Dikke proficiat aan de familie Meyers met de geboorte van Leon !!! 21-11-12
Bart wint GP Bjorn Leukemans 07-10-12
Zondag 7 oktober 2012. Een mooie herfstdag kondigt zich aan. Iets voor tien uur arriveer ik in gezelschap van Bart bij m’n dochter in Wommelgem. Naar jaarlijkse gewoonte is het hier verzamelen geblazen voor de klassieke afsluiter van het wegseizoen: de grote prijs Björn Leukemans. Het weerzien met de kleinkinderen is weerom vertederend, in de garage staan de stoelen nog leeg te wachten op de BCT renners die vandaag nog een keer het beste van zichzelf gaan geven.
De eerste die komt binnenvallen is Philip, hij heeft het gezelschap van kampioen in wording Sten en een bak Jupiler. Dat belooft…
Een voor een druppelen ze nu binnen, sommigen zelfs al met een rugnummer. De sfeer is heel gemoedelijk, geen zenuwachtig gedoe zoals in het begin van het seizoen. Het is duidelijk te merken dat bij de meesten het bobijntje stilaan ten einde is. De tactiekbespreking is dan ook heel kort: we zullen wel zien.
Tim en Sven komen ook aangewaaid: ze hebben in de vroege uurtjes een rustig trainingske afgewerkt en komen nu mee supporteren. Ze zijn niet alleen, want aan het vertrek zien we ook Niko en Bram, Brian, Johan F., en nog meer vrouwen, kinderen, lieven en sympathisanten. Ook Ben L., die in de tent de glazen zal vullen, komt nog gauw dag zeggen. Hij is nu zelfstandig schrijnwerker, daardoor is er nog weinig plaats voor de fiets.
De wedstrijd dan:, 62 km (12ronden), 61 vertrekkers (waaronder Rudi H. en Pepijn V.), zonnig (zo’n 15°), en eerst 2 ronden achter de auto. Het wordt een snelle, harde koers (meer dan 42 km/u gem.). Veel pogingen tot ontsnappen, waarin ook Jerry, Peter, Wouter en Bart aktief zijn, maar een “rode brigade” van Wommelgem houdt zonder pardon alles onder controle. Deze mannen zijn zo hevig dat zelfs hun eigen ploegmaats geen kans krijgen om te ontsnappen. Bij het ingaan van de laatste ronde maakt iedereen zich dan ook op voor een massaspurt. Maar op zo’n 500m van de meet gaat ene Peter Behiels er als een speer vandoor. Bart kan nog net aanpikken en wanneer Peter een beetje stil valt komt Bart er al bij al nog vrij makkelijk over en heeft alle tijd om de armen in de lucht te steken. Bart wint de klassieke afsluitprijs van Björn Leukemans voor wielertoeristen !!
De trotse vader in mij schrikt zich een hoedje wanneer ik na de aankomst een Bryon tegen de grond zie liggen: het is Bart die, de handen nog in de lucht, is aangereden door één van de eersten van het peloton. Gelukkig blijft het bij schaafwonden, maar op die manier gaat de ceremonie protocollaire van een toch wel erg mooie overwinning de mist in.
Maar kom, in de garage is de bak Jupiler geen lang leven beschoren en wanneer we later afzakken naar de tent is het ergste leed alweer geleden. We onthouden een mooie koers van het BCT, heel mooi afgerond door Bart.
Ik wens iedereen een goeie winter, en voor volgend jaar nog meer moois.
Mijn persoonlijke afsluiting van het wielerseizoen kon ook tellen: mosselen met frit à volonté. Alla prossima volta !
Eddy
Ötzie 26-08-12
Ötztaler Radmarathon
Zondag 26 augustus 2012 om 5u00 ’s ochtends geeft mijn GSM de eerste tekenen van leven. Onmenselijk vroeg klinken de decibels door de hotelkamer. Ware het niet ik al onder de douche sta wegens een bijna slapeloze nacht. De stress heeft voldoende tijd gehad zich in mijn lichaam te nestelen door de onheilspellende weersverwachtingen. Vandaag staan 238 km en 5500 onmenselijke hoogtemeters over 4 cols op het programma. Om 5u30 is de afspraak aan het ontbijt met clubgenoot “fanatieke Ronny” en kameraad “natuurtalent Rudie”. Stil werken we enkele pistolekes met dubbele porties confituur en kaas naar binnen. Buiten pikdonker, een nat wegdek maar geen regen… voorlopig althans. Volgens de voorspellingen zou het rond de middag terug beginnen regenen. Alvast beter dan de voorspelde 26mm van gisteren… Na de nodige sanitaire verzorgingen is de afspraak om 6u30 voor het hotel. 300 meter verder ligt immers de start van deze cyclo. Bij het buitenkomen staan Rudie en Ronny al klaar op het voetpad, op de weg kan niet meer. Velen hebben gekozen voor een vroege opkomst om zo ver mogelijk vooraan te kunnen staan tussen de 4000 deelnemers.
Om stipt 6u45 klinkt het kanonschot, de bevoorrechte starters knallen uit de startblokken, 1 minuut later de 3950 andere deelnemers. De hartslagen gaan nu met minstens 20 slagen omhoog en de pedalen worden ingeklikt. Ca. 10 minuten later kunnen we inschuiven op de weg en ons in beweging zetten tussen de massa. Van zodra de tijdsregistratie gepasseerd is gaan de snelheden stilaan omhoog. De eerste 32 km zijn in licht dalende lijn en we kunnen ons met zen 3’en mee in een lint zetten zodat de snelheden nauwelijks nog onder de 50 km/u komen. Af en toe maken de 2 Bryons een korte kopbeurt om het tempo er stevig in te houden. 40 minuten later staan we aan de voet van de Kühtai. Nog snel een plasje maken, windstopper uit en de 1ste klim kan beginnen. Deze klim laat zich direct voelen met een helling van zo’n 18% om te starten. Nadien is de helling heel onregelmatig over de volgende 17 km. Stukken van continu 14% en af en toe zelfs even de benen ontspannen op de dalende stroken. Rudie besluit van aan de voet zijn eigen tempo te rijden, Ronny en Jan klimmen ongeveer op hetzelfde tempo en verliezen elkaar niet uit het oog tijdens de klim. 1200 meter hoger komen we samen aan bij de 1ste bevoorrading. Snel de bidons bijvullen, windstopper aan en in vliegende vaart op naar de Brenner. In de afdaling halen we vlotjes snelheden van boven de 80 km/u en tussen de bochten door bedenken we dat het klimmen goed ging…. Nu al stiekem hopend op een betere prestatie dan de 10u00 van vorig jaar.
