoge frekwentie op en neer en zorgen in een mum van tijd voor sterk bezwete lijf en leden. Het typische geluid van fietsen op rollen klinkt de bewoners van deze straat vertrouwd in de oren. Het is bijna 14u30, le moment suprême is nu heel dichtbij. De fietsen ondergaan nog een laatste check-up, en netjes op tijd staat iedereen (Hans-Rien-TomV-Ben-Bart-TomM) geconcentreerd aan de start. Bij de eerste doortocht ’n beetje twijfel bij de supporters: onze jongens verliezen heel wat terrein op de ploeg die na hen vertrokken is. Een ronde later is het zover: de ploeg uit Nederland heeft de minuut zo goed als weggewerkt. Nochtans draait het behoorlijk goed rond, aan de gezichten te zien geeft iedereen het beste van zichzelf. Ze gaan met z’n zessen de laatste ronde in, en ondertussen is het ook duidelijk dat die ploeg uit Nederland een toptijd aan’t realiseren is. Hans V (de motor van de ploeg vandaag) leidt Bryon 2 naar de finish, waar ze op dat moment een 9e tijd klokken: 30’30” (gem.: 43,265 km/u). Na afloop iedereen tevreden, zeker Rien, nog maar net overgeschakeld van lopen naar fietsen, en verleden week in Vremde z’n eerste koers gereden !
Tijdens de chronorit van Bryon 2 zijn ook de ontbrekende schakels van Bryon 1 op het circuit verschenen: Lorenzo en Wim met een tijdrit fiets en Rudi H (de winnaar van de “Vremdse Pijl”). Terwijl Peter, Egwin en Steven zich uitsloven op de rollen, rijden Wim en Lorenzo zich warm op de weg.
Even paniek als blijkt dat Wim z’n schoenen vergeten is. Uiteindelijk wurmt Wim zich in een iets te kleine schoen en zorgt handige Philip voor aangepaste schoenplaatjes zodat Wim, zij het met lichtelijk kromme tenen, toch op de fiets kan. Zo mogelijk nog straffer vergaat het Rudi H: bijna klaar om zich op te warmen slaat hij de deur van z’n auto toe,
terwijl z’n sleutels er nog in liggen. Helm, truitje en aanverwante liggen onbereikbaar in de auto… Gelukkig is er Peter nog, die als loodgieter het nodige inbraakmateriaal ter beschikking heeft. Eerst ramt Rudi met hamer en schroevendraaier het slot van de achterdeur eruit, maar die wil helaas niet open. Tot Ben zich met de zaak komt bemoeien: met een stijve draad slaagt hij er in om als een volleerd inbreker het slot open te trekken. Rudi staat er bij met klamme handen, hij hoeft geen opwarming meer.
Om 16u30 staat Bryon Cycling Team 1 (Egwin, Peter, Steven, Wim, Rudi en Lorenzo) klaar. De verwachtingen zijn nogal hoog gespannen, de supporters wachten hoopvol op de eerste doortocht. En het team ontgoochelt niet: ze zetten meteen een scherpe rondetijd neer. Tijdens ronde twee moet Egwin afhaken, het gaat net iets te snel na de bochten. De anderen blijven in een strak tempo de kilometers afmalen, de laatste 2 ronden zijn de snelsten. Uiteindelijk komen ze op de 4e eindtijd uit: 28’40” (gem.: 46,028 km/u).
Met nog 1 reeks te gaan is een top-10 plaats zo goed als zeker. In die laatste reeks doen nog 2 ploegen beter, eindresultaat voor Bryon 1: de 6e plaats. Een dikke proficiat ! Lachende gezichten, er had zelfs nog iets meer ingezeten omwille van een hapering in ronde twee. Mogen wij dan volgend jaar dromen van een podiumplaats ?
Weer eens een uitmuntende organisatie, en twee knappe Bryon ploegen. ’t Was mooi vandaag.
Tot slot de rondetijden van onze teams (van ronde 1 naar ronde 5), de eindtijd, gemiddelde en plaats
Bryon Cycling Team 1 : 5’44” * 5’47” * 5’47” * 5’42” * 5’40” 28’40” 46,028 km/u 6e
Bryon Cycling Team 2: 6’08” * 6’03” * 6’10” * 6’08” * 6’01” 30’30” 43,265 km/u 24e
Eddy
Lees hieronder ook de tijdrit vanuit de ogen van Lorenzo
“Mijn tijdrit”
3…2…1 start! Ik vertrek met de idee dat mijn benen vandaag niet goed zijn. Tijdens mijn tweede kopbeurt zegt mijn computer dat ik net boven de 50km/h rijd zonder te veel moeite. Blijkbaar mijn eerste gevoelen in de opwarming waren totaal verkeerd!
Wij passeren langs de aankomst voor de eerste keer (van vijf) en… shit, wij zijn goed! Iedereen doet zijn job en natuurlijk Wim en ik moeten langer trekken want wij zijn de enige met een tijdritfiets onder de poep. Maar ik heb te rap gejuicht en na een paar meter hoor ik roepen: “Lorenzo… wacht!”.
Ahia… wij zijn slechts met twee gebleven en de andere zijn achter gebleven. Ik rijd trager maar duurt lang, te lang, spijtig. Net voor de smalle bocht naar rechts tussen de huizen zijn wij opnieuw alle samen. Maar wijn hebben zeker meer dan 5 seconden verloren. Voor het einde van de ronde… again: “wacht… wacht”. Deze keer is korter geweest maar het deed meer pijn aan mijn benen omdat ik momenteel het ritme verloren heb.
De benen draaien heel goed. Ik trek vooral de rechtlijn met wind (licht) tegen. Elke keer probeer ik de begeleidermoto te mikken… ik draai hier mestal de 53x13 rond 47-48 km/h, maar het doet pijn. Na de tweede ronde wijn wij met 5 gebleven, spijtig kunnen wij niet meer de steunt van Egwin hebben. Gelukkig heeft Steven heel veel verstand gebruikt in het begin en nu kan hij super goed ronddraaien. Peter lijkt meer in moeilijkheden nu maar hij is een hardbijter. Wim trekt hard en met een mooie stijl, voor me is het gemakkelijker in zijn wiel te blijven.
Twee ronden voor het einde: Wim en ik rijden bijna altijd aan de kop nu, maar de korte kopbeurten van de andere ploegmaten zijn kostbaar voor ons! Wij rijden harder nu en vliegen gaan wij binnen de laatste ronde. Amai, ik had niet gemerkt dat wij al 4 ronden gereden hebben, kan dat? Nu zijn wij echt met twee aan het trekken en ik ben echt niet zeker dat echt de laatste ronde is. Wanneer ik naar de kop ga, roep ik naar Wim:” is dit de laatste ronde?” Wim zegt: “ja!” Perfect, echt wat ik wou horen.
De ketting gaat naar de 12 en bum… alles geven tot de boog. Ik zie 52 km/h op de teller.. Wij geven meer dan alles en in de laatste richtlijn kan Rudy nog versnellen, geweldig! Met moeite volg ik hem en zoals ik de anderen ook. Deze laatste versnelling heeft ons geholpen om de 6de plaats te pakken. Schitterend. Ik ben tevreden, een top10 plaats zou een super resultaat kunnen zijn, en wij deed het. 46 km/h als gemiddeld is een mooi nummer vind ik en met die bochten (maal 5 keer)!
Maar van deze plezante dag zal ik me vooral herinneren:
De sleutel van Rudy zijn Corsa… in de Corsa vergeten, de Wim zijn schoenen… thuis vergeten! En VOORAL: De “what a fuck is that???” openhangt aan de spiegel van Wim zijn auto!!!!!!!!!
Proficiat aan alle deelnemers
Klik hieronder voor de fotos van de organisatie waarvoor dank.
Vremde 14-08-11
Vremdse Pijl - Zondag 14 augustus 2011
Het is groot feest in ons kleine dorpje: we vieren met name 40 jaar Vremdese Feesten. Een van de hoogtepunten is de wielernamiddag op zondag, met een wedstrijd voor amateurs en wat ons nog veel meer interesseert: de koers voor wielertoeristen.
Mijn garage is voor deze gelegenheid omgetoverd in een kleedkamer, en tegen 12u druppelen de eerste Bryonnekes binnen. Behalve Bart en Philip (beiden nog volop in revalidatie) zijn zowat alle “coureurs” van de ploeg present. Al gauw dringt de scherpe geur van massageolie onze living binnen, vrouwlief wordt er zelfs een beetje wild van… Fietsen worden nog eens extra nagekeken, en vooraleer de opwarming begint werpt Bart nog enkele taktische richtlijnen in de groep.
Het is zwaar bewolkt, maar gelukkig niet koud. Om 13u staat een peloton van zo’n 50 renners aan het vertrek, waaronder een sterke 12-koppige delegatie van het Bryon Cycling Team. Onder de deelnemers ook een heel sterk op dreef zijnde Pepijn Verbruggen, onze vriend Kurt V van GDM en de plaatselijke hardrijder Rudi Hendrickx.
Direct na de officiële start (eerst 1 ronde achter de auto) demarreert Rudi H, met een kattesprong pikt Egwin aan, even later gevolgd door Steven. Het peloton laat echter niet begaan. Door die snelle start moet Kris M het peloton laten gaan, geen man overboord: de recreanten koersen in de TTC ronde zijn meer op zijn maat. Een paar kilometer verder brute pech voor Egwin: z’n pedaal is gewoon afgebroken, en zo einde wedstrijd. In ronde drie de beslissende fase van de wedstrijd: een valpartij, waarbij Morris (1e koers) en Erik VH (Wommelgemse Sprinters) de voornaamste slachtoffers zijn. Erik komt er met wat schaafwonden en een pijnlijke schouder vanaf, Morris heeft geen lichamelijke schade maar moet het peloton laten gaan. Een ander gevolg van de valpartij is dat een groepje van 11 renners zich licht heeft afgescheiden en er meteen de pees op legt. Een ronde later is het duidelijk dat de winnaar zich in dit groepje bevindt, want de voorsprong gaat snel omhoog. Vooraan o.a. Pepijn V, Rudi H, Geert H en ook 4 Bryons: Ben, Stein, Lorenzo en Jerry. In het peloton breekt de veer, ook al omdat Peter, Steven en co voorbeeldig afstopwerk verrichten. Misschien een beetje jammer voor Steven en Peter, omdat ze ook goeie benen hadden vandaag. Maar ja, da’s koers.
Iets over halfweg een aanval van Pepijn V, en die neemt zo’n 20” voorsprong. De kopgroep houdt hem perfect in’t vizier en 2 ronden later is de kopgroep opnieuw samen. Met 4 renners komt het meeste werk op de schouders van BCT, en dat begint stilaan door te wegen.
In de voorlaatste ronde een aanval van Johan W (Wommelgemse Sprinters) en Geert H. Ze gaan de ultieme ronde in met bijna 20” voorsprong. De beslissing lijkt in de maak.
In de laatste kilometers springen Rudi H en Pepijn V alsnog naar de twee toe, en Rudi H heeft nog wat extra’s over: hij wipt in de laatste kilometer weg en wint afgescheiden voor Pepijn V, Geert H en Johan W. De Bryonnekes leggen beslag op de verdere ereplaatsen: Stein 6e, Ben 7e, Lorenzo 8e en Jerry 10e.
Een kleine minuut later komt een verbrokkeld peloton over de meet, met Peter, Steven, Kristof, Tom en Rien. Deze laatste twee zijn heel erg kontent: eerste wedstrijd en uitgereden !
Proficiat jongens, maar ook voor de hele ploeg. Met 4 man in de kopgroep zat er misschien wat meer in, maar het is nu eenmaal niet makkelijk om het als favoriet ook af te maken. Tenzij je Philip Gilbert bent…
Nog even meegeven dat de wedstrijd voor amateurs wel door de grote favoriet werd gewonnen: Guy Smet.
Tot volgend jaar.
Eddy
Augustus 10-08-11
We zijn ondertussen al half augustus, aan het weer zou je het niet zeggen maar de wielerkalender scheert al een tijdje hoge toppen.
Terwijl ons bestuur zich buigt over de praktische zaken naar volgend seizoen toe blijven onze renners resultaten neer zetten.
In de TTC Ronde blijven Peter, Jerry en Egwin mooie prijzen rijden.
Steven heeft zich dit seizoen ontpopt tot een vaste waarde bij de VWF.
Onze ambitieuze youngster blijft maar progressie boeken en overweegt volgend jaar de stap te zetten naar de Beloften.
Mooi zo Steven!!!!!!!
Lorenzo heeft een aantal wedstrijden gereden, enkele cyclo's en enkele tijdritten.
Hij heeft zich kunnen kwalificeren voor het WK in Stavelot!!
Verder komen Ben en Stein ook weer stilaan op niveau zodat ook zij nog wel hun duit in het zakje zullen doen.
Misschien kan Kristof D nog eens iets laten zien en niet te vergeten Tommeke en Erik D.
Onzen Tom zal er in Vremde bij zijn en maakt samen met Erik in Geel deel uit van onze 2de ploeg.
En dan is het ook nog uitkijken naar nieuwkomers Rien en Morris!