Aan de voet van de Brenner besluit ik mijn regenvestje maar aan te houden daar het van in Innsbruck beginnen regenen is. We nestelen ons in een groepje van ca. 30 man en starten deze “loper” 2 Duitsers controleren dit peloton de eerste 5 km tot Ronny besluit vooraan mee wat tempo te maken de snelheid ligt steeds rond de 20 à 21 km/h bij 4% helling. Ikzelf neem ook enkele km’s voor mijn rekening op kop. Nadien zakt de hellingsgraad naar 1 à 2 % en zakt de snelheid bijna niet meer onder de 35 km/h. Tijdens een kopbeurt van Ronny hangend op zijn stuur rijd ik naar voor en besluiten we een schifting door te voeren middels een tijdritje met zen 2. We rammelen het peloton uit elkaar door enkel kilometers de snelheid boven de 45 km/h te houden. Een 10 tal renners blijven over van het grote peloton en enkele opgeraapte groepjes. Berouw komt echter na de zonde… de laatste km’s van de Brennerpas zijn echter terug aan een hellinsgraad van 10% en ik moet Ronny laten rijden. De benen opgeblazen??? Gelukkig is er boven op deze 2de col een bevoorrading, we bekijken elkaar even tijden het aanvullen van het proviand en weten dat het nog een lange dag zal worden.
We zetten we de afdaling van de Brenner in. Ik nestel me terug in het wiel van de betere daler Ronny en samen rijden we op naar de Jaufenpas. Ronny krijgt aan de voet van de Jaufenpass wat krampen in de buik en maakt een stop in het dichtst bijzijnde café. Ikzelf besluit op een rustig tempo de klim aan te vangen denkend dat Ronny (die vandaag duidelijk sterker is) mij wel inloopt op de klim of toch zeker in de afdaling. De Jaufenpass is een col van ca 18 km aan een continu stijgingspercentage van ongeveer 8%. Vorig jaar reed ik deze col aan een soepele tred op nu is het echter harken voor elke meter en proberen de hartslag onder controle te houden tussen de 140 en 145. Hoger durf ik de hartslag niet te laten gaan wetende dat het klimmen nog lang niet voorbij is. Even lijkt het beter te gaan wanneer een Nederlander naast mij geïnterviewd en gefilmd word vanuit een BMW cabrio door een mooie Oostenrijkse deerne… (hoe iets mentaal kan veranderen) de zon is zelfs al even van de partij voor de eerste keer vandaag. Na ca 1u20 klimmen bereik ik de 3de bevoorrading op ca 1km van de 2100m hoge top. Snel wat voedsel binnen, drinkbussen vullen en verder. Nog steeds geen spoor van Ronny, die loopt me wel in tijdens deze technische afdaling denk ik. De laatste km’s van de afdaling gaan de hemelsluizen weer even open en moet ik de afdaling wat trager verder zetten op de gladde wegen, ik kom opgelucht heelhuids beneden aan.
Tijd om even losjes te rijden is er niet want na 2 scherpe bochten begint de zwaarste klim van de dag. 32 km met de top boven de 2500 meter. De volgende 2.5 u zijn er van praten tegen mezelf, op de pedalen lopen en wel 100 keer proberen van een tandje kleiner te schakelen, helaas Sram gaat maar tot 28 tandjes. Misschien toch eens overwegen om een Italiaanse Campa met 29 tandjes aan te schaffen, of nee, proberen het Italiaanse pluimgewicht van 25 lentes en 55 kg voor mij proberen te volgen. Ik moet het helaas stellen met mijn 28 tandjes en m’n te zware klimlijf.
Na ca. 1u15 bereik ik de 4de bevoorrading. Van hieruit nog 12 km tot de top, een energiereep en een cola naar binnen werkend begin ik even te rekenen, nog een uur klimmen, ½ uur dalen, zou er dan toch een tijd inzitten van 9u1/2??? Hup snel (al is dat snel heel relatief nu) verder op naar de top. Nog steeds geen spoor van Ronny, ondertussen begin ik er hoe langer hoe meer van overtuigd te raken dat hij of geen toiletpapier gevonden heeft, of ook een klopke van de hamer gekregen heeft. Ik houd het bij optie 2. Al rekenend hark ik mezelf verder naar boven, mijn garmin geeft nu continu hellingen aan tussen de 11 en 15%, snelheden van 6 à 7 km/h en tussen de 40 en 50 omwentelingen trapcadans. Je waant je echt geen wielertoerist meer, laat staan renner…. De motregen, wind en de koude begint nu ook parten te spelen, temperaturen rond het vriespunt en een snijdende wind dwingen me zo dicht mogelijk tegen de rotswanden te rijden. Een laatste drankstation waar ze een Red Bull aanbieden laat ik vriendelijk links liggen, ik moest er maar eens vleugels van krijgen…. Ik bereik de top na ca. 2.5U afzien. Gelukkig staat hier een barmhartige Italiaan te helpen windstoppers en regenvestjes aan te trekken. De felle wind en verkleumde lichamen maken het haast onmogelijk dit zelf nog te doen. Voor ik vertrek kijk nog eens om, nog steeds geen Ronny te zien. Later zou blijken dat hij op de massagetafel gelegen heeft aan de 4de bevoorrading om de opgekomen krampen een beetje proberen te temperen.
Waar ik vorig jaar snelheden van rond de 100 km/u haalde moet ik me nu volledig plat leggen om toch nog boven de 60 uit te komen, de wind maakt het haast onmogelijk en onverantwoord sneller te dalen. Ondertussen reken ik naar de aankomsttijd, iets meer dan 9 u gereden bij het bereiken van de laatste top, een half uur naar beneden, voor 25 km dat moet lukken, ware het niet dat er nog een klimmetje van 3 km in zit. Gdvdm helemaal vergeten dat dit er ook nog in zat. Ik leg me met mijn neus zo kort mogelijk tegen m’n stuurpen in de afdaling om zo ver mogelijk de latste helling op te geraken die ik voor me zie liggen. Veel verder dan 200 m bergop brengt het me niet. De rest moet ik terug op het kleine molentje doen. Rond mij enkele andere stervende zwanen die ook denken “wat vind ik hier nu weer leuk aan”. Enkele minuten ijlen tijdens het klimmetje brengen me terug op de dalende weg richting Sölden. Yes, ik heb het gehaald, nu zo hard mogelijk verder naar beneden knallen. Nog enkele “Slow” borden in haarspeldbochten worden genegeerd en zo hard mogelijk rijd ik naar beneden. Eindelijk komt de teller terug boven de 60 à 70 km/h en geeft de cadanssensor 120 omw aan. Op 9:44,56 rijd ik over de tijdsregistratiemat, in het centrum van Sölden, volledig leeg en daverend op mijn benen. Yes, maar dit….”nooit meer” denk ik. 12 minuten later komt Ronny over de mat op 9:56,44 zijn gezicht spreekt dezelfde taal als het mijne….
In de definitieve uitslagen staat Bart Bury (Etherbak) 2de bij de mannen op 7:01,03, Edith van den Brande 1ste bij de vrouwen op 7:51,25, Jan Ulrich op positie 676 met 9:16,42, en wij op een 1151te en 1383ste plaats. Ca. 400 deelnemers gaven op.
Beiden hoopten we stiekem beter te doen dan vorig jaar, helaas, beter dan dit zat er niet in. Rudie komt binnen op 11:29,23 een verbetering van 1u15sec tegenover vorig jaar,”chapeau” toch een reden om een feestje te bouwen.....????