Dus voor de komende weken hebben we wel enkele ijzers in het vuur.
Geef er een lap op mannen!!!!!!!
Hier Jerry in actie tijdens de wedstrijd in Sint Katelijne Waver aan café de Vier Wegen.
Hier Lorenzo in een van zijn tijdritten.
In Bellingen behaalde Lorenzo een 3de plek in een VWF tijdrit.
Hij realiseerde op de 7.5km een tijd van 9'27".
Maar liefst 47.6 km/u!!!!!!!!
Lowe is geboren!!!! 14-07-11
Dikke proficat aan Steven die nonkel geworden is!
Onze trouwste supporters Karen en Sven zorgden alvast voor opvolging in de familie.
Of kleine Lowe een koersbroek of een voetbaltruike zal aantrekken valt nog af te wachten natuurlijk....
Misschien wordt het wel nog iets helemaal anders.
Nogmaals van harte gefeliciteerd en geniet ervan!!!!
GP Vic Van Schil 03-07-11
Zondag werd in Nijlen een van de mooiste koersen van het jaar gereden.
Onze Stein werd mooi 3de!!!!!!!!!!!!
Verrebroek 02-06-11
Verrebroek 2 juni.
We hebben er even op moeten wachten, maar eindelijk was het zover, de eerste koers van het seizoen. Maar goed ook, want ondanks in vergelijking met de zware jongens van de ploeg, had ik naar mijn doen al een prachtig aantal kilometers bijeen gereden dit jaar, met een schitterende stage in de Vogezen als ultiem moment van voorbereiding. Het moet dus beter lopen dan 2010. Het jaar van evenveel opgaves en uitgereden wedstrijden.
De Waaslandse TTC ronde maakt het voor recreanten mogelijk om aan een wielerwedstrijd deel te nemen waarvan de kilometers en de gemiddelde snelheid lager ligt dan bij de toeristen. We rijden in deze wedstrijden een uur en één ronde van een parcours dat daarna ook door de toeristen wordt gevolgd. Het aspect lagere snelheid is wat mij betreft van belang, het is toch nog altijd een moment waar je als absoluut beginner veel van opsteekt en het mag dan een light versie zijn, een gemiddelde van 38,5 is nog altijd voldoende competitief.
We vertrekken dus achter de volgwagen voor twee verkenningsrondes, daarna is het aan een peloton van 32 renners om er voor te gaan. Vanaf het begin lijkt het op een snelle training met de mannen van Bryon, ik voel me goed. Het lukt me zelfs om vooraan in het pak te blijven. Af en toe springt er een mannetje weg, één keer is het aan mij om het gat te dichten. Behoorlijk spannend want een volledig nieuwe ervaring, vorig jaar was het zien dat ik de finish haal, nu kon ik bewust de koers volgen en zag ik ook effectief wat er gebeurde. Op een gegeven moment verbaas ik mezelf en geraak ik voorop met drie anderen, jammer genoeg worden we snel terug ingehaald en moet ik hier even van recupereren aan de staart.
Ten opzichte van de wind was het parcours in ons voordeel, slechts één lange strook met de wind volledig op kop. Gezien er naar de laatste ronde toe niet veel spannends meer gebeurde deed ik een gok en probeerde ik daar te ontsnappen, tevergeefs!
Enkele dagen later vat Bart Mertens mij per mail de realiteit samen in twee zinnen (het kan simpel zijn) “Seg, als je zo op het einde vol aan de kop gaat rijden wat had je dan in gedachten eigenlijk? Je weet toch dat iedereen dan over je walst met de meet in zicht?” De volgende keer doen we het dus op een andere manier. Trial and error…de enige manier om zaken daadwerkelijk te leren.
Kris
Elversele 24-06-11
Vrijdagmiddag om 17u pik ik Niels op die midden in de examens beslist heeft dat het de moment is om aan te zetten in zijn eerste wedstrijd.
Nog even alles checken en dan nog supporter Philip ophalen en we zijn weg richting Elversele.
In principe zijn we goed op tijd maar we missen ter hoogte van Breendonk een afslag en belanden in een fabelachtige file te Baasrode, moeten dan nog een eind rond rijden zodat het een beetje spannend begint te worden of Niels wel werkelijk zijn eerste competitiemoment zal beleven.
Mede dankzij GPS Philip lukt het toch om rond 19u de auto te parkeren.
Een half uurtje nog tot de start, snel inschrijven, omkleden en dan nog proberen wat op te warmen...
Ideale ontspanning tijdens de examens....
Ondertussen komen we Stein tegen en wat later ook Peter en Kristof.
Een vijftigtal renners nemen de start en na 1 ronde is het peloton reeds in twee stukken gescheurd.
Onze jongens zitten goed vooraan en Niels zien we stevig puffen.
Een ronde later komt Peter samen met een metgezel door met een mooie voorsprong op het peloton.
"How he Niels, Peter is weg he!" roep ik als we Niels op kop zien van het peloton.
Even later is het peloton weer samen en is het tijd om opnieuw de geweren te laden.
Dit resulteert in een ontsnapping van 5 renners met onze Peter waar er later 3 en dan nog eens 2 bijkomen.
In het peloton springen vooral Stein en Kristof geregeld mee, Niels doet wat ervaring op en volgt vrij makkelijk.
De 10 leiders strijden voor de zege en in de laatste ronde gaat ene Kurt Reyniers er vandoor, erachter kijken ze teveel naar elkaar en de overwinning is gaan vliegen.
Peter wordt nog mooi 4de, Stein 12de, Kristof 13de en Niels 16de.
Stein was de laatste ronde nog weggereden van het peloton maar kwam in de laatste bocht ten val.
Gelukkig viel de schade goed mee en was Stein snel weer op de fiets.
Op de meet werd hij dan nog geremonteerd door de eerste van het peloton.
Hoogtijd voor enkele frisse pinten en wat nakaarten.
Tot de volgende!
GF Eddy Merckx 18-06-11
Vandaag start ik met een klein hart. Ik verwacht niets van deze koers omdat ik al weet dat mijn darm zal kapot zin na 100km. Het is altijd zo geweest, waarom zal het vandaag anders zijn? Maar toch, ben in aan de start met de ENIGE doel de kwalificatie voor het WK (de eerste 10% van elke categorie - M2 in mijn geval – mogen naar Stavelot gaan voor de finale) en vooral het tijdrit WK waar ik misschien aan een prestigieuze eerplaats kan mikken .
Alle Benelux toppers zijn in de eerste startbox en ik zie ook naast me 4 renners van Marco Polo Cycling Team (semi-prof ploeg) en veel Duitsers.
3..2..1 start gegeven door Eddy Merckx self en alles geven op de eerste klim die 2meter na de start was. Het is een verschrikkelijk start: ik ben niet meeteen de eerste groep en ik kon niet aansluiten. Probeer ik niet te panikeer en net voor de col geef ik volle gas en kan ik mee zijn (395watt voor 4’12”, waanzin!). Maar net boven zijn de problemen begonnen: door een sterke zijwind alle renners zijn naast de berm aan het rijden en mijn positie (bijna laatste) is de slechtste en na weinig zijn de gaten begonnen. Ik spring één, twee, drie keer om de gaten dichten. Het groepje verliest veel mannen maar ik kan altijd als allerlaatste mee zijn.
Spijtig genoeg merk ik niet dat een groepje met 20tal renners (zonder echte favorieten) al weg is. Amen, ik wil de kwalificatie en niets meer. Tweede klim... goed, altijd mee. Na de derde zijn wij met 100tal renners maar de vierde met een zware muur begint de selectie. Ik voel me goed en ongelovige kan ik met de Michel Snel, Bart Bury, Kristof Houben (eerste 3 van de recente drie Ballon) en Bert Dekker blijven. Nu zijn wij minder (50??). Nog een paar klimmen en zijn wij aan de voeten van de Chambralle. Ik klim rustig om probeer niet te veel in de rood te rijden. Aan te top ben ik met een groepje van 10 met de beste altijd in het vizier en na een paar km kunnen wij opnieuw aansluiten, gelukkig reden zij heel traag, zo traag dat ook anderen na ons groepje konden inkomen.
Nu rijden wij altijd traag, er is een lange vlakke stuk maar nooit harder dan 31km/h. Niemand wil trekken. De ontsnapping heeft 7 minuten! Na km en km gelukkig rijden wij hard onder de impuls van Team Veltec. Maar wanneer zij stoppen met trekken, zijn de pogingen om weg te rijden begonnen.
Rond de 100ste km ruik ik ruik dat ik iets kan doen en op een golvende met veel wind stuk val ik aan. Gigantische versnelling maar ik ben weg. Op mijn wiel is er Kristof Houben van Grinta Team en kunnen wij met andere 7 (met Hans Nuyens) een groepje maken. Wij rijden hard, te hard voor me maar wij willen voorsprong nemen voor de tweede serie klimmen. Ik wou enkel da kwalificatie maar...
Rond de 135ste km het groepje is in twee gesplist en ik blijf achter met Nuyens, ik kan echt niet sneller gaan.
Net voor de voorlaatste klim voor de Muur van Huy (aankomst) komt de groep met de favorieten terug en ik moet onmiddellijk lossen. Ik blijf met andere 3 tot aan de voet van de muur waar ik met een HEEL trage tempo klim. Trager dan zo, kon ik enkel stappen!
De uitslag spreekt over een 54ste plaats en 14de van mij categorie met een tijd van 5u18’ (bijna 33km/h en 277watt gemiddeld), de kwalificatie is zeker binnen! Ik moet tevreden zijn.
Lorenzo
Les 3 Ballons 11-06-11
Het balonnenverhaal in de Vogezen .
11juni 2011
Na de Marmotte is het steeds blijven kriebelen . Eens zou ik deelnemen aan Les trois Ballons in de Vogezen . Dit jaar was het dan eindelijk zover . Vrijdagmorgen de auto vlug omgebouwd tot een heel primitieve camper . Om 9.00h vertrokken richting Champagney , rond 13.00h gearriveerd . Nu nog vlug een plaatske versieren op de enigste camping in ’t dorp .Oef , heb ik even geluk , nog één standaardplaats over… voor mij ! En net als je denkt “ er kan niets meer foutlopen “ hebt ge ’t vlaggen . Een klein rijmaneuvre , knal tegen ne rotsblok .Verdict … fiets achteraan niet geraakt oef , maar chappement flink geplooid en nen knappe deuk achteraan . Da wordt weeral een duur reisje , ik heb echt de pest in en meer goesting om terug naar huis te bollen . Na telefonisch aandringen van vrouwtjelief om toch te fietsen ga ik me inschrijven en ontvang m’n nummer ,chip….
En nu ? Eigenlijk heb ik voor niets zin , eten lukt niet …lectuur vergeten …
Om 18.00h kruip ik in mijne zigeunerbak , lap ’t begint al te regenen . Vanaf dan tot ’s morgens 5.30h was het rusten ,slapen ,wa eten ,muziek beluisteren ….
Eindelijk is ’t zover ,eerst nog een fikse regenbui tijdens het wachten aan de start maar stipt om 7.15h. stopt het , er verschijnen dunne zonnestraaltjes en ja voor de rest van de dag geen druppel meer . Het is ideaal fietsweer ,lekker fris …misschien wat koud tijdens de afdalingen maar ni zagen , dit is mijn fietsweer !
De eerst 15km , de aanloopstrook naar de Servance is vals plat , er wordt gevlamd , mijn tellerke staat constant tussen 35 en 40 per uur , wat een hels tempo ! Hartslag veel te hoog ,niks aan te doen . Gaan voor die banaan !
De Servance opkruipen langs een smal wegeltje , wa opschuiven ,wa plaatsen verliezen ...
Na de gevaarlijke afdaling over natte slechte wegen moet ik zo snel mogelijk een groepje vinden om samen naar de Bramont te fietsen . En da lukt , de col de Bramont betekent ni veel , niet stoppen aan de bevoorrading . Nu op eigen kracht verder naar Hundsruck , ’t gaat al een heel pak moeilijker , veel te snel gestart !Vanaf dan ben ik door vermoeidheid eigenlijk alle besef van plaats en tijd wa kwijt . Wat ik nog weet is dat er heel hard geknald werd op de route de crête , op en af, veel wind en meestal bijna 40 per uur . Ik vermoed dat ik vervolgens op de Ballon d’Alçase aankwam ? Een heel snelle afdaling ,de weg ligt droog en goed .En dan ,op weg naar de grand ballon val ik alleen ,shit … achter mij hoor ik gebrul , ne Zwitser … ik wacht . Attent , rouler ensemble ? Oui ,mais pas trop vite ,je suis choco !!! Pas ‘d problême .
Zo rijden we verder , ieder zijn beurt … en dan , ja hoor een aanstormend deftig groepje , aanpikken , bevoorrading nogmaals negeren en meerijden naar de voet van De Grand Ballon .
Ballon over , terug naar beneden vliegen en in een stevig groepje , op en af , terug naar Champagney aan een stevig tempo ( meer dan 35 per uur ) , ik moet lossen …. Verdoeme ik heb het aan mijn kl… (sorry edele delen ) alleen verder naar champagney , laatste bevoorrading aldaar even meepikken , terug dezelfde route als ’s morgens maar nu 15km aan max. 27 per uur . Le moment suprême …. DE PLANCHE !!! Een draak van een beklimming !