Jan
Bryon Cycling Team wint ploegentijdrit Geel!! 18-08-12
Lees een impressie van gastrenner Bas Canoy.
De absolute liefhebbers
Ploegentijdrit GP Roland Geel (België)
De Olympische Spelen in London boden natuurlijk een aaneenschakeling van onvergetelijke sportmomenten, maar een van mijn persoonlijke favorieten was toch wel het beeld van de atleten van afloop van de tienkamp. Stuk voor stuk vielen ze elkaar in de armen, alsof ze niet enkele seconden eerder nog elkaar grootste en felste concurrenten voor een olympische medaille waren geweest . Scheutig werder er over en weer felicitaties en complimenten uitgedeeld ("Zo, jij was écht goed, man!" - "Nee joh, jíj was goed!"), en alsof dat nog niet genoeg was poseerden alle tienkampers samen - dus niet alleen de beste drie, of alleen de beste tien, nee: àlle deelnemers - enkele minuten later voor de verzamelde wereldpers. Brede grijnzen, veel armen om schouders. Als een middelbare schoolklas aan het eind van de jaarlijkse Rome-excursie.
Zulke verbondenheid, en zulk respect tussen rivaliserende atleten is zeldzaam. Ik vond het prachtig. In het Nederlandse wegwielrennen zal je dat niet snel vinden. Daar wordt wie niet oppast regelrecht van zijn fiets gekeken door 19-jarige vedettes-in-wording. (De blikken blijken overigens vaak dodelijker te zijn dan de demarrages, maar dat terzijde.) In het cyclo-wereldje gaat het er al wat gemoedelijker aan toe, maar de sfeer is past echt goed onder tijdrijders. Ik durf wel te stellen dat tijdrijders de meest absolute fietsliefhebbers zijn. Ze houden van het materiaal, ze houden van de snelheid,
ze houden van de pijn, ja, ze houden zelfs van elkaar. Zonder concurrentie geen wedstrijd, toch?
Die liefde van tijdrijders voor de sport blijkt internationaal. Dat bleek wel toen ik drie weken geleden een poging deed
om een team samen te stellen voor een ploegentijdrit op het parcours van de Eneco Tour in Ardooie. We warena met drie man van Veltec, vonden al snel een vierde liefhebber binnen mijn club De Mol, en niet veel later voegde zich via via enthousiast nog een Belgische Italiaan bij ons bonte gezelschap. Kleine anti-climax: toen ons team compleet was, was
de inschrijving gesloten.
Maar je weet nooit hoe een koe een haas vangt, en twee weken later reed ik op uitnodiging van de Belgische Italiaan mee in de tijdritformatie van het Bryon Cycling Team in de GP Roland, een vrije ploegentijdrit in het Belgische Geel. Met een dikke 35 graden en continu tegen de 50 kilometer p/u op de teller raasden we met z'n zessen (Dries, Peter, Rien, Wim, Lorenzo en ik) door de straten van Geel. Vorige jaar was het team zesde geworden, maar nu moesten we met enkele versterkingen toch wel mee kunnen doen voor de overwinning. Na eerst een ronde kennisgemaakt te hebben met het parcours en elkaars achterwiel besloot ik in ronde twee het gas eens stevig open te draaien. Het bleek niet de beste manier om nieuwe vrienden te maken; ineens waren we twee man kwijt. In de derde ronde dreigden we zelfs even nummer drie te verliezen. Het tempo moest tijdelijk was omlaag, maar we herstelden ons goed en reden de slotronde zelfs weer harder dan de ronde ervoor.
Ook gezien de hitte was mijn vroege tempoversnelling niet de allerbeste tactiek. Ik ben me ervan bewust dat ik in warm weer doorgaans niet op m'n best rijd, maar meestal doen de eerste verschijnselen van ernstige uitdroging pas na een minuut of dertig hun intrede. Dat de hitte vandaag van de buitencategorie was, bleek wel toen deze verschijnselen zich
al na een minuut of twintig begonnen voor te doen. En niet alleen bij mij. Lorenzo vertelde me na afloop dat hij zich in mijn wiel net de ezel voelde die een wortel voor de neus gehouden werd om vooruit te komen: met de wortel doelde hij op de bidon achter mijn zadel. Met de koude rillingen op mijn lijf, het zout prikkend in mijn ogen en mijn luchtpijp schijnbaar vol Saharazand sleepte ik me naar de finish. Maar de winst was binnen. Toch nog 23 seconden sneller dan de nummers twee, en driekwart minuut sneller dan de winnar van vorig jaar. En, saillant détail: onze ronde 2 bleek de allersnelste ronde ooit.
Na afloop hing iedereen met raspende adem over zijn bovenbuis. Het leek me een goed idee om in het kader van de verbroedering wat cola te gaan halen in de bar. Want natuurlijk: als je wint, heb je vrienden (zoals Vrienten en Brood zingen), maar als ik heel eerlijk ben, had de liefhebber in mij toch liever het hele team bij elkaar gehouden tot aan de finish. Samen uit, samen thuis, net als in Rome.
Vooraan bleef Egwin maar patsen, zo goed als een hele koers voorop rijden geeft toch een speciaal gevoel.
Uiteindelijk werd Egwin schitterend tweede!!!!!
Dat belooft voor het verder seizoen!
Proficiat gasten!!!
Het enige vervelende aan de TTC-ronde is dat de renners die aan de rechterkant van de Schelde wonen (wij dus) zich elke donderdag tijdens de avondspits een weg moeten banen richting Kennedytunnel. Zo ook deze avond. Wanneer onze kleine autokaravaan (Bart, Tim en Wouter) het rond punt in Wommelgem nadert staan de auto’s richting Ring zo goed als stil. Het is bijna 17u30, en ik kan me goed voorstellen dat een aantal renners zich zenuwachtig beginnen maken. Ik zit in de Mercedes bij Wouter, en die laat het (voorlopig) flegmatiek over zich heen gaan. En met reden, want eenmaal op de ring gaat het vlotter dan verwacht. Wegens wegenwerken omgeving Beveren vliegen we langs smalle landelijke wegen (gps=Philip) richting TTC vertrek.
Al een geluk dat we geen flitspalen tegenkomen, ze zouden nogal gewerkt hebben…
Op de Bryon parkeerplaats vinden we Jerry, Peter, Tom, Kris en Jerry die al bijna klaar staan om zich op te warmen. Philip en ondergetekende verlenen nog wat hulp bij het aanbrengen van de chip voor de dagvergunningen, en rond 18u15 is iedereen weg voor de opwarming. Als allerlaatste Tim, die op z’n dooie gemak nog even innig afscheid neemt van z’n geliefde.