Vijf kilometer , eerste kilometer gemiddeld 11,4 % , de volgende drie kilometers tussen de 9.5 en 10.7% , de laatste is wa minder zwaar , nog effe doortrekken !
Een slordige 6200kcal ,4300hm later rijd ik na 205km over de mat in een reële tijd van 8u 1min. Doelstelling was goud te halen bij de snotapen , hiervoor moest ik binnen de 9uur binnen zijn . Dus best tevreden met deze eindtijd , 38ste in mijn categorie .
Mijn fietstijd was 26 per uur , spijtig da we onderweg veel minuten verloren voor rode lichten ,een neergelaten bareel …anders zat ik ruim onder de 8uur .
Boven op de planche was voorgerecht ,pasta en dessert voorzien … vlug achter de kiezen , diploma afhalen en terug 20km fietsen naar de auto . Ongewassen in de auto , cruisecontrole regelmatig ingesteld op 150 per uur , vijf uur later was ik terug thuis .
Erik de leeg gemolken berggeit .
Criterium Borsbeek 10-06-11
Lorenzo opperpatser !
Vrijdagmiddag is er nog geen vuiltje aan de lucht, het zonnetje schijnt nog en het lijkt een mooie avond te gaan worden met op het menu het eerste criterium in Borsbeek. Dan verschijnen op ons forum berichten over regen, even de buienradar checken en inderdaad het gaat daar in Borsbeek zeker niet droog blijven. Onze mannen staan toch gemotiveerd aan de start.
Lorenzo, Steven, Stein, Egwin, Kristof, Peter en Ben zijn onze hardrijders van dienst.
Zij komen uit in de eerste reeks waarvan de eerste 10 doorgaan naar de finale.
Van in de start een spervuur van demarrages maar al snel nemen we de koers in handen.
In drie schuifjes raken Lorenzo, Steven, Stein, Egwin en Peter voorop.
De kopgroep kleurt dus volledig zwart-rood-wit!
Vooral Steven neemt veel werk voor zijn rekening tot groot genoegen van zijn medevluchters.
Steven rondde het dan ook mooi af in de sprint.
Een volledig Bryon podium met Steven, Egwin en Stein.
Peter word 4de, Kristof 6de en Ben 10de, iedereen is er dus bij in de finale.
Even later is het beurt aan de dorpelingen voor hun reeks, nu regent het werkelijk pijpestelen!!!
Dan is het nog de beurt aan de vedetten en zo krijgen we een finale met uit elke reeks de beste 10 renners.
30 ronden van 900m dienen afgelegd te worden.
Al snel hangt het deelnemersveld helemaal uit elkaar.
Het was Ben die al eerste een stevige cartouche verschoot.
Vooraan krijgen we dan een groepje met Steven, Lorenzo, Peter en Egwin die nog nipt de aansluiting kan maken.
Verder 4 andere renners waaronder Christian Figorilli, een plaatselijke nieuweing met flink wat poeier in de benen.
Onze mannen demarreren slag om slinger en een paar ronden later kraakt de tegenstand.
Lorenzo komt alleen door en er zit duidelijk snee op. Een ronde later is ook Steven op komst maar hij krijgt de kloof net niet gedicht.
Lorenzo knalt ongestoord verder en wint knap de finale.
Steven wordt al even knap 2de en Peter die muist er ook nog vanonder en kan zo de 3de plek veroveren.
Opnieuw een volledig podium dus.
Het was ondanks het slechte weer een superavond, de champagne vloeide rijkelijk en onze jongens verzamelden een hoop bekers!
Chapeau mannen!
Ook nog een dikke merci aan de organisatoren van het Vliegend Wiel voor de puike organisatie!
Tot volgend jaar!
Ook nogmaals dank aan de familie Van Herck voor alweer een reeks mooie fotos.
Klik HIER om ze te bekijken.
Grtz
B.
Beveren TTC Ronde & VWF 26-05-11
De koers van veel bruggen, wind en putten.
Dit keer op minder dan 30 minuten om aan "den andere kant van 't water" te geraken, voorlopig een besttijd.
Daar aangekomen reeds snel ploegmakker Peter D. begroet en samen het rondje enkele keren verkend.
Peter was van mening dat het lang gesloten zou blijven, terwijl ikzelf dacht dat het door de selectieve omstandigheden wel uiteen zou gereden worden.
Bij de start kregen we dan nog een fikse bui te verwerken, die gelukkig maar een 10-tal minuten duurde.
Ik posteerde me goed vooraan (haat het pelotongewriemel) en na een 4-tal ronden namen de 2 bct'ers deel aan de schermutselingen.
Het was eerst Peter die een toer of 2 op kop kwam, even later, nadat hij was ingelopen jumpte ik op de 2é brug naar Steven Van Houtte die een 100 meter voorsprong had genomen op het peleton. Maar ook nu werden we teruggegrepen na een 2-tal rondes.
Niet veel daarna, na een tussensprint zet ik aan op de brug na de finish en nu is het dezelfde Steven VH die op mijn wiel springt, ook Koen Maris, de derde in de algemene stand sluit aan en we draaien goed rond. Ondertussen is Peter vol in een put gereden en staat vooraan lek.
D'as dikke pech natuurlijk en zeker als je een klassement te verdedigen hebt... Hij mag na een wielwissel een ronde later wel weer aansluiten.
Als we nog 5 keer de finish moeten passeren maakt Steven VH me erop attent dat er nog 3 renners aankomen, we houden even wat in en Ettiene Claus,Kenny Janssens en Koen Laere vervoegen ons. Af en toe moeten er een aantal aangemoedigd worden om hun deel te doen, maar grotendeels draait het wel goed rond.
We hebben een 40 seconden voorsprong en het wordt een sprint met 6, waarin Kenny J. nipt Ettienne C. verslaat, ikzelf bol als 5é over de meet na mss. net iets té actief gekoerst te hebben vandaag.
Peter finisht nog 16é.
In de VWF reeks haalt Lorenzo een 10é plaats, na de goede ontsnapping van 8 gemist te hebben.
Steven rijdt ergens halverwege ook in één v/d vele putten lek.
Stein kwam helaas pas om 10 voor 7 aan en heeft zich dan maar als supporter gemanifesteerd.
Jerry.
Peter D wint in Beveren (TTC Ronde) !!!!!!!! 19-05-11
Zoals afgesproken op de blog parkeerde we allen samen, niet ver van de aankomst. De aanwezigen waren Jerry, ikzelf, steven en Stijn die trouwens meereed met de vwf. Ikzelf voelde mij nog geen 100% na mijn exploten in Wijgmaal, dus ik dacht ik ga mij rustig houden want de vorige koers was toch uitgedraaid op een massasprint!!Jerry koerste vanaf de eerste ronde attent vooraan,wat mij wat op mijn gemak stelde aangezien ik wat in het midden bengelde. Regelmatig werd er gedemareerd onderandere door Jerry zelf Dave van royen en steve van houte,maar deze duurde niet lang. Ikzelf voelde mij ronde na ronde beter worden ,dus toch maar even demareren er viel direct een gat Steve van Houte was attent mee en Niels een jonge gast die goed bezig is,uiteindelijk sloot Kenny Janssens mee aan maar er zat niet genoeg vaart in en na een ronde koersen werden we ingelopen.
Guido Spaenhoge was verschroeiend in de tussensprints. Na de 7e ronde had ik de indruk dat het beste van de meeste renners er af was. Nog 4 ronde te gaan. Achter de finish van de 7e tussensprint viel het peleton wat stil ,op dat moment reed ik naast Koen Maris en maande hem aan hem aan komaan t’ is het moment,Koen trok vol door ikzelf werd een beetje gehinderd maar kon mij er toch tussen n Wringen en vond aansluiting bij Koen .Een attente Lieve van de Perre kwam ook aansluiten. IK nam resoluut de kop en zag dat we een ferme kloof hadden geslagen dit zou wel eens de juiste ontsnapping kunnen zijn!! Wat mij enig zins verbaasde was dat er geen reactie kwam van de ploeg van Rikki Matthijsen! Nog 4 ronde te gaan.
De samen werking verliep optimaal en we hadden onderling beslist om alles uit de kast te halen om voorop te blijven .Nico die in de wagen zat hield ons constant op de hoogte van onze voorsprong. Nog 3 ronden. Toen we de streep passeerde hoorde ik iemand roepen komaan Peter winnen. Niemand minder dan den Eddy en Phillipe die afgezakt waren vanuit het verre Vremde om te supporteren .Supertof gasten!!! Nog 2 ronden.De adrenaline begon al lichtjes te stromen. Op een gegeven moment riep Nico vanuit de wagen nog 18 seconden voorsprong, ik zette mij resoluut op kop en stak een tandje bij en verhoogde het huidige tempo wat resulteerde in ettelijke seconden tijdwinst. Nog 1 ronde .We beseften dat het deze drie waren die voor de overwinning zouden gaan .Laatste rechte lijn. Koen zette zich op kop Lieve in 2e positie en ik daar vlak achter. Uit vorige wedstrijden wist ik dat Lieve vrij snel is aan de meet maar ik had al opgemerkt dat hij niet echt goed zat. Koen zei: ik kan toch niet sprinten ik blijf wel op kop rijden. Uit mijn vorige sprint die ik trouwens verloor van Jerry had ik wel het een en het ander van opgestoken,ik mag niet te snel uit het wiel komen dus met wat geduld en enorm veel adrenaline begon ik aan mijn sprint ong. 150m van de meet. Lieve verwachtte mij aan de linkse kant maar ik koos voor rechts te gaan tussen Koen in en de nadar in. Koen was heel sportief en week lichtjes uit naar links zodanig dat ik ruim kon passeren .Ik schakelde 1 tand groter en tot mijn grote verbazing nam ik een fietslengte voor op Lieve van de Perre. Wat een gevoel mijn eerste overwinning!!!!!! Jerry verrichte natuurlijk fantastisch afstopwerk wat duidelijk werkte op de zenuwen van sommige renners hiervoor mijn oprechte dank en natuurlijk ook aan de supporters Eddy, Phillipe en iedereen waar ik de naam nog niet van ken.
AANVALLEN LOONT UITEINDELIJK TOCH!!!!!!!!!!
Peter
PS Let ook op supporters Eddy, Philip en Tommeke die behoorlijk uit hun
dak gaan bij de overwinning van Peter.
Schoten Donk VWV 08-05-11
Schitterend weer zondag in Schoten en een thuiswedstrijd voor Lorenzo en Joery. Verder ook Steven en Kristof van de partij. Samen met een heleboel kleppers namen ze om 15.30u de start voor 80km laag vliegen.
Steven en Lorenzo zaten al snel vooraan en probeerden mee in een ontsnapping te geraken terwijl Kristof en Joery al snel achteraan belanden.
Bij de eerste doortocht zagen we dat Kristof al stevig aan de bak moest nadat de renner voor hem een gat had laten vallen.
De volgende doortocht 13 renners met al ruime voorsprong, Lorenzo en Steven zitten er niet bij.
Joery zat nog steeds achteraan het pak en Kristof was er niet meer bij.
Volgende keer proberen wat op te schuiven, de benen zijn immers goed genoeg....
Bij de kopgroep zitten voornamelijk hardrijders dus de goede vlucht is zeker vertrokken.
Lorenzo springt nog talloze keren mee maar kent geen succes.
Ongeveer half koers zien we Joery wat opschuiven en dat is leuk om zien want Joery was wat onzeker over de vorm na ziekte.
In de finale spat het peloton nog volledig uit elkaar.
Steven komt zichzelf flink tegen in ware Vogezen stijl en moet de rest laten rijden. Volledig door de suikers en andere ingrediënten die noodzakelijk zijn om te presteren.
Lorenzo verzet nog steeds hemel en aarde om mee weg te raken maar heeft duidelijk geen geluk.
Uiteindelijk wordt het sprinten voor een heel verre plaats wat bij Joery krampen oplevert, Lorenzo komt binnen met een glimlachje omwille van de goede benen en de niet ingeloste verwachtingen, jammer dat het niet wilde lukken vandaag.
Volgende keer zal het wel lukken, goe bezig mannen!
B.
Beveren VWF & TTC Ronde 05-05-11
VWF
Bijna een jaar na men eerste koers was het weer zo ver.
De waaslandse ttc met start op de linden laan te Beveren.
het was echter geen ttc voor mij dit jaar maar wel de vwf, met +/- 150 andere renners stond ik aan de start van misschien wel mijn favoriete koers!
bij de start zag het er echter niet al te goed uit voor mij, ik stond zoals gewoonlijk ongeveer 150ste van de 150 :-).. gelukkig was de eerste ronde een rondje achter de auto. al lag het tempo die ronde ook al wel vrij hoog (ong. 41km/u)
toen de auto zich aan kant zette en ik ongeveer 75ste zat reed het eerste groepje al weg.. een 10tal man reed weg met o.a Mario VAN GUCHT ,Franky Weemaes (1C) en Ovi De Keyser de latere top 3.. ook frank geets vergezelde het groepje, een bekend gezicht voor mij en eentje waarvan ik wel wist dat ik hem in't oog zou moeten houden. pech dus, hij was er al vandoor..
ze hadden een max. voorsprong van ong. 50 seconden denk ik. ik besloot om rond deze 75ste positie te blijven zitten tot de finale.
in de 8ste van 12 ronden ging ik voor de eerste keer vooraan piepen.. de benen voelden heel goed aan en ik begon erover te denken om mischien eens mee te springen in een eventuele 2e ontsnapping, maar heb wijselijk besloten om dit nog niet te doen. eerst wat weerstand en wedstrijdritme opdoen nam ik mezelf voor..
dan maar wachten tot de echte finale. de voorlaatste ronde zette ik mij weer tussen de eerste 15 man van het peloton, klaar om eventueel eens een sprintje uit de benen te persen.
tot zoals gewoonlijk een aantal mannen vlak voor een bocht vooruit schoten en vooraan een lichte valpartij veroorzaakte.. ik zakte weer uit naar de 30ste positie en kwam niet meer vooraan..
in de laatste bocht van de wedstrijd begonnen de benen dan nog eens te protesteren met een kramp tot achter men oren waardoor ik slechts 80ste a 85ste werd.. al bij al was ik blij over men prestatie.. we hadden immers een dikke 44 gemiddeld!! benieuwd wat de mannen in de ttc het ervan terecht hebben gebracht!!
misschien waag ik men kansje wel in een van de volgende vwfjes te Beveren :-)..
SVH
TTC Ronde
Vandaag de eerste wedstrijd van een drieluik dat de komende weken aan de Lindenlaan te Beveren plaatsvind.
Steven nam de start bij de VWF reeks.
Maar liefst 150 vertrekkers daar!
Steven positioneerde zich constant in de eerste pelotonhelft, doch reden er op een gegeven moment een 15-tal weg, zonder hij dat had gezien.
Kan gebeuren natuurlijk, als je tegen supersonische snelheden met je kin op je stuur hangt.
Problemen met de snelheid had onze lange eigenlijk niet, zozeer zelfs dat hij de laatste bocht voor de aankomst als 8é kan ingaan, maar een top 20-plaats ziet verloren gaan door opkomende krampen geloof ik.
Toch sterk gereden, als je weet dat de wedstrijd met een gem. snelheid van om en bij de 44 km/u. werd afgehaspeld!
Bij de toeristen een goede 80 renners, voor het BCT Peter Dierks, Jerry Janssens en Stein Covents.
In de 2é ronde is het Peter die de eerste ontsnapping met enige allures in gang steekt.
In stukjes krijgt hij nog een quartet mee en ikzelf counter elke tegenaanval gevat.
In de kopgroep moet er al snel iemand lossen en na een 2-tal rondes worden ook de anderen terug gevat.
Ook Stein, ik en een aantal anderen proberen weg te rijden, maar nooit is eer een ideale samenstelling en blijft de snelheid in het peloton meestal vrij hoog.
Het wordt dus een massasprint, waar ik niet echt op gerekend had (is een koersverloop moeilijk in te schatten, of is het een gebrek aan koersinzicht?)
Peter houdt de snelheid de laatste 3à4 km hoog, maar valt iets te snel stil om Stein in goede positie af te zetten,
waardoor hij rond de twintigste plaats eindigt.
Zelf kan ik me nog vrij goed plaatsen maar de frisheid is wat weg en zo strand ik op de 5é plek.
Jammer dat er geen " prijs voor de strijdlust " was, anders had Peter deze met grote voorsprong verdiend!
Jerry.
Rit 5 Trofeo: Lier - Beauvechain - Lier 01-05-11
1 mei. De dag waarop in de wielertraditie het klassieke voorjaar definitief wordt afgesloten met de Rund um den Henniger Turm oftewel de Grote Prijs van Frankfurt. Daarna komen de ronderenners definitief op het voorplan. Voor de Trofeo De Witte Lelie is deze 1 mei echter de datum van een nieuwe boost. Een avondlijke ontmoeting in het café met de naam van de trofee heeft tot gevolg dat het asfaltpleintje in de Vinkenstraat te klein is voor alle deelnemers. De mannen van “Wielerploeg Rap in ’t Lelleke” en die van het team “Chaingang” sluiten immers aan bij GDM en het Bryon Team. Met dank aan Roel Van Hissenhoven. Na een beknopte uitleg over de Russische trainingsmethode, waarvan we een aan wielertoeristen aangepaste variant hanteren om tempo en veiligheid in goede banen te leiden, wordt van wal gestoken. Meerbepaald de Lierse wallen doen dienst als opwarmers.
Met zijwind uit het oosten wordt aan een gematigd tempo naar het Dijleland gereden. Het land is vlak tot een eindje voorbij Wijgmaal. Daar gaat de Vlaamse laagvlakte bruusk over in Midden-België. Tijd voor een eerste volata: de Chartreuze. Halverwege de ruim 50 hoogtemeters plaatsen Steven Van Herck en Jerry Janssens een versnelling die de anderen naar adem doet happen. Steven zet door tot op de top en neemt de leiding in het trofeoklassement. Via de Lange Lostraat gaat het vervolgens naar historisch gebied. Pellenberg. In 1831 rukten de Nederlandse troepen op in het heden ongevaarlijke gebied waardoor wij fietsen. In de buurt van Beauvechain werden ze tegengehouden door de Franse legers. In Pellenberg, met 106 meter overigens het op één na hoogste punt van Vlaams-Brabant, werd gesproken over een vredesakkoord tussen België en Nederland. Te midden van het voormalige strijdgebied passeren we de opvallende watertoren van Bierbeek, die dezelfde afbeelding draagt als de GDM-outfit. In navolging van de Nederlanders leveren ook wij nog een beetje strijd. Onderweg naar het Opvelp van Olympisch kampioen Gaston Roelants, pakt Steven Van Herck zijn tweede volatawinst.
Na het keerpunt gaat het weer noordwaarts. Een licht glooiend stuk leidt naar de Zoete Waters en de laatste hellingen. Jammer genoeg valt Philip Van Looy net voor de volata van de Blokkenstraat. Schaafwonden, beschadigd stuurlint, maar geen rugpijn. De weg kan worden verdergezet. In een onderling duel met Kurt Verhoeven kroont Steven Van Herck zich op de Blokkenstraat definitief tot de keizer van deze rit. Op de terugweg wordt onder impuls van Roel Van Hissenhoven en Carl Trioen een wat strakker tempo gereden. Doch er vallen amper lege bidons te bespeuren, en van inzinkingen is al helemaal geen sprake. Finaal wordt afgeklokt aan een gemiddelde snelheid van 30 km per uur.
Deelnemers GDM:Tim Jacobs, Robby Michiels, Steven Quick, Lou Mondelaers, Kurt Verhoeven, Walter Thienpont
Deelnemers Bryon Team: Peter Keustermans, Erik Daems, Frederik Van Den Houtte, Jerry Janssens, Bart Mertens, Philip Van Looy en Steven Van Herck
Andere: Kris Vermeylen, Gert Peeters, Johan Peeters, Erik Willemse (allen Chaing-gang), Hans Lefever, Roel Van Hissenhoven, Bruno Bortolin, Tom Gebruers, Carl Trioen, Stijn De Bruyn, Michiel Verrelst, ... (allen Wielerploeg rap in 't lelleke)
Sprint Chartreuze (Holsbeek): 1. Steven Van Herck 3p; 2. Jerry Janssens 2p; 3. Kurt Verhoeven 1p
Sprint Opvelpsestraat (Bierbeek): 1. Steven Van Herck 3p; 2. Jerry Janssens 2p; 3. Hans Lefever 1p
Sprint Blokkenstraat (Korbeek-Dijle): 1. Steven Van Herck 3p; 2. Kurt Verhoeven 2p; 3. Hans Lefever 1p
Algemeen klassement:1.Steven Van Herck 28p; 2. Kurt Verhoeven 24p; 3. Jerry Janssens 21p; 4. Egwin Raes 16 p; 5. Bart Mertens, Peter Keustermans 15p; 7.Benny Van der Auwera 14 p; 8. Peter Dierks, Walter Thienpont, Robby Michiels, Frederik Vandenhoutte, Erik Daems, Steven Quick 12 p; 14. Peter Nevelsteen, Eddy Mertens, Lorenzo Arena, Gunther Switsers, Tom Masschelin, Lou Mondelaers, Tim Jacobs 9p; 21. Hans Lefever 21p; 22. Geert Ceulemans 4p; 23. Yannick Mussche, Tim Deckers, Kevin Wagemans, Dane Burms, Rudy Janssens, Serge Vingerhoets, Philip Van Coppenolle, Karl Van den Eynde, Bert Van Goidsenhoven, Philip Van Looy, Kris Vermeylen, Gert Peeters, Johan Peeters, Erik Willemse, Roel Van Hissenhoven, Bruno Bortolin, Tom Gebruers, Carl Trioen, Stijn De Bruyn, Michiel Verrelst 3p
Kurt Verhoeven
Temse TTC Ronde 21-04-11
Een dikke 80 vertrekkers hadden zich ingeschreven voor 11 rondjes en 22 bruggen te overwinnen.
Voor het BCT waren Peter D., Stein C en ondergetekende het startblad gaan aftekenen.
Reeds in de 3é ronde rijdt er een 6-tal weg, waaronder onzen Peter.
Er waren nog 2 jongens van Bread-fast bij en ook nog iemand van fusion, dus het peloton werd door afgevaardigden van 3 ploegen lamgelegd en de koplopers reden steeds een grotere voorsprong bij elkaar.
In de 3é laatste toer wordt er versneld de man in 5é positie kijkt achterom en rijdt zo tegen het achterwiel van zijn voorligger en kwakt languit tegen het smalle asfaltbaantje, ikzelf zit rond de zevende plek en kan hem niet ontwijken, spring nog over zijn wiel maar beland toch in de kant, zonder al te veel erg.
Stein was na enkele rondes ook mee stoorzender komen spelen en maakter er een goede training van. Vooraan bleven de zes samen en de sprint zou uitmaken wie er het snelst (of het frist?) was. Het was Filip Baes voor Rikkie M. dacht ik.
Peter eindigde 4é, nipt achter Guido S.
Stein eindigde ergens in het pak v/d pelotonsprint geloof ik.
Een leuk parcours, prachtig koersweer, maar net iets teveel kiekens zonder kop, waardoor er minimaal 3 valpartijen vielen te noteren.
Jerry.
Klik HIER voor meer fotos.
Vogezen 15-04-11 / 20-04-11
Vrijdag 15 april vertrok een delegatie van het BCT naar La Bresse voor een vijfdaagse stage.
Klik HIER voor de fotos.
Klik hieronder voor enkele filmpjes.
Lees hier een uitgebreid verslag van Eddy!!!!
Stage in de Vogezen, La Bresse vrijdag 15 april 2011 - woensdag 20 april 2011
deelnemers: Eddy, Egwin, Frederik, Jerry, Kris, Peter, Stein en Steven
Proloog: Vrijdagmorgen 10u30. Barbara brengt Egwin keurig op tijd ten huize Eddy. Na een intiem afscheid, waarbij Eddy zich discreet op de achtergrond houdt, zijn de heren klaar om naar de Colruyt te vertrekken. Egwin merkt m’n slaapzak op en kijkt me vertwijfeld aan: hij is die van hem vergeten. Na een korte check-up ontbreekt ook een handdoek in z’n bagage. Geen probleem: een handdoek uit onze badkamer en een slaapzak bij overbuur Erik (de beul) zorgt al gauw voor een complete uitrusting.
Het winkelen in de Colruyt verloopt iets minder vlot: vooral discussie over het aantal, welk merk, welke soort broodjes, spaghetti, confituur, koekjes enz… Het zoeken neemt ook de nodige tijd in beslag, zodat we pas rond 12u30 Eddy’s auto volstouwen met 2 karretjes ter waarde van 277,55€. Ondertussen zijn de anderen reeds vertrokken, wij halen onze fietsen nog op in Vremde en starten om 13u15 richting La Bresse. In Luxemburg even tanken en de benen strekken, waarna de snelheid tot Nancy beperkt wordt tot 110 km/u, sommige stukken zelfs maar tot 90 km/u. Egwin geniet ondertussen van wat blues en “jeanetten” muziek die Eddy zorgvuldig heeft uitgekozen.
Om 17u45 telefoon van Jerry: er is niemand aan de receptie in La Bresse?? Maar even later piept de gsm van Egwin: ze hebben de sleutel gevonden, het ziet er goed uit ginder. Wanneer Eddy en Egwin om 18u20 aan de chalet aankomen is iedereen al volop aan het uitladen. Omdat Frederik en Eddy fervente snurkers zijn mogen zij samen in het grote bed op het gelijkvloers. De anderen zoeken een plaatsje in de 3 ruime kamers boven. De chalet ziet er tot ieders tevredenheid netjes, ruim en degelijk uit.