Veel volk aan de start: 81 TTC-ers en 78 VWF-ers (waaronder Jerry). Bij de start miezert het een beetje, gelukkig is het vat na 2 ronden leeg en blijft het voor de rest van de wedstrijd droog. Het gebeurt zelden , maar nu wel: tijdens de start een valpartij. Het is onze Tim die niet goed in z’n klikpedaal geraakt en in onvervalste comedy capers stijl in z’n val nog een renner meetrekt, die daarbij z’n chip verliest. Gelukkig niks erg aan de hand. Een rondje achter de auto en dan het officieel vertrek. Er wordt goed doorgevlamd, en na 2 ronden moet Kris ontgoocheld afhaken. Een ronde later zien we voor onze ogen Tim plots uit het peloton zakken: een lekke band. Gelukkig heeft z’n vader een reservewiel bij en mag hij de volgende ronde weer aansluiten. Bij de volgende doortocht zien we tot onze verbazing Tim in het VWF peloton zitten. Op een of andere manier kunnen we hem duidelijk maken dat hij in het verkeerde peloton zit, want een ronde later zit hij opnieuw tussen de TTC-renners. Dan is het de beurt aan Egwin: er is een spaak losgekomen, en met vereende krachten wordt deze uit z’n wiel verwijderd. Er zit nu wel een slagje in z’n wiel, maar hij kan de wedstrijd verder uitrijden.
En de koers zelf dan ? Peter voelt zich goed en demarreert slag om slinger, maar z’n Bryon truitje werkt als een rode lap op een stier. Ze rijden zich te pletter om terug in z’n wiel te geraken. Het nadeel van een B.V. in eigen streek zeker ? Tom peddelt vrolijk mee zonder z’n hartslag in ’t rood te jagen en haalt bijzonder fris het einde. Volgende keer er eens een goei lap geven hé Tommeke ! Wouter maakt indruk door enkele rushes naar de kop van het peloton en probeert de laatste ronde nog een ontsnapping van 3 renners teniet te doen, maar krijgt weinig steun van andere ploegen. In ieder geval een sterke koers van Wouter. Egwin en Tim (knap gedaan) halen ondanks hun technische mankementen zorgeloos het einde.
Zoals eerder vermeld: 3 renners weg, waarvan Wim Meir met de bloemen gaat lopen. Bart wint op een overtuigende manier de massaspurt . Jammer van de 3 vluchters, anders…wie weet ? Een heel mooie wedstrijd van het BCT, een ideale mix van oud en jong, beulenwerk en sprint, ervaring en kennismaking. We kijken uit naar de volgende wedstrijd.
Bij de VWF maar 1 Bryon: Jerry. Die besliste in laatste instantie om toch maar te starten, om na z’n valpartij een goeie week geleden toch opnieuw wat koersritme op te doen. Jerry rijdt naar goede gewoonte steeds attent vooraan. Het wordt een massaspurt en op zo’n 300m van de meet gaat een flink deel van het peloton tegen de vlakte. Het is even bang wachten, maar Jerry komt heelhuids als 17e over de streep.
Na de wedstrijd zie ik Nico L. die me weet te vertellen dat de schade gelukkig meevalt: veel schaafwonden, blutsen en builen. Alleen Lieven Van De Perre (TTC) heeft een sleutelbeenbreuk opgelopen.
Tot de volgende,
Eddy
Datum: 09-06-12
Weertype: Wisselende bewolking, zeer veel wind en 15 graden.
Plaats: Maissin
Afstand: 140 km
Hoogtemeters: 2059 m
Snelheid: 28.5 km/u
Gastheer en vrouw op fantastische wijze: Erik en Christel
Revelatie:van de dag: Morris V
Sterveling van de dag: Sven en Kristof
Ni plooie: Ronny VR
Nieuwe Kennismaking: De Spier van Lier
Zotste Verschijning: Dior
Motto van de dag: Trager!!
Bart wint in Vremde !!! 12-08-12
Zondagmiddag om 12u stipt parkeer ik mijn wagen in de Lindelei in Vremde en begeef ik me naar de inschrijving van de wedstrijd aan zaal den Boom.
Ik groet Jens Tummeleer,Tim en Christophe van onze club alsook Peter Van Hoof, een van de organisatoren.
Met het rugnummer 17 zet ik koers richting het ouderlijke huis in de Irislaan.
Onderweg kom ik nog Kristof D tegen die te geconcentreerd is, en me niet opmerkt, Morris, Peter, Wouter,....
Met wat kriebels voor deze Hometown race mik ik mijn wagen met veel precisie netjes op de oprit van den Beul.
Den Beul besteed zijn vrije tijd in de zomer naar goede gewoonte aan andere dingen dan de fiets.
In de garage van Eddy die overigens net weg is om de straten in Vremde te gaan keren staan netjes een 10 tal stoelen gereed. Even het kaderplaatje monteren en dan nog even in een stoeltje ploffen, nog even wat ontspannen...
Al snel loopt de garage vol en iedereen is druk in de weer met de voorbereidingen.
Bij sommigen loopt de hartslag al wat op, er was nog net tijd voor een groepsfoto en dan trokken we ons op gang voor een verkenningsronde.
Een goede gelegenheid om al voorzichtig wat testosteron te laten ontsnappen om dan weer tot rust te komen aan de start.
Nog even staan bakken in de zon en dan is het begonnen.
Koersschoenen klikken in de pedalen, de ademhaling versnelt net als de snelheid.
Reeds 1 renner gaat ervandoor en in het peloton wordt meteen om "de mannen van Bryon" gevraagd en dat zou niet meer veranderen.
Zo'n thuiswedstrijd is niet bepaald makkelijker dan andere wedstrijden maar dat wisten we op voorhand al.
We probeerden altijd een mannetje mee te hebben wat vrij vlot lukte.
Op een bepaald moment reed er 4 man weg met daarbij onze Jan die steeds meer een neus heeft voor de goede vlucht.
Wij hoefden dus niet te rijden, enkel wat meespringen met uitvalspogingen van anderen.
We zaten nu in een gunstige positie zodat het gemekker op onze ploeg eerder amusant dan irritant ging werken.
Voor ons dan toch, voor de concurrentie was het duidelijk minder leuk.
Even later moest Jan vooraan de rol lossen samen met 2 kompanen zodat we nog maar 1 leider hadden.
We trachten ons te organiseren maar beten onze tanden stuk, we schoten collectief een beetje tekort.
De andere renners bleven maar zeuren dat wij moesten rijden terwijl ze beter wat konden meerijden, blijkbaar hadden ze niet door dat we de kloof niet dicht kregen.
We probeerden dan maar om beurt mee te gaan in een ontsnapping in de hoop zo nog te strijden voor de overwinning.
Bij het ingaan van de laatste ronde reed Wouter weg gevolgd door Kurt Van de Plas die sterk reed, Bart en nog een andere renner.
Met 4 draaiden we flink rond en reden een tamelijke voorsprong bij elkaar zodat we op het einde nog wat konden inhouden om de sprint voor de 2de plek voor te bereiden.
Kurt Van de Plas speelde wat op de verrassing en ging van heel ver aan zodat Bart er aan de meet nog vrij vlot over kon.
Een mooie 2de plaats en Wouter werd 5de. Jammer van die ene vluchter maar 2de en 5de is ook mooi he!
Na wat uithijgen komt een eerste bericht "Bart, gij wint he!!!!"
Huh hoe kan dat er was toch 1 renner voor of niet??
Blijkbaar had de winnaar aan de auto gehangen en werd daardoor gediskwalificeerd. Hij zou ook een vergunning gehad hebben.