Het is al 20u voorbij wanneer de grote oven wordt volgepropt met 24 Colruyt broodjes, terwijl Peter ondertussen zorgt voor lookboter. Wat later zijn alle broodjes op, wordt de eerste rit van morgen bekeken en kruipt iedereen vroeg onder de wol. Ik blijf alleen achter en besef dat ik met semiprofessionals op pad ben. Het houdt me niet tegen om een sigaret op te steken en naar de sterrenhemel boven La Bresse te kijken. Om 01u15 is alle licht uit.
Zaterdag (rit 1)
Vroege vogels Jerry en Peter zijn al druk bezig in de keuken, en om 8u45 zit iedereen aan de ontbijttafel. Jerry heeft spek met eieren gemaakt, en het Frans brood smaakt heerlijk. Er wordt stevig geschransd, maar er staan dan ook 2640 hoogtemeters te wachten vandaag. Even later worden de drinkbussen gevuld met allerlei soorten energierijke drankjes en maken bananen, peperkoek en andere koekjes en repen de bevoorrading compleet.
Om 10u15 dalen we af naar La Bresse, richting Col du Menil (621m). Het is geen echte col, maar een loper, zodat Egwin en Jerry voor een strak tempo zorgen. Dan gaat het naar St.Maurice sur Moselle,
de voet van de bekende Ballon d’Alsace (1178m). Spek naar de bek van Steven, die er omhoog fladdert als een Pantani in z’n betere dagen. Het is een tijdje wachten tot de laatste - Eddy - ook boven komt, maar in het zonnetje staan de berggeiten rustig te grazen van hun energiekoeken.
Na een stevige afdaling, waar vooral Egwin en Stein snelheid willen maken, komen we in het dorpje Sewen, waar we de toorn van enkele automobilisten over ons heen krijgen. Er ligt zowaar een fietspad wat we niet opgemerkt hadden, notre excuses… Even verder beginnen we aan de Col du Hundsrück (748m). Een mooie, niet te zware beklimming, zodat de wachttijden op de top beperkt blijven. Dan gaat het in vliegende vaart naar Willer-s-Thur, waar Le Grand Ballon (1424m) op ons wacht. Bijna 15 km klimmen naar het dak van onze stage. Stein zoekt wanhopig naar een waterfonteintje, maar moet het doen met weinige vocht dat nog in z’n drinkbus zit. De eerste 6 km vallen mee, maar vanaf Goldbach gaat het gemiddeld bijna 10% omhoog. Steven komt eerst boven, maar ook Jerry schijnt het goeie ritme te pakken te hebben. Wanneer Eddy op de top verschijnt zitten de heren toeristen op een terrasje, een beetje verpozing is meer dan welkom.
Via Le Markstein zoeken we de afdaling naar La Bresse, maar de Route des Crêtes die we volgen valt na 120 km wel een beetje tegen. We verwerken bulten met mooie namen als Col d’Hahnenbrunnen en Col du Herrenberg met enige tegenzin en vermoeide benen. Het bordje La Bresse pompt weer de nodige adrenaline in lijf en leden en tegen 75 km/u storten we ons naar het dal. De laatste kilometers naar het chalet gaan weer in stijgende lijn en hier krijgt Peter een fameuze hongerklop. Maar na een kleine 130 km is iedereen thuis, en tevreden over de geleverde prestaties.
Een bord soep kan de eerste honger stillen, waarna Egwin met veel bravoure begint aan zijn spaghetti saus. Ondertussen stelt Eddy vast dat de flexibel van het bad (beneden) compleet naar de vaantjes is, zodat iedereen boven moet douchen. Na 6 douches blijkt ook het warm water op: de laatste in de rij (Stein & Steven) blijven zodoende nog een tijd in BCT-outfit zitten. Zowat het enige minpunt van onze huisvesting.
De spaghetti smaakt heerlijk, en iedereen duwt er zoveel mogelijk van naar binnen. Desondanks blijft er nog ruim voldoende over, tot verbazing van Egwin die dacht dat 1,5 kg spaghetti te weinig zou zijn. En ja, voor de eerste keer wordt er voorzichtig geproefd van een glaasje wijn (is goed tegen de krampen volgens Jerry) en laat Frederik zich verleiden tot een flesje Jupiler.
Terwijl de spaghetti bij de meesten nog niet eens de 12-vingerige darm bereikt heeft kruipen de meesten al onder de dekens, alleen Frederik en Eddy stellen de nachtrust nog even uit.
Zondag (rit 2) De pechdag van de stage
Twee opmerkelijke zaken tijdens het ontbijt: Steven komt uit bed met een gezwollen rechter kaak (naweeën van z’n onlangs getrokken wijsheidstanden) en Peter schrokt een ongelooflijke berg brood en beleg naar binnen. Hij is duidelijk van plan om met een grote voorraad calorieën te vertrekken. Rond 10u30 nemen we een vliegende start naar La Bresse, waar we direct aan de Col de Grosse Pierre (955m) beginnen. Een klim van 6 km, zonder steile stroken: de betere klimmers rijden zowaar in groep naar boven. Na een snelle afdaling stormen we Gerardmer binnen. In de stad heerst een drukte van belang: veel volk, veel politie, files en omleidingen. Blijkt dat er juist vandaag een grote bloemenstoet plaats heeft. Enkele goed uitziende politieagentes zorgen er voor dat we vlotjes onze weg kunnen vervolgen, richting Col de la Schlucht (1139m). Een mooi slingerende baan, niet te steil: het zou één der favoriete cols van Egwin worden. Desondanks is Steven weer primus, voor Jerry. Op de top wil Peter de verpakking van een koekje scheuren, maar verliest daardoor zowaar een tand ! Het moet gezegd: het geeft Peter een guitig uitziende glimlach …
Na een lange afdaling (bijna 18 km), waarin Stein en Egwin weer het volle pond geven, komen we in Münster. Even verder scheiden onze wegen: in Luttenbach draaien Jerry, Steven, Egwin, Peter en Stein linksaf naar de Col de Petit Ballon (1163m) terwijl Frederik, Kris en Eddy rechtdoor naar de Col du Platzerwasel (1193m) fietsen. Die Platzerwasel is vanaf Sondernach nog slechts een goeie 5 km klimmen, maar ’t blijkt een gemenerik te zijn: een gemiddeld stijgingspercentage van bijna 10%, met een paar lastige stroken van 15%. Frederik komt eerst boven, gevolgd door Kris en Eddy. Zij hebben alle tijd om in een deugddoend zonnetje te recupereren, het zal nog een uurtje duren tot de anderen hier boven komen.
De Petit Ballon: zo’n 10 km lang, 8% gemiddeld, een beetje onregelmatig met venijnige stukken, maar heel mooi. Vooral op de top een prachtig panorama. Egwin heeft net voor die top brute pech: zijn zadelbouten begeven het onder z’n brute kracht, er zit niks anders op dan af te dalen met het zadel in z’n achterzak… Op deze onorthodoxe wijze komt hij heelhuids beneden in Sondernach. Daar wordt besloten dat een taxi bellen de beste manier zal zijn om thuis te geraken. Egwin krijgt wat geld toegestopt en de anderen beginnen aan de beklimming van de Platzerwasel.
Het is 15u25 als het BCT zich opmaakt voor de laatste 50 km. Eddy begint als laatste aan de afdaling van de Platzerwasel en voelt direct dat z’n achterband plat staat. Gelukkig heeft Steven dit gezien, want juist vandaag heeft Eddy geen pomp bij. Met ook nog assistentie van Peter is het euvel vlug hersteld. De afdaling duurt evenwel niet lang, want al gauw volgt er een bijzonder irriterende beklimming (le Breitfirst - 1282m). Iedereen voelt de verzuring in de benen en is content wanneer we het kruispunt aan de route des Crêtes bereiken, waar de anderen ons staan op te wachten. In Le Markstein dalen we af naar Kruth, waar we langs het mooie meer van Kruth-Wildenstein fietsen. Volgens Eddy een broedplaats van ooievaars, maar we zien er geen. In Wildenstein begint de laatste helling van de dag: de Col de Bramont (956m). Een mooie, vriendelijke col: bijna 8 km aan 5,6%. Groot is dan de ook de verwondering van Eddy als Steven achter hem fietst. Krampen tot achter z’n oren zo blijkt. Gelukkig zijn we zo goed als thuis.
In de laatste kilometers vals plat naar het chalet merkt Eddy ineens een Bryon op die in een weide ligt: het is Egwin. In Sondernach heeft hij hulp gekregen van een vriendelijke Vogezener. Een taxi op zondag is veel te duur volgens deze inboorling, en hij had nog wel een paar bouten liggen die het zadel voorlopig kon herstellen. En door een kortere weg te nemen ligt Egwin hier op ons te wachten. Eind goed, al goed, al krijgt Frederik het in de slotkilometers ook erg lastig. Het is dan ook met z’n 3.200 hoogtemeters een wreed ritje geweest.
Eenmaal thuis begint een waar vreetfestijn: in afwachting van een restaurant bezoek worden soep, overschot van de spaghetti, brood, eigenlijk zowat alles wat eetbaar is naar binnen gewerkt. Wat later komt Kris met de prangende vraag of we nog gaan eten. Egwin heeft niet veel honger meer, ook bij de anderen is er blijkbaar niet veel plaats meer over. Toch trekken we rond 20u30 iets verderop naar “pizzeria Venezia”. Een ietwat sober en steriel interieur, maar op de kaart trekt vooral de tiramisu de aandacht van Steven en Eddy. Onze bestelling mag er best wezen: 2 grote en 6 normale pizza’s, 1 fles wijn en 8 desserten (waaronder 3 tiramisu’s) worden door een goed uitziende Vogese aan tafel gebracht. De discussie over al dan niet rode of bruine borsten laat ik maar in het midden. Conclusie: voor een bedrag van 102,20€ heeft iedereen behoorlijk goed gegeten.
Terug in de chalet duurt het niet lang of iedereen ligt in bed. Morgen vertrekken Peter en Frederik naar huis, de anderen wacht weer een lange dag op de fiets.
Maandag (rit 3)
Om 7u30 doorbreekt het starten van een auto de stilte van de bergen: terwijl de meesten nog in bed liggen nemen Peter en Frederik afscheid van de mooie Vogezen. Beiden hebben een geslaagd weekend achter de rug en keren in een beste stemming huiswaarts.
Na een nachtje slapen opteert Egwin voor de aanschaf van een nieuwe zadelpen. Hij vertrekt met Eddy naar de bakker in La Bresse, en hoopt daar in de fietswinkel iets te vinden. Helaas, de zaak is vandaag gesloten. Bij de bakker komen ze te weten dat een beetje verderop, in Cornimont ook een “magasin de vélos” is. Hier is de winkel wel open, maar de brave man heeft niets in voorraad. Dan maar terug naar de chalet, waar tijdens het ontbijt wordt afgesproken dat Jerry en Egwin in Gerardmer gaan speuren naar een zadelpen. Ze vinden daar een moderne, grote fietswinkel, maar ook die sluit ’s maandags z’n deuren. Tenslotte kopen ze in den Brico aldaar de nodige bouten die tijdelijk z’n zadel moet kunnen vasthouden. Na enig technisch prutswerk staan we rond 12u met z’n allen klaar om aan de 3e rit te beginnen.
Op het programma: de Ballon d’Alsace (1178m) en de Ballon de Servance (1158m). We rijden in een gezapig tempo richting Cornimont. Het is duidelijk dat Egwin, verlost van een zadelpen in z’n gat, goeie benen heeft vandaag. Al vanaf het begin van de Col du Menil trekt hij alle registers open. We halen een Franse toerist in, die achteraan aanpikt, om even later zowaar de koppositie van Egwin te willen overnemen. Het sein voor Egwin om nog een tandje bij te steken zodat de overmoedige Fransman kraakt en ons moeten laten gaan. Maar ook voor Stein en Eddy gaat het even te snel. Jerry herstelt de orde door Egwin terug te fluiten, zodat we op een deftige manier naar de voet van de Ballon d’Alsace fietsen.
Voor de 2e keer deze Ballon omhoog, en in de aanvangsfase blijft ons pelotonnetje in elkaars gezichtsveld. Uiteindelijk blijken Steven en Jerry, naar goede gewoonte, de betere klimmers. Tijdens de beklimming beslist Eddy dat hij eenmaal boven, terugkeert naar Cornimont, om via de Col d’Oderen en de Col de Bramont naar huis te fietsen. Het wordt een rustig tochtje, langs mooie wegen en twee cols waar je in een vlot tempo naar boven kan rijden. Een parcours veel meer op maat van Eddy dan het gestoemp op steile(re) cols.
Op de top van de Ballon d’Alsace is er ook twijfel bij de anderen: het schema volgen of met Eddy een alternatieve route volgen. Er wordt besloten om dan toch maar de Ballon de Servance aan hun scalp te rijgen. Vanuit Plancher Bas is de beklimming 13 km lang, aan 5,2% gemiddeld. Het is een mooie col: veel bos, smalle wegen en veel bochten; maar ook een smeerlapje: Jerry noteert stukken van 17%. En wanneer je denkt: we zijn boven komt er telkens weer een venijnig stukje na de bocht. Op de terugweg naar huis heeft Kris op zijn beurt een moeilijk moment. Terug thuis staat de soep al klaar en is na een verkwikkende douche het ergste leed alweer vergeten.
’s Avonds staat er kipfilet met rijst/curry op het menu, sommigen vervangen de curry door een ferme kwak ketchup. Over smaak valt nu eenmaal niet te discussiëren… Na het eten zit iedereen in de zetel voor een film. Stein heeft een hoop dvd’s bij, waaruit Rambo 4 wordt geselecteerd. Stallone op z’n best zeker: er vallen doden als vliegen en het bloed druipt overvloedig van het scherm. Het einde van de film heeft dan toch nog iets leuks in petto: er komt zowaar een beetje goeie sex om de hoek kijken. Heel jammer dat dit vakkundig in de kiem wordt gesmoord. Zo komt het dat de meesten met een onbevredigd gevoel naar bed gaan. Morgen beter ?
Dinsdag (rit 4)
Vandaag de laatste rit, want er is unaniem beslist om woensdag naar huis te vertrekken. We moeten morgen om 10u de chalet verlaten, en om na het inpakken nog een etappe te rijden ziet niemand zitten. Ook over de rit van vandaag heel wat gepalaver: de 144 km volgens het programma van Bart schrikt de meesten toch wel wat af. Zeker is dat Kris en Eddy de tocht inkorten tot een zo’n 70 km, de anderen opteren voor een rit van 110 km.
Na een stevig ontbijt vertrekken we richting Travexin (de weg La Bresse-Cornimont is veruit de minst leuke van onze stage) waar we links afslaan en zo aan de Col d’Oderen (884m) beginnen. Het is vals plat tot in Ventron, waar Jerry nog op verlof is geweest. We rijden aan een rustig tempo: tijd te over om nog wat extra foto’s te trekken voor het nageslacht. Enkele kilometers verder bereiken we reeds de top om in vliegende vaart af te dalen naar Kruth. Af en toe wat haarspeldbochten, maar Egwin, Stein en Steven trappen de grote molen als bezetene rond. Jerry en Eddy nemen genoegen met dalen zonder meer en Kris begint meer en meer vertrouwen te krijgen in deze discipline. Dan gaat het verder naar Wildenstein, en rijden we nog een keer naast het mooie meer. Het lijkt stilaan een toeristisch tochtje te worden. In Wildenstein beginnen we aan de ons bekende Col de Bramont. Tijdens de eerste meters van deze vriendelijke col verslikt Egwin zich kompleet in het nochtans niet zo hoge tempo. Na wat schakelen en enkele niets verbloemende vloeken schuift Egwin terug voorbij Eddy, maar het feit dat Eddy in z’n buurt kan blijven geeft aan dat Egwin het goeie ritme niet kan vinden. Op de top twijfels bij Egwin: de grote lus rond La Bresse afwerken of toch maar met Kris en Eddy mee? Meer op karakter dan op souplesse gaat hij in La Bresse met Steven, Jerry en Stein op zoek naar de Col de Croix des Monats (890m), een lichtlopende beklimming van 6 km. Na de Croix des Monats stoppen ze bij een bakker, waar Stein een groot stuk flan naar binnen werkt, dat gelijk op z’n maag blijft liggen. Daarna wacht de Col de Sapois (834m). Bijna 10 km klimmen, geleidelijk aan steeds steiler. Niet de zwaarste col, maar op het einde van deze stage toch een beetje een kuitenbijter. Vervolgens dalen naar Gerardmer, om naar de laatste hindernis van de stage te fietsen. Vanuit Xonrupt is de Col des Feignes niet zo lastig zodat iedereen nog met voldoende tandvlees de chalet bereikt. Het traditionele bord soep smaakt bijzonder goed.
Eerder op de dag zijn Kris en Eddy in La Bresse afgedraaid naar de Vallée du Chajoux: een baan die langs een klaterend beekje naar de Col des Feignes (954m) leidt. Het is echt freewheelen wat deze heren doen en ze genieten van het mooie stukje natuur dat hier te voorschijn komt. De laatste kilometers worden nog mooier, maar stilaan ook steiler. Vanaf de top gaat het razendsnel naar beneden, op tijd remmen om de weg naar de chalet in te slaan is de boodschap. Wat later zijn ze klaar om een laatste keer te gaan winkelen in de Super U.
Jerry en Eddy zorgen met vereende krachten voor een gigantische koude schotel: zalm, kipfilet, feta kaas, ei, spek, boontjes, ajuin, erwten & wortelen, olijven en tomaten. Heel de ijskast wordt geplunderd om zo weinig mogelijk mee terug naar huis te moeten nemen of weg te gooien. Het moet gezegd: dat is ons goed gelukt. Zelfs de flesjes Leffe zijn niet meer veilig.
Met een volle maag iedereen in de zetel voor weer een filmavond: dit keer The Simpsons Movie. Een hele grappige afsluiter van deze stage/avond. Vooral de lach van Kris doet bijwijlen de chalet daveren op z’n grondvesten. De ondertiteling is nog niet ten einde of de eersten liggen al in bed. Eddy zet de vaatwasser aan het werk en gaat nog een laatste keer de Vogese sterrenhemel bewonderen. Het is goed geweest.
Epiloog
Na een ontbijt dat veel korter is dan de andere dagen, is iedereen druk in de weer met de opkuis van het chalet. Het spaart ons 80€ uit, vandaar. Om 9u30 gaat Eddy de verantwoordelijke zoeken, die komt controleren en de energiekosten afrekenen. De anderen krijgen groen licht om al te vertrekken, terwijl Egwin & Eddy nog een goei 20 min. moeten wachten op een vriendelijke dame, die alles in goede staat terugvindt en vanwege het goeie weer geen energiekosten aanrekent. Waarvoor onze dank.
Om iets na 10u vertrekt de laatste auto naar regio Antwerpen/Lier. Een heel plezante, ook wel vermoeiende stage waar we elkaar, soms verrassend, van een andere kant leerden kennen. Zeker voor herhaling vatbaar! Heel veel dank ook aan Bart, die veel tijd en energie in deze organisatie heeft gestoken, maar er door omstandigheden niet bij kon zijn. Volgend jaar zeker wel !
O ja, een aandachtige lezer zal al wel gemerkt hebben dat er weinig woorden verspild zijn aan het weer. Dat was in één woord: fantastisch ! Hadden we een week voor het vertrek nog onzekerheid of bepaalde cols wel open waren vanwege de sneeuw, en was het bang afwachten wat de weergoden voor ons in petto hadden, dan hebben we veel geluk gehad. De eerste morgen moesten we nog ijs van de autoruit schrapen om naar de bakker te rijden, maar we kregen de hele dag een staalblauwe hemel, en mits zomervest en lange broek heerlijk weer om te fietsen. En het werd elke dag beter: de laatste twee dagen in zomer outfit, zelfs op de hoogste cols was het aangenaam in het zonnetje. Veel zon, geen druppel regen, wie had dat durven dromen rond deze tijd van het jaar ?
Tot slot nog een woordje over de deelnemers aan deze stage: Steven was met verve de beste klimmer, Jerry beschikte al over een uitstekende conditie (de enige die geen zwak moment kende), Peter reed met een enorme souplesse bergop, Stein heeft een gevoelige maag en trapte soms een te grote versnelling, Egwin had behalve pech, enorm veel lol in de afdalingen, Frederik kan naast luid snurken ook goed bergop, Kris leerde vlug hoe je snel en veilig kan dalen en Eddy reed “rustig” op hartslag de Vogezen rond.
Tot volgend jaar ?
Eddy
Lorenzo 13de in Cyclo Les Six Bourgeois 17/04/11
De eerste cyclo van het jaar zit in Calais en ik ben echt benieuwd. Mijn vorm is redelijk goed maar nog niet super, vooral in de laatste maand heb ik een beetje getemporiseerd met de trainingen, ik wou niet te vroeg de vormpiek bereiken. In juni zal ik een drukke kalender hebben en ik wil daar goed zijn.
De cyclo (http://www.tropheepassion.com/letriangledudoub/index.html) is 150km lang maar vooral een beetje ver van thuis (220km). Na de inschrijvingen zie ik dat wij niet te veel zijn… 200 renners? Misschien een beetje meer.
Om 9uur stipt vertrekken wij. Rustig tempo langs de kust maar na de eerste klimtje begint de koers met verschillende aanvallen. Wij hebben wind mee en wij reden snel. Na een langere klim blijven wij met 30tal elementen vooraan. Ik probeer rustig te blijven omdat ik het gevoel heb dat ik een goede dag heb.
Rond de 40ste km volg in een aanval en ben ik in een mooi groepje van 8-10 renners. Op de volgende klim ga ik een beetje gas geven, de groepje is op een lint en wanneer de favoriet Anthony SPYSSCHAERT en Bruno TIMPERMAN (allebei Belgen) nog een bommetje laten vallen, blijven slechts met 3 aan de kop. Een beetje te vroeg voor me, maar ik kan ze niet laten gaan.
Op de volgende klim kan nog een Belg de gat dichtmaken en nu zijn wij met 4. Maar ik begrijp heel rap dat de vierde niet lang met ons zal blijven… hij doet te veel moeite om te volgen.
Km na km blijven wij hard rijden.. echt HARD omdat de achtervolgergroep is altijd dicht. Mijn SRM zegt dat ik elke klim rond 380-400w moet duwen, en dit is een beetje te veel voor me. Rond de 70km is de vierde los wanneer wij een steile klim aan een super snelheid rijden. Na deze klim zien wij niet meer het groepje achter ons.
Spijtig genoeg voel ik dat ik een principe van krampen heb en rond 105km op een klim moet ik ze laten rijden. Het was de voorlaatste serieuze klim.
Ik blijf een tiental km alleen en net voor de laatste echte klim word ik genomen door een groepje van 5. Ik trek weinig maar ik kan goed met hen blijven. Na de lange afdaling richting de zee, net voor de laatste helling (niet speciaal) was mijn achterwiel plat. Ik stop en met de schuim hestel ik het gatje redelijk rap. Misschien te rap omdat ik na 5km moet ik opnieuw stoppen voor een re-vulling. Ik heb in totaal ongeveer 5 min verloren.
Wanneer ik op mijn fiets spring heb ik geen zin in meer. Ik blijf rijden omdat nog geen enkel renner gepasseerd is… maar ik wou voor het podium strijden. Ik was voor het podium aan het strijden!
De laatste 10km langs de zee met wind tegen op de grote kustbaan zijn een ellende. Een groepje is achter me maar ik wil proberen de aankomst te bereiken voor hen. Op 2km voor de aankomst word ik ingegrepen.
De achtste plaats is ook verloren en ik heb geen zin in om te spurten. 13de is mijn finale uitslag.
PS. Als kers op de taart… heeft mijn chip niet gewerkt (het was in het nummer zelf, en door de SRM toestel kon ik het niet op het stuur plaatsen, zoals de gewoonte in die soort koersen, maar op de zadelpen)!!!! Dus staat ik niet op het klassement.
Lorenzo
Rit 4 Trofeo: Corsa Scaldis 09/04/11
9 april 2011, één dag voor een incidentrijke Parijs-Roubaix. Een flauw mistgordijn daalt neer over het Pallieterland. Het geeft een klammig gevoel aan handen en benen. Misleid door ochtendlijke zonnestralen komen sommige deelnemers te licht gekleed aan de start van de Corsa Scaldis. Egwin Raes- in Anwerpen was het minstens 6 graden warmer dan in Vremde – spant de kroon. In korte broek en met korte mouwen is hij genoodzaakt in een strak opwarmingstempo te voorzien. Met matige noordoostenwind in de rug is dit een verraderlijk opzet …maar er is niet echt een andere keuze. De groep telt bij de passage te Duffel 13 deelnemers: 8 van het Bryon Team en 5 van Giro Del Mondo.
Via de groentestreek ten zuiden van de Rupel slingert het parcours richting Scheldeland. De onfortuinlijke Bart Mertens heeft inmiddels rechtsomkeer gemaakt. Te veel hinder aan de lies. We hopen dat Bart snel weer de draad kan oppikken. In Bornem rijden we langs de Oude Schelde, een afgesloten watermeander. We bevinden ons nu in het hart van de Scheldevallei. De brug van Temse biedt een prachtig panoramisch uitzicht op de stad Temse, waar Lou en Tim voor de verkorte versie kiezen. Met zijn tienen rijden we vervolgens over voor GDM onbekende, maar verrassend mooie baantjes. De roze bloesems van de Japanse kerselaars en de witte van appel- en perenbomen kleuren het lentelandschap zelfs als ons groepje. Verrassend is ook de constante glooiing. Die is in de loop der millennia ontstaan door afzetting van zand door het Scheldewater. De benen voelen waarom de rit “Corsa Scaldis” heet. Nog voor glooiing zorgt het geflirt met de E17 via opeenvolgende bruggen. Wanneer de gps de kaap van 100km in zicht brengt, bevoorraden we ons in het geboortedorp van de uitvinder van de atlas. Het Rupelmonde van Gerardus Mercator.