Een rare situatie maar ik mocht dus op het hoogste schavotje.
Een raar beetje vervelend gevoel was mijn deel maar ik mag zeker tevreden zijn over onze wedstrijd en het huidige vormpeil.
Achteraf nog wat kunnen genieten van de zon en een fris pintje, wat wil eens mens nog meer??
Bart
Lorenzo wint TT Half rond Houtem !!!
Na een lange afwezigheid ben ik opnieuw aan de start van een competitie. Ik heb veel vraagtekenen omdat mijn knie nog niet in orde is. Slechts 4 dagen voor de tijdrit moest in een spuit met cortisone en lidocaine in mijn knie laten doen. De pijn was echt niet meer verdragbaar.
Zaterdag heb ik de knie met Den Haas getest en het was gelukt. Dus gisteren was in Walshoutem voor een ‘bizar’ tijdrit.
Bizar omdat wij moesten elke 30-15 seconden starten tussen elkaar. Ik vertrok als allerlaatste van de laatste reeks. In de vorige reeksen hadden Bart Thys en Tom Vandierendonck mooie tijden opgenomen (allebei met een ‘Cervelo P3’ tijdritfiets). Bart was onder de winningtijd van Stijn de Pauw van vorig jaar (28’04”) en nam de nieuwe record van het parcours op met een scherpe 27’52” met een gemiddeld van 41km/h. Het parcours heeft 2 klimmen en een lange kasseistuk en er moet 3 keer gereden voor een totaal van 19.2km (hier een overzicht van het parcours:
http://static.skynetblogs.be/media/180460/1044862112.pdf
Net voor de start mijn voorwiel was plat! Gelukkig had Bart die van hem me gegeven en ik kon vertrekken.
Ik vertrok onmiddellijk ‘a blok’ en ik had minder dan 3km nodig om de renner voor me te pakken (Stan Bovyn, die blijkbaar de BK wielertoerist was) maar die gast in plaats van zijn eigen tijdrit te rijden, plakte hij in mijn wiel (hij zou moeten gediskwalificeerd worden... maar de organisatoren wouden het niet, desondanks de evidentie).
Ik reed goed, HEEEL beter dan verwacht, ik voelde het dat ik rap was omdat de straffe wind me niet te veel last gaf. De enige die me last gaf is Bovyn. Hij durfde een paar keer voor mee te rijden en dit gebeurde elke keer dat wij voor de start/aankomst zone passeerden! Ik zeg 3 keer tegen hem dat hij niet mocht en dat zij echt onheerlijk was... maar zonder resultaten.
Op de laatste klim reed ik echt hard met de gas volledige open, dichtbij de 40km/h, en met nog een super gevoel (raar!!!) ging ik de tijdrit afsluiten.
Mijn tijd was 27’05” (42,5 km/h). Één minuut rapper dan de record. Ik was tevreden vooral omdat ik geen kniepijn had.
Spijtig genoeg de ‘Pippo’ die achter me de hele tijd gebleven is, werd als 2de geklasseerd! Niet te geloven!!
Ciao!!!!!
Lorenzo
't Kalf TTC Ronde 07-07-12
Na ziekte en de bijhorende slechte benen zat ik te twijfelen om te gaan koersen.
De kans op regen was dan ook nog eens groot.
Pfff da rotweer altijd....
Even checken bij Peter D en die was heel helder in zijn antwoord: "ik ga koersen".
Goed dan ga ik ook maar.
Daar aangekomen bleek al snel dat er niet veel deelnemers zouden zijn.
Dat sloeg een beetje tegen, ik wilde weer wat ritme opdoen en me een beetje wegsteken wat met een peloton van 18 renners niet echt een optie is.
We waren net in onze pedalen geklikt toen en het was al van dat: regen, regen en nog eens regen.
Er werd flink doorgekoerst, er waren steeds ontsnappingspogingen waarin zowel Peter als ikzelf mee zaten.
Met nog 2 ronden te gaan vroeg ik aan Peter erop toe te zien dat alles samen bleef.
Mijn woorden waren nog niet koud of Mario Bolssens trok op avontuur.
Een sterke kerel, zo een echte tempobeul.
Niemand leek zin te hebben om te rijden dus kwam Peter voorbij met de melding:" Ga even wat op kop rijden."
Het tempo ging de hoogte in maar de koploper spartelde flink tegen.
Een halve ronde later was het nog steeds Peter die maar bleef geven.
Het gaf mezelf een aangenaam gevoel dat een ploegmaat zoiets doet voor mij en aan de andere kant ook een beetje een vervelend gevoel.
Ben ik wel goed genoeg om het af te maken?
Peter was blij toen Niels d' Hondt een handje kwam toesteken om de kloof te dichten.
Bij het ingaan van de laatste ronde was een hergroepering zo goed als een feit.
Meteen gingen er een paar anderen en ik moest mee, terwijl ik aan het vertrekken was schreeuwde Peter die voorbij werd gereden uit volle borst mijn naam.
"Bart, Baaaarrrt, mee he".
Met een man of 4 waren we weg maar ook deze poging droeg niet tot het einde.
Nog 1.5km tot de meet.
Peter zette zich op kop, ik in het wiel. Peter dreef het tempo stelselmatig op.
Met nog 300m te gaan voelde ik de druk van achteruit zo groot worden dat ik aanging.
Aan de andere kant van de weg waren er ook reeds vertrokken.
Ik voelde meteen dat de koers te slopend was geweest, er zat niet meer genoeg op om dit vol te houden en zo bleek ook.
Nog 2 renners kwamen voorbij en dus een 3de plaats. Doeme!!!!
Aan de andere kant wel een opsteker na enkele slechte weken.
Met heel veel dank aan Peter die bergen werk verzette.
Zo een ploegmaat hebben is echt fantastisch!
Bart
Vlaams Kampioenschap Zwijndrecht 10-06-12
De kerktoren van Vremde slaat 9u wanneer ik mij laat uitbollen tot aan café “de Joppe”. Daar staan slechts 2 Bryonnekes te wachten: Ronny en Filip (den bakker). De slag in de Ardennen moet hevig geweest zijn gisteren, alhoewel: Ronny staat fris en monter klaar voor het zondagse tochtje. Bovendien heeft Ronny een leuk voorstel: met de fiets richting Zwijndrecht, waar het Vlaams Kampioenschap voor Toeristen gereden wordt. Misschien vinden we daar behalve Jan en Peter wel meer Bryonnekes aan het vertrek.
Via Deurne en Berchem vinden we het fietspad dat naar de tunnel loopt, het is soms even zoeken, maar ieder van ons weet op het gepaste moment de juiste afslag te kiezen zodat we probleemloos de openstaande lift induikelen. Op linkeroever pech voor den bakker: z’n voorste rem is losgekomen. Gauw aangebeld bij een kennis in de buurt, maar die is niet thuis. Geen probleem: het zootje over de stuurstang en volle bak richting Kallo. In Zwijndrecht vinden we een baantje waar in het midden kasseitjes gelegd zijn: Ronny kan z’n liefde voor die dingen niet verstoppen en vliegt in razende vaart over de kasseien. Den bakker en ik wisselen niet begrijpende blikken en volgen onze losgeslagen Museeuw op rust. Door een combinatie van Ronny’s gps gegevens en eigenzinnige hersenkronkels vinden we de Canadalaan en langs de kant ook Nancy, de ega van Jan. Ze zijn juist vertrokken voor 97 km, met 67 deelnemers.