In Steendorp staat de eerste sprint op het menu. De logica dat koprijders in het nadeel zijn bij zo’n spurt wordt er door tegenliggend verkeer en de aard van het parcours niet gerespecteerd. Het trio dat de helling naar het gehucht Hemelrijk als eerste opdraait, graait ook de punten mee op de top. Bij de tweede sprint wordt de logica wel gerespecteerd, al legt de stilaan in vorm komende Geert Ceulemans zich daar niet zomaar bij neer. Hij legt de mannen die gepast uit het wiel komen, het vuur aan de schenen. Finaal trekt Steven van Herck na bijna 3 km met het gaspedaal open aan het langste eind. Na die tweede sprint begint het verraad van de wind. De suikervoorraad slinkt zienderogen en de groep dunt uit. Na de beklimmingen van de Bosstraat en de Witte Kinderbosberg - waar Jerry Janssens sterk kopwerk verricht – is het vet bij de meesten van de soep. Er wordt besloten om geen finalesprint meer te houden en de finish in Mortsel te leggen. Er is dan 130 km afgelegd aan een gemiddelde snelheid van ruim 31 km per uur. Corsa Scaldis: een zeer mooie rit, die door de slingerachtige en vaak hellende omloop lastiger is dan men zou verwachten! Bedankt Egwin en co. voor dit prachtige parcours.
Met dank aan Kurt V voor het verslag.
Hieronder de stand in de Trofeo na de 4de rit.
1. Kurt Verhoeven 17 p; 2. Steven Van Herck, Egwin Raes 16 p; 4. Benny Van der Auwera, Jerry Janssens 14 p; 6. Peter Dierks, Bart Mertens, Peter Keustermans 12 p; 9. Walter Thienpont, Peter Nevelsteen, Robby Michiels, Frederik Vandenhoutte, Erik Daems, Eddy Mertens, Lorenzo Arena, Steven Quick, Gunther Switsers,
Tom Masschelin 9p; 19. Lou Mondelaers, Tim Jacobs 6p; 21. Geert Ceulemans 4p; 22. Yannick Mussche, Tim Deckers, Kevin Wagemans, Dane Burms, Rudy Janssens, Serge Vingerhoets, Philip Van Coppenolle, Karl Van den Eynde, Bert Van Goidsenhoven 3p
Meerdonk TTC Ronde 07/04/11
Er kwamen zich 76 toeristen aanmelden.
De eerste 3 ronden werd er snel achter de auto gereden om iedereen wat aan het tempo te laten wennen,, het is voor velen immers de eerste koers van het jaar. Daarna ging Kenny Janssens meteen in de aanval. Ook Steven Van Hout glipte mee. De vlucht was echter van korte duur. Daarna ging Filip Baes ervandoor en bleef het peloton hangen op 15 seconden. Steven van Hout en Rikkie Matthysen maakten een sprong en kregen met heel veel moeite het gat dicht. Ook Johan Nys deed zijn best maar het lukte net niet. Daarna werd de voorsprong elke ronde een beetje groter op het peloton., Filip Baes probeerde nog een aantal keren aan te vallen maar Steven reed het gat weer dicht. Steven won uiteindelijk de wedstrijd vlak voor Rikkie (2) en Filip (3). De pelotonsprint werd gewonnen door Maarten Vermaelen (4), vlak voor Thomas Neyt (5), Koen Van Laere (6), Claus Etienne (7), Lieven Van de Perre (8), Jerry Janssens (9) en Dave Van Roeyen (10).
Elise is geboren!!!!!!!!!! 05/04/11
E3 Prijs Harelbeke 27/03/11
Nog even het uur verzetten en dan bed in!
Het is ondertussen een gewoonte geworden de avond voor de E3 Prijs Harelbeke.
Slechts 5 ijverige mannen aan het rond punt voor de 133 km door de Vlaamse Ardennen.
Omwille van het werk , familiale verplichtingen, blessures, stages en andere belemmeringen konden een groot deel van onze die hards niet aanwezig zijn.
Wel hadden we nog afspraak met Glen en zijn pa Rudy in Harelbeke.
Glen die na lang sukkelen met de knie en een operatie nu toch weer op de goede weg lijkt.
Het feit dat de 5 aanwezigen stipte jongens zijn zorgde ervoor dat we om 8.15u reeds de wagen konden parkeren.
Over ons stonden 2 Wommelgemse Sprinters zich ook klaar te maken.
Zij zouden ons de hele dag gezelschap houden zodat we uiteindelijk met 9 van start konden.
In het begin werd er een mooi tempo gereden zonder te overdrijven.
Vanaf het eerste "kaske" dan werd er flink wat spanning op de benen gezet en dit zou eigenlijk de hele dag blijven.
Al snel bleek dat Stefan en Jef van de Wommelgemse Sprinters goed wat poeier in de benen hadden.
De mannen kunnen bergop goed uit de voeten, Jef bij momenten 3 tanden te groot in ware VDB stijl.
Imponeren noemt men dat wel eens....
Maar het deed ook deugd te zien dat onze mannen met wat minder kilometers op de teller ook goed hun mannetje konden staan.
Peter volgde meestal vlakbij maar ook Frederik en Kristof waren nooit veraf.
Dat ziet er goed uit voor de Vogezen!
Egwin had dan weer een baaldag.
Door omstandigheden de laatste weken wat aan het prutsen aan de zadelhoogte wat resulteert in zeer slechte benen.
Vanaf het 1 meter bergop liep direkt een brandend gevoel en op kant dan maar.
Hopelijk is dat snel in orde.
Glen die een wat kortere weg had genomen sloot bij onze groep aan na 90 km en ondanks de kniehistorie hield hij er bergop een tempo op na dat niemand kon volgen, ook pa Rudy niet.
Al moeten we zeggen dat bij ons het vet al wat van de soep was.
Na de laatste helling van de dag reden we rustig binnen genietend van de rit en van het zonnetje, schitterend weer was het.
Achteraf nog in t-shirt op het terras, een mooie afsluiter!!
Bart
Sint Amands, Oordegem en Ledegem 19/20-03-11
Het seizoen is nu wel echt goed op gang gekomen.
We hadden dit weekend renners aan de start in maar liefst 3 wedstrijden.
Zaterdag stonden Bart en Steven samen met 120 anderen aan de start in Sint Amands (VWF).
Veel mooi volk daar aan de start waaronder heel wat bekenden. In ronde 2 reed een groepje van 10 renners weg die we niet meer terug zouden zien.
Bart en Steven konden zich goed in het peloton handhaven en maakten er een goede training van.
De laatste ronde reden nog heel wat renners lek doordat een blijkbaar gefrustreerde inwoner daar wat spijkers op de baan had gestrooid.
Beetje zielig net als de vechtpartij tussen enkele heethoofden na de aankomst.
Wijzelf bolden in het pak over de meet en hielden allebei een goed gevoel over aan deze wedstrijd.
Op zondag was het dan de beurt aan Lorenzo en Joery.
Lorenzo trok naar Ledegem voor een wedstrijd bij de OVWF, Joery hield het op Oordegem bij VWF.
Lorenzo stond aan de start met meer dan 100 kompanen waarvan er de eerste ronde al een deel wegreden, de goede ontsnapping was meteen vertrokken.
Op de smalle baantjes was opschuiven niet evident zodat Lorenzo niet tijdig voorin was geraakt.
Verder uitgereden in het peloton dan maar. Zoals Lorenzo zelf zegt "een goede training, amen!"
Joery stond aan de start voor zijn eerste wedstrijd dit jaar, wat zou dat geven?
Blijkbaar toch al meer dan voldoende getraind want hij kon de wedstrijd vlot uitrijden in het peloton.
Nog een beetje hinder van een opspelende rug maar hopelijk is dat snel weer in orde.
B.
Rit 3 Trofeo: Vino Hageland Classic 13/03/11
Zondag 13 maart 2011. Het is 8u en een druilerige regen daalt neer over Vremde. Het ziet er naar uit dat de weergoden het weer eens niet begrepen hebben op de Trofeo. Het blijkt maar een schoonheidsfoutje te zijn, want de rest van de dag zullen we geen nattigheid meer voelen. Aan de kerk begroet ik 9 Bryonnen waarvan sommigen ongeduldig uitkijken naar de komst van de GDM renners. Vanwege een valpartij onderweg zijn ze iets later dan voorzien op de afspraak. Wanneer Lorenzo hoort dat de wegen er glad bijliggen laat hij onmiddellijk wat lucht uit z’n banden, om wat meer grip te hebben.
Ondanks wind op kop gaat het in gestrekte draf richting Emblem en Berlaar, waar de wegen er al droog bijliggen. Onderweg leuk nieuws van Tim: hij gaat zich dit jaar toeleggen op de wedstrijden van de TTC-ronde. De kilometers vliegen voorbij, en al gauw verwerken we in groep de eerste bultjes van deze rit. Het serieuze werk begint met de Vinkenberg: een klim in twee trappen, 1800 m lang. Het duurt niet lang of ik moet de hoofdmacht laten gaan om in eigen tempo naar boven te klauteren, in gezelschap van Robby van GDM. We sluiten zonder veel problemen terug aan. Onze Steven wint de volate voor Benny (GDM) en Jerry. Sterk van Steven !
Wat later staan we aan de voet van de Houwaartse berg (pittige puist van 500m), met zowat hetzelfde scenario: ik sluit met Robby de achterste gelederen, terwijl vooraan Benny (GDM) zich niet meer laat verschalken en deze volate wint voor Peter Dierks. Steven wordt derde.
De derde volate is de Panoramastraat, een verraderlijke bult waar maar geen eind aan lijkt te komen. Opnieuw komt Benny (GDM) eerst boven, gevolgd door Kurt (GDM) en Peter Dierks. Na de afdaling ben ik met Robby het peloton kwijt. We vinden eerst Frederik op onze weg en even later komt Kurt ons ter hulp. We omzeilen de laatste berg van de dag (Hellegat) en vinden wat verder de groep terug.
Twee lekke banden vandaag, waarvan de laatste voor Lorenzo. Op de terugweg hebben we meestal wind mee, en gaat de snelheid de hoogte in. Vooral na de bochten is het steeds volle bak gas om terug in het wiel te komen van deze semi-profs. Pfff… De beloning wacht in taverne De Witte Lelie in Duffel. Enkele Bryonnen duiken mee het café in, vooral dorstig naar Ice-tea. Hier komen we ook te weten dat er niet alleen “de jeanetten van Aalst” zijn, maar ook “de jeanetten van Duffel (GDM)”.
In gezelschap van de twee Peters kom ik thuis in Vremde rond 14u30, na een mooie rit van 139 km, gemiddeld bijna 31 km/u.
Eddy
Zie hieronder de stand in de Trofeo na de 3de rit.rslagje op de weblog van GDM.
1. Benny Van der Auwera 14 p; 2. Peter Dierks, Kurt Verhoeven 12 p; 4. Egwin Raes 11 p; 5. Steven Van Herck 10 p; 6. Bart Mertens, Frederik Vandenhoutte, Peter Keustermans, Walter Thienpont, Peter Nevelsteen, Robby Michiels 9p; 12. Jerry Janssens 7 p; 13. Eddy Mertens, Lorenzo Arena, Gunther Switsers, Steven Quick, Tom Masschelin 6 p; 18. Yannick Mussche, Tim Deckers, Kevin Wagemans, Dane Burms, Rudy Janssens, Serge Vingerhoets, Philip Van Coppenolle, Tim Jacobs, Lou Mondelaers, Karl Van den Eynde, Bert Van Goidsenhoven 3 p
Malderen VWF 05/03/11
Wanneer we Malderen binnenreden waren de D-renners, waaronder onze Peter D al aan hun wedstrijd bezig.
We zagen nog net hoe Peter in de voorste gelederen ons voorbij fietste.
Twee ronden later ontsnapten er een 12-tal renners, maar Peter was er niet bij. Hij had in de eerste ronden geen goed gevoel in de benen, maar dat beterde met de kilometers. Een echte diesel, onze Peter.
Hij had snel door dat die 12 wel eens definitief konden wegrijden en zette zich resoluut mee aan kop van het peloton: twee ronden voor het einde was het peloton weer compleet.
In de laatste ronde ging Peter zo hard door dat er nog vijf man in z’n wiel zaten.
Het werd een eindspurt met dit selecte kopgroepje. Peter drong niet echt meer aan (door een rare maatregel worden renners met een dagvergunning die bij de eerste 5 eindigen automatisch op plaats zes gezet, zelfs indien die renner de overwinning pakt). Zo eindigde Peter na een mooie koers en met een goed gevoel op de 5e plaats, in de officiële uitslag wordt hij op plaats 6 gezet. Misschien had er zelfs een overwinning ingezeten, maar Peter mikt vooral naar de komende TTC-ronde van het Waasland. Dat belooft…
Peter was nog aan het nafilosoferen over zijn wedstrijd toen Bart al klaar stond voor de wedstrijd bij de A reeks.
86 deelnemers en meteen hoge snelheden over de kouterbaantjes in Malderen.
Het was wringen om een beetje op te schuiven of beter het was zo goed als onmogelijk om op te schuiven.