Nancy weet ons te vertellen dat er maar 2 Bryonnekes aan de start gekomen zijn.
Onze mannen rijden goed vooraan, en we besluiten om het parcours (zo’n 9 km) eens af te rijden. In dit havengebied staat altijd wel wind, maar het is een mooie omloop: brede banen, mooie asfalt, geen scherpe bochten. Kortom: een omloop voor rouleurs. Den bakker voelt het kriebelen en trekt een paar kilometers ferm door. Gelukkig duurt het niet te lang of de renners komen er aan. We zien een heel actieve Peter en een heel attente Jan vooraan in het peloton. Een ronde later is er een klein groepje weg, en zowel Peter als Jan zijn er bij. De goede ontsnapping ? Helaas, de volgende ronde rijden 3 renners weg, Peter doet nog een poging om er bij te geraken maar dat lukt net niet. Deze 3 houden het een poosje vol, maar bij het ingaan van de laatste ronde is het peloton compleet, behalve Peter ! Hij rijdt (eindelijk) met z’n nieuwe kader en alles ging goed tot ineens z’n zadel naar beneden zakte. Jammer. Het wordt dus een massasprint, gewonnen door Rikkie Matthijssens.
Een heel goeie wedstrijd van Jan (28e), die met de fiets naar hier kwam en mede door een geheimzinnige voorbereiding gisteravond in goeie form was. Gevraagd naar meer details over het desbetreffende standje zijn Jan en Nancy unaniem: geen commentaar.
Terechte opmerking van Ronny: spijtig dat er voor zo’n koers zo weinig volk en animo aan de aankomstzone is, vooral voor de mensen die alles weer piekfijn georganiseerd hadden.
Donderdag a.s. waarschijnlijk meer ambiance in Nieuwkerken. Tot dan .
Terloops: een nieuwe “sport” leren kennen ! Hengelwerpen op het droge, dus zonder water, laat staan vis. Een vreemd en bizar schouwspel, zeker wanneer men zoekt naar een verloren gegooid loodje. Meer details bij Ronny, Eddy of Filip den bakker.
Eddy
Les Boucles de la Semois 09-06-12
Prosperpolder 31-05-12
Lorenzo imponeert bij VWF en Kristof presteert sterk bij Toeristen!!
Wie dacht dat we met de koers in Verrebroek stilaan aan het einde van de wereld waren aangekomen kwam gisteren bedrogen uit.
Eens door het centrum van Verrebroek nog wat wegenwerken en dan door naar Kieldrecht om dan verder koers te zetten naar Prosperpolder.
Prosper bestaande uit 1 kerk, 7 huizen en 1 café heeft met zijn uitgestrekte polders waar het steeds flink waait altijd wel wat in petto voor het peloton.
Dat was vandaag niet anders, zeker als bij de opwarming de eerste druppels naar beneden vallen.
Sommigen zijn dan extra in hun element, bij anderen zie je het hoofd al wat hangen.
In elk geval beloofde het een hevige strijd te worden!
Tijdens de eerste ronde al veranderden de eerste druppels in een ware zondvloed.
Alles werd meteen op een lint getrokken, het was boksen tegen de wind en de regen.
Regen waarbij precies olie of zeep mee naar beneden kwam waardoor er een keer of 4 iemand in een bocht onderuit schoof.
Ook Wouter ging tegen de vlakte gelukkig zonder veel erg.
Ook bij de VWF werden er valpartijen gemeld.
Het beukwerk van Lorenzo zal daar niet vreemd aan zijn.
Bij elke doortocht van de VWF was het Lorenzo die alles op de kant trok . Soms alleen voor het pak, soms met een klein groepje en soms op kop van het peloton.
Met zekerheid was het Lorenzo die als eerste opdook na de rode vlag.
Ook Jerry reed sterk en zat ook meestal vooraan in het peloton.
Bij de Toeristen zette de afvallingskoers zich verder, halfkoers was het peloton gehalveerd, het sein voor Steven Van Houte om alleen aan de haal te gaan.
Veel meer dan 20" kreeg hij niet bij elkaar maar wat we ook probeerden we zouden hem niet meer terug zien.
Wat een sterk nummer!!!!
Intussen had Lorenzo ook hun wedstrijd in een definitieve plooi gelegd, hij was ervandoor met 2 anderen.
Het leverde hem een oververdiende en zeer knappe 2de plaats op.
Jerry werd even later mooi 17de.
Bij de Toeristen werd de laatste ronde nog stevig gas gegeven zodat van een pelotonsprint geen sprake meer was.
Het was hard fietsen en zien waar je uitkwam.
Bart werd nog 7de, Kristof 20ste en Peter 23ste.
Kristof die overigens een zeer sterke indruk naliet, er is flink gekoerst, het was bij momenten echt op het kantje koersen, als je daar dan op een elegante manier kan weten te handhaven ben je goed bezig!
Pechvogels waren Wouter en Tommeke.
Tommeke enkele keren opgehouden door een val en zo in de achtergrond verzeild geraakt en Wouter die na zijn val niet meer de aansluiting kon maken.
Als verzopen waterkiekens konder we nog even nakaarten in de plaatselijke staminee en terugblikken op een zeer pittige wedstrijd.
Sterk gereden gasten!
Ook nog dank aan onze supporters, ook zij stonden een hele avond in de regen.
Tot de volgende!
Bart
Borsbeek Criterium Toeristen 25-05-12
Een zonnige en warme vrijdagavond in Borsbeek.
Tim, Brian, Wouter en Bart ontmoeten Egwin aan de inschrijving.
Een beetje later arriveert een licht gestresseerde Christophe Meeus, recht van de dagtaak voor een allereerste wedstrijdje net als Brian trouwens.
Als dan op de valreep ook Tommeke zich bij de groep voegt is de ploeg compleet.
Als opwarmertje mag iedereen een rondje tijdrijden met een vedette.
Zo waren er Sven Renders, Jan Poelmans, Arne Daelmans en Ludo Giesberts om er maar enkele te noemen.
Uiteindelijk kwam de snelste ronde op naam van Bart, samen met Peter Hermans.
Dan tijd voor de wedstrijd.
Van in de start begon Egwin te beuken met Wouter en Tim.
Als Bart en een Concap renner erbij komen is het daarachter buigen of barsten.
De 5 nemen steeds meer voorsprong en als Egwin en Tim even moeten passen rijden de 3 anderen voor de overwinning.
In de groep draait het vlot voor onze jongens terwijl ze vooraan de laatste ronde ingaan.
Wouter probeert er tweemaal van onder te muizen maar de Concap renner geeft geen krimp.
Het zal een sprint worden waarin Bart aan het langste eind trekt.
Dan is het voor iedereen even bekomen, de meesten zijn toch wel even diep gegaan.