Bart stond helemaal achteraan bij de start en het
duurde tot ruim half koers eer hij vooraan kon post vatten.
Ondertussen waren 2 renners ontsnapt die mochten sprinten voor de zege net voor het aanstormende peloton. Bart zat nog goed geplaatst voor een derde plek maar de benen weigerden dienst, benen die al enkele weken voor onrust zorgen, steeds een brandend gevoel.
Maar de conditie is wel goed, dat zullen we maar
onthouden van deze kutkoers!
Eddy
Oordegem VWF 27/02/11
Eind februari opent traditiegetrouw het VWF wielerseizoen in Oordegem. Dat was dit jaar niet anders.
Er werd in de aanloop naar het seizoen wat geschoven in de reeksen, de B reeks viel weg waarvan een deel bij de A's kwam en een anders deel bij de C's.
Nogal veel uitleg om maar te zeggen dat er een heel pak renners aan de start ging staan.
Hoeveel het er precies waren bleef onduidelijk, we hoorden 120. 140 en zelfs 160 deelnemers. Het juiste aantal was 107.
BCT'ers Lorenzo en Bart konden aan de inschrijving al even bijpraten. Dan aan de auto omkleden, het was zes graden en dus niet superkoud al zorgde een koude wind er wel voor dat het een echte voorjaarskoers was.
Even later dan de fiets op om de benen warm te rijden. Enkele keren het bergje aan de aankomst opknallen en we waren klaar voor de start.
Dat bergje deed me toch denken aan Erik Daems. Wat zou hij hier kunnen?
Even overleg met Lorenzo resulteerde in een voor de hand liggende tactiek. Lorenzo vertrouwde me toe waar hij ging aanvallen, ik mocht mezelf wegsteken voor een eventuele sprint. Onder toeziend oog van supporters Eddy, Philip, Tessa en Lennert konden we dan starten. Meteen werd koers gemaakt, de ene ontsnappingspoging volgde de andere op. Vooral Lorenzo was zeer bedrijvig maar ook Bart waagde wel eens zijn kans. kans.
Al snel reed er een groepje weg en kort daarna een tweede groep. Lorenzo was vlot mee met de tweede groep terwijl Bart zich verschool in het peloton. Vooraan werd stevig doorgevlamd zodat halfkoers de koers in zijn definitieve plooi lag.
In het peloton werd op dat moment meer gewandeld dan gekoerst.... Vooraan kwam de groep van Lorenzo niet veel dichter bij de eerste groep. Er zaten dan ook veel "slepers" in dat groepje. Uiteindelijk mocht Lorenzo sprinten voor de 16de plaats, hij werd 20ste.
Het peloton met Bart kwam pas enkele minuten later binnen.
Snel naar de auto nu want zo stilstaan na een wedstrijd bij 6 graden. Brrrrr
Uiteindelijk kon wel iedereen tevreden zijn van de wedstrijd.
Beide BCT' ers beschikken nog niet over een uitstekend vormpeil dus waren de resultaten zeker niet zo slecht.
Tot de volgende.
B.
Rit 2 Trofeo De Witte Lellie : Kempenrit 20/02/11
Na de eerste kennismakingsrit werd afgelopen zondag de Trofeo pas echt op gang geschoten.
Helaas zat het weer niet bepaald mee.
Het was slechts 2 graden en we kregen er nog wat regen bovenop, zelfs winterse neerslag.
Aan de spooroverweg in de Vinkenstraat ontmoeten 7 Bryonnen de 8 kompanen van GDM.
Er wordt snel beslist om de rit wel te rijden maar dan een ingekorte versie, een strak plan waar iedereen zich wel in kon vinden.
Een hagelbui hadden we reeds verteerd dus nu het weer even wat droger was vertrokken we met goede moed.
Over Nijlen en Bouwel zouden we via Grobbendonk naar Herentals rijden en dan terug via de "Zanzibar" in Vorselaar naar Viersel waar dan de finale kon beginnen met nog 3 tussensprints.
In Kessel reeds kregen we een eerste sneeuwbui te verwerken, een mens vraagt zich dan wel eens af waar we eigenlijk mee bezig zijn, het was tenslotte maar 2 graden. We troosten ons met de gedachte dat we ons vandaag wel eens Flandrien mogen noemen!
Even later wordt het opnieuw wat droger maar dan rijdt Egwin lek ter hoogte van het industriegebied in Grobbendonk.
Met Egwin gaat het duidelijk niet goed want hij is zelf niet echt in staat om zijn band te vervangen en draait bij momenten zelfs een beetje weg.
Gunther S van GDM had dit al snel gezien en besloot om Egwin uit de shit te helpen.
Peter Dierks merkte wat later dan weer subtiel op dat het straf is dat Egwin zelf geen klote stond te doen.
Even later waren we weer op pad, terug wat opwarmen deed iedereen deugd.
In Herentals begon het dan opnieuw te sneeuwen, nog heviger dan voordien zelfs!
Net voor de Zanzibar werd opnieuw halt gehouden vanwege de kniepijn waar Robby M mee kampte, toen bleek dat de kniepijn allicht veroorzaakt werd door een lekke band sloeg de koude genadeloos toe wat ons deed beslissen om de rit nog wat in te korten met enkel nog een finale van Broechem naar Vremde en dus 1 tussensprint.
En zo geschiedde.
In Broechem werd de snelheid meteen opgetrokken, met de wind in het voordeel vlogen we vlotjes naar Vremde waar de enige volata van de dag wachtte.
Bart M graaide de 3 punten mee, Egwin R nam er 2 en Kurt V 1 punt.
Na de spurt had eindelijk iedereen het lekker warm, het moment om dan maar ineens naar huis te rijden dacht iedereen.
Er werd nog héél kort nagekaart waaruit bleek dat het ondanks de zware weersomstandigheden toch een geslaagde rit was.
Afspraak voor de derde rit van de Trofeo op zondag 13 maart.
Dan staat de Vino Hageland Classic op het programma en dient er zich dus wat klimwerk aan.
Tot dan!
Zie hieronder de stand in de Trofeo na de 2de rit.
1. Bart Mertens 9 p; 2. Egwin Raes 8 p; 3. Kurt Verhoeven 7 p; 4. Frederik Vandenhoutte, Peter Keustermans, Peter Dierks, Erik Daems, Walter Thienpont, Peter Nevelsteen, Robby Michiels, Gunther Switsers, Steven Quick, Tom Masschelin allen 6 p; 14. Eddy Mertens, Jerry Janssens, Lorenzo Arena, Steven Van Herck, Rudy Janssens, Serge Vingerhoets, Philip Van Coppenolle, Tim Jacobs, Lou Mondelaers, Benny Van der Auwera, Karl Van den Eynde, Bert Van Goidsenhoven allen 3 p
Louisa is geboren!!! 16-02-11
Stijn en Mieke zijn fiere ouders geworden van een flinke dochter Louisa.
Het BCT wenst hen dan ook een dikke proficiat!
Stijn en Mieke hebben al een tijdje de fiets noodgedwongen aan de kant gelaten om ervoor te zorgen dat hun huisje piekfijn in orde zou zijn voor de komst van hun dochter.
En uit goede bron hebben we vernomen dat ze hierin met panache geslaagd zijn.
Even zag het ernaar uit dat Louisa in de auto ter wereld ging komen maar uiteindelijk zijn ze in het holst van de nacht nog net op tijd in het Middelheim ziekenhuis geraakt.
Nu is het dik verdiend even tijd om te genieten van al dat moois!
Proficiat!
6 uren van Halle 05/02/11
Lorenzo A en Carl M zijn zaterdag gestart in de 6 uur van Halle. Dit is een MTB wedstrijd met een simpel reglement.
Wie na 6 uur de grootste afstand heeft afgelegd wint. Ploegen mogen maximaal uit 4 renners bestaan maar onze hardrijders besloten om het labeur onder hun tweetjes te verdelen.
Hier een impressie van Lorenzo:
Het was echt speciaal in Halle dit jaar. Het niveau was echt hoger in vergelijking met vorige edities.
ij (Carl en ik) hebben als “gasten” gereden voor de ploeg Chain-gang. Zij hadden al twee ploegen en wij waren de derde. Wij kozen om enkel met 2 rijden in plaats van 4. De andere jaren wisselen koste veel tijd maar dit jaar bijna niets dankzij een nieuwe “pit-baan”. Dus was het enige ons voordeel al verloren voor te starten.
Wij zijn met de idee vertrokken dat wij elke uur moesten wisselen en dat is gelukt. Ik reed de eerst shift maar er waren veel te veel cross-fietsen erbij en met een droog en rap parcours was er geen strijd…
Na de eerste helft waren wij 14de (op 80 ploegen ongeveer) en wij waren super blij. Bijna alle ploegen waren aan één of twee ronden max het rijden met dezelfde renner, voor ons was het onmogelijk (PS chapeaux aan een paar gasten die de koers als “solo” gereden hebben met een super tempo… hoger dan ons!!!)
Spijtig genoeg in het begin van zijn tweede shift (de eerste in het donker) is de lamp van Carl gebroken en moest hij de hele ronde met de lamp in zijn hand rijden en dan stoppen in de box area. Ik was bezig met me om te kleden en ik kon niet vertrekken. Carl en de andere van de ploeg hebben na 6-8 minuten de lamp hersteld en dan kon hij opnieuw vetrekken.
Bye bye “Top 20”!
Ik deed mijn laatste shift met weinig zin om risico te nemen (mijn lamp was een kaars in vergelijking met die van de andere deelnemers en mijn knie deed pijn) maar, gelukkig, een geïnspireerde Carl kon nog een paar snelle ronden uitvoeren net voor het einde van de koers. Dankzij onze inspanningen raakten wij een 24 plaats.
Wij waren voor een Top 10 plaats vertrokken maar gezien alle omstandigheden konden wij niet te veel beter doen.
De dag daarna kon ik mijn knie niet meer plooien… en dat is een minder goed nieuws.
Lorenzo
Wedstrijdgerichte Training 12 & 26/02/11 en 5 & 19/03/11
Beste vrienden,
samen met de renners van Giro Del Mondo en La Dama Bianca hebben we een nieuw initiatief gelanceerd namelijk WEDSTRIJDGERICHTE TRAINING.
Iedereen is natuurlijk welkom, ook degene die niet gaan koersen.
Dit staat volledig los van de Trofeo De Witte Lelie en voor wie geen interesse heeft is het ook zoals altijd mogelijk om zaterdagmorgen om 9u aan de kerk in Vremde te passeren voor een rustige duurtraining.
Wanneer? zaterdag 12/2 ; zaterdag 26/2 ; zaterdag 5/3 ; zaterdag 19/3
Waar? samenkomst om 9u.30 op de parking naast de loketten van het stadion van K Lierse SK
Hoe? eerste ronde opwarming (17km) aan extensieve tot intensieve duurtrainingstempo; tweede en derde ronde ronddraaien in lintformatie aan tempoduurtempo (34km); vierde ronde wedstrijdsimulatie om aan interval te doen (17km)
Parcours? Netekanaaldijk van de ijzeren brug in Lier tot Viersel en terug langs de andere kant van het kanaal. 4 ronden van 17 km. Totaal 68 km.
Mocht er iemand gelost zijn kan je aan de brug van Emblem of Nijlen oversteken en weer aanpikken.
Rit 1 Trofeo De Witte Lelie : Rund Um Lier 16/01/11
Zondag 16 januari, eindelijk was het zover!
We konden onszelf eens gaan meten met een andere toeristenclub uit de buurt, squadra Giro Del Mondo.
De eerste rit had zijn effect niet gemist, wat meer volk dan we gewoon zijn op het appel en zelfs Eddy die zich op tijd aan de kerk had gemeld. Met een elfkoppig pelotonnetje trokken we richting Duffel onze vrienden tegemoet.
In de Boshoek kruisten we elkaar en onze tocht kon beginnen.
Wij zoals gezegd met 11, de squadra met 14.
Het tempo was onmiddellijk strak genoeg, iedereen wilde natuurlijk meteen een goede beurt maken.
We reden de Rund um Lier, een van de favoriete parcours van de dedicati.
Via Duffel, Sint Kat Waver, OLV Waver, Berlaar, Wiekevorst, Hulshout, Herenthout, Nijlen, Oelegem en Broechem reden we naar Vremde.
In Oelegem moest er even getemporiseerd worden, achteraan werd het de iets minder getrainde collega al flink lastig gemaakt.
Dan werd er na kort overleg besloten om van aan de Sauna in Broechem nog een finalleke te rijden tot in Vremde.
Net voor de echte sprint kon beginnen reed de ene helft links en de andere helft rechts.
Ongelukken konden nog net vermeden worden...
Hoog tijd om onze dorst te gaan lessen en nog even na te kaarten.
Aan de ene kant werd er gesproken over volgende keer een tikje trager en anderzijds ging het over wat intensievere ritjes als voorbereiding op de eerste wedstrijden en zelfs het idee van een heus clubkampioenschap werd op tafel gegooid.
Het belooft nog een goed gevuld seizoen te worden!
Milla is geboren!!!! 08/01/11
Happy New Year!!! 01/01/11