Dan nog wat champagne laten knallen en wat nakaarten op het terras, het was een fijne avond.
Nog een dikke merci aan al onze supporters en fotografen!!!
Bart
Pistemeeting Hulshout 05-05-12
Video - BCT Omnium (met dank aan Erik Slaets)
Vrijdagmiddag: er wordt veel, heel veel regen voorspeld en temperaturen rond de 10°. Het BCT bestuur houdt nog een ultiem crisisberaad: gaat de meeting morgen door of is het beter, gezien de weersomstandigheden, de meeting af te blazen ? Bovendien blijken een aantal renners nog niet voldoende hersteld van allerlei kwetsuren, zodat het stilaan (dixit Lorenzo) begint te lijken op het verhaal van de 10 kleine negertjes.
Iets na de middag wordt er beslist dat we morgen ter plaatse de situatie zullen evalueren en moeten hopen op een klein mirakel.
Zaterdagmorgen: het regent, niet overvloedig maar toch… Het wolkendek kleurt donker en het lijkt er op dat het zo’n typische koude, natte herfstdag gaat worden. Een beetje tegen beter weten in worden de laatste papieren afgeprint en de nodige attributen klaar gezet.
Zaterdagmiddag, rond de klok van 12: één voor één rijden BCT renners met een ietwat bedrukt gezicht de parking van het sportcentrum in Hulshout op. Gelukkig is het gestopt met regenen en wordt het in verte zelfs iets lichter. Wishful thinking ? Minder goed is het nieuws dat Tom in laatste instantie forfait moet geven, en dat Egwin er niet op tijd zal geraken.
In de kleedkamers is het lekker warm en bovendien zijn we ook in de cafétaria welkom zodat de rugnummers in een stilaan steeds betere stemming worden opgespeld.
Terwijl de meesten zich al warm draaien op de piste arriveert het gezin Raes. Met Leon en Barbara is alles ok, maar Egwin moet nog z’n achterwiel in orde brengen. Baancommissaris Jan neemt deze job ter harte zodat rond 13u Egwin z’n eerste rondjes kan afwerken.
Hoog tijd om de meeting te beginnen, want we hebben al een half uur achterstand op het schema. Veertien moedigen beginnen aan heel druk bezet programma.
Omnium
Eerste proef: de afvalling
De eerste afvaller is Jan, die ten gevolge van “lichte” overdaad aan gerstenat z’n lichaam voelt sputteren. Na enkele ronden legt Lorenzo er flink de pees op, zodat het peloton in stukken scheurt. Na nog een versnelling van Lorenzo kan enkel Steven mee, Egwin probeert nog wel aansluiting te vinden, maar dat lukt net niet. In een lange spurt wint Lorenzo de afvalling voor Steven en Egwin.
Tweede proef: reeksen puntenkoers
Eerst twee reeksen, waarvan de beste 3 van elke reeks en de beste verliezer naar de finale gaan. De reeksen worden een klein beetje ingekort: 10 spurten om de 3 ronden ipv om de 4 ronden. Het regent wel niet, maar het is winderig en kil, en enkele renners vertonen reeds de eerste tekenen van intense afkoeling. Philip is daar een illustratief voorbeeld van.
Reeks1: Bart (1e), Lorenzo (2e) en Wouter (3e) plaatsen zich rechtstreeks voor finale.
Reeks 2: Steven (1e), Peter (2e) en Egwin (3e ) plaatsen zich rechtstreeks voor finale.
Jan plaatst zich als beste verliezer ook voor de finale.
Derde proef: scratch
Iedereen aan de start voor 35 ronden (13,44 km). Ook hier wijken we beetje af van het programma (50 r), maar tot ieders tevredenheid heeft de jury medelijden met de verkleumde renners .
Het wordt een geanimeerde koers, al vrij vlug rijdt een groepje voorop en is het duidelijk dat daar de winnaar in schuil gaat. Wouter mist op een paar meter de aansluiting. Na 3 ronden rijdt Philip lek, een fijn stukje ijzer is de dader. Kris heeft een ware baaldag, het loopt voor geen meter. Er zijn zo van die dagen…
Vooraan wordt slag om slinger gedemarreerd: zowel Steven, Lorenzo, Peter en Egwin proberen er onderuit te muizen maar krijgen geen vrijgeleide. Op een kleine 2 ronden van het einde waagt Bart z’n kans. Er komt niet direct een reactie en Bart gaat met een mooie voorsprong de laatste ronde in. Uiteindelijk probeert Steven het gat nog te dichten, maar Bart houdt stand. Bart wint voor Steven en Egwin.
Vierde proef: finales puntenkoers
Rekening houdend met de koude slechts 6 spurten om de 3r.
Kleine finale: Tim domineert, wint 4 spurten en wordt 2x tweede. Voor de tweede plaats een heftig duel tussen Christophe en Kristof dat met 1 puntje verschil naar Christophe gaat.
Grote finale: spanning troef: zowel Lorenzo, Peter en Egwin hebben 11p. bij het ingaan van de laatste ronden. Een aanval van Peter en Egwin brengt de beslissing: Egwin wint de laatste spurt voor Peter en zo de puntenrit voor Peter en Lorenzo.
Vijfde proef: achtervolging
De achtervolging moet beslissen over wie de winnaar van het omnium zal worden. Voor de afsluitende proef staat Egwin aan de leiding met 7p, op de voet gevolgd door Lorenzo en Steven met 8p. Misschien jammer voor Lorenzo, maar ook deze proef wordt ingekort: geen 5 ronden, maar slechts 3 ronden (1,152 km).
Kris en Niko verkiezen niet meer te starten, de anderen geven nog een laatste keer het beste van zichzelf. Het gaat uiteindelijk om tienden van een seconde: Peter zet een tijd neer van 1.39.81 (42 km/u) en niemand doet beter. Lorenzo strandt op 32/100s en Steven op 35/100s. Egwin moet tevreden zijn met de vierde plaats en dat heeft z’n gevolgen voor het eindklassement van het omnium: Lorenzo behaalt 10p, net 1p minder dan Steven en Egwin.
Door z’n betere tijd in de achtervolging wordt Steven tweede, Egwin derde.
Sprint toernooi
Tussen de proeven van het omnium door werd er ook nog een snelheidstoernooi afgewerkt.
Medefavoriet Egwin werd in de kwartfinale ietwat verrassend door Lorenzo uitgeschakeld, maar met een halve finale Lorenzo-Steven en Bart-Peter was er toch genoeg spanning verzekerd. Uiteindelijk werd de finale betwist tussen Steven en Bart, de iets meer explosievere renners. In die finale was Bart een maatje te groot voor Steven, die als troost nog een keer het podium opmocht.
Het is 17u15 wanneer iedereen moe en verkleumt van de koude de kleedkamers opzoekt, en terwijl een warme douche soelaas biedt, begint het buiten opnieuw te regenen. We mogen de weergoden nog dankbaar zijn…
BBQ in de Weide Wereld
Om 18u30 is het verzamelen geblazen in de Weide Wereld. Veel volk van BCT (zo’n 30 man) en een goed verzorgde bbq. Terwijl de ouders zich bijna verslikken in vlees, groenten en sausen hebben de kleinsten een speelhoekje waar ze zich kostelijk amuseren.
Rond 22u is de groep meer dan gehalveerd, en besluiten we om de dag af te sluiten in de Joppe. Daar probeert een disco-bar de sfeer er in te houden met een soort house waar ik niet warm van wordt. Iets na middernacht klinkt het iets beter: vreemd genoeg worden nu hits uit de verre jaren 50-60 op ons los gelaten. Voor Philip geen probleem: hij vindt alles wreed goed, zolang er maar bier op de toog staat. Om 01u30 is het genoeg geweest, de clubrit van morgen gaat voor de meesten in hun bed gereden worden…
Slotwoord
Ondanks de koude toch een heel geslaagde sportieve namiddag en gezellige avond. De organisatie verliep op wieltjes, merci Kris en Egwin.
Toch zijn het de renners, die ondanks de aangekondigde regen en koude, toch de moeite namen om naar Hulshout af te zakken die veel respect en waardering verdienen. Het is leuk te horen dat Niko, met voorsprong de oudste deelnemer, zich goed geamuseerd heeft. Merci mannen, zonder jullie was er helemaal geen pistemeeting !
Ook heel veel dank aan de onbezoldigde baancommissarissen Jan en Erik, die enthousiast en met veel inzet mee voor een vlot verloop der activiteiten zorgden. Tot slot ook de supporters niet vergeten: familie Steven, Egwin en Bart, den John (het scherpe oog) en juist op tijd voor de finale: Sven.
Het enige wat volgende keer beter kan: een beetje meer zon.
Uitslagen
OMNIUM
a. Afvalling: 1.Lorenzo 2.Steven 3.Egwin 4.Peter 5.Bart 6.Kristof DS 7.Wouter
8.Christophe 9.Brian 10.Philip 11.Kris 12.Tim 13.Niko 14.Jan
b. Puntenkoers: 1.Egwin 2.Peter 3.Lorenzo 4.Steven 5.Jan 6.Bart 7.Wouter 8.Tim
9.Christophe 10.Kristof DS 11.Brian 12.Philip 13.Niko 14.Kris
c. Scratch: 1.Bart 2.Steven 3.Egwin 4.Lorenzo 5.Peter 6.Jan 7.Wouter 8.Tim
9.Kristof DS 10.Christophe 11.Niko 12.Brian 13.Kris 14.Philip
d. Achtervolging:
1. Peter 1.39.81 (42 km/u) 8.Tim 1.50.45
2. Lorenzo 1.40.13 9.Kristof DS 1.51.03
3. Steven 1.40.16 10.Brian 1.53.98
4. Egwin 1.41.23 11.Philip 1.54.15
5. Bart 1.41.58 12.Christophe 1.54.21
6. Jan 1.43.82 13.Niko DNS
7. Wouter 1.47.19 14.Kris DNS
EINDSTAND OMNIUM
1. Lorenzo 10 p 8. Kristof DS 34 p
2. Steven 11 p 9. Tim 36 p
3. Egwin 11 p 10. Christophe 39 p
4. Peter 12 p 11. Brian 42 p
5. Bart 17 p 12. Philip 47 p
6. Wouter 28 p 13. Niko 51 p
7. Jan 31 p 14. Kris 52 p
SNELHEIDSTOERNOOI
Reeksen: A Egwin wv Christophe
B Bart wv Brian
C Steven wv Jan
D Peter wv Kristof
E Lorenzo wv Kris
F Tim wv Philip
G Wouter wv Niko
Kwartfinale: A Lorenzo wv Egwin
B Bart wv Tim
C Steven wv Wouter
D Peter wv Kris
Halve Finale: A Steven wv Lorenzo
B Bart wv Peter
Voor 3e en 4e plaats: Peter wv Lorenzo
Voor 1e en 2e plaats: Bart wv Steven
TTC Ronde Beveren 03-05-12
Leon Raes is geboren !!!!! 19-04-12
Beveren Waas WAOD 31-03-12
Eindelijk patst Egwin ook in koers!!!
Zaterdag in Beveren plots weer koude temperaturen. Maar dat kon de honger bij de Bryonnen niet temperen.
Vanaf de start hadden we telkens wel een pion mee in de ontsnapping.
Als Egwin in de derde ronde oersterk naar 3 vluchters knalt is de goede trein vertrokken.
Achter Egwin kan het BCT controlerend koersen met in de hoofdrol een verbluffende Peter.
Die counterde zo fel dat Bart maar even gaan melden is dat Egwin voorop was.
Verder nog Sven die een goede koers reed en zich weer wat beter voelde en Kristof die helaas nog niet de beste benen heeft gevonden.
E3 Prijs Harelbeke 25-03-12
Zondagochtend omstreeks 7u was het verzamelen geblazen aan het rond punt in Wommelgem. Slechts 10 dapperen daagden op.
Eddy en een uiterst vrolijke Erik, Jan nog maar net bekomen van een etentje met .... de Ronny, Kris, Tommeke, Sven, Kristof, Wouter met hopelijk betere benen en ondergetekende.
Ook enkele Wommelgemse Sprinters waren opnieuw van de partij.
In een mum van tijd stonden we aan de inschrijvingstafel en konden we aan de tocht beginnen.
In het begin nogal wat gemopper, sommigen hadden zich gezien het warme weer da dag voordien wat schaars gekleed en bij 5 graden en mist valt dat dan wat tegen.
Het duurde niet lang of we reden lek.
Eens terug vertrokken was het vooral zaak weer wat op te warmen.
Dan reden we verkeerd, we volgden de groep voor ons en misten zo een
pijltje. Ondertussen was het zonnetje toch al moeite aan het doen iets te regelen. Op de Eikenberg moesten we ruim 15' wachten op Eddy die helaas verkeerd gereden was. Dan reden we opnieuw lek.
Dat was het moment voor de sprinters om zelf hun weg te banen door het Vlaamse heuvelland, begrijpelijk.
In de aanloop naar de Patersberg weer een bidon kwijt en nog maar eens een lekke band.
Op de laatste bevoorrading leek iedereen wat vermoeid zodat geopperd werd rustig binnen te fietsen.
Zo geschiedde tot Erik en Jan weer op kop kwamen....
Aan de voet van de Tiegemberg reed Kris dan nog zijn ketting aan flarden. Wat een geluk dat Jan gereedschap bij zich had om alsnog met de fiets in Harelbeke te raken.
Ze kwamen we ruim 6 uur na het vertrek weer aan de auto.
Sommigen behoorlijk choco zeker gezien de koers van zaterdag, anderen dan weer klaar om er nog wat kilometers bij te doen.
Het is weer eens gebleken dat er enkele sterke beren onder ons vertoeven!!!!!
Berlare VWF 24-03-12
Zaterdag 24 maart daags na de mooie overwinning van Tom Boonen in de E3 Prijs Harelbeke maakten een zevental Bryonnen hun opwachting in café de Warande te Berlare voor een wedstrijd bij de VWF.
Eerst verschenen Bart, Jan en Erik met paspoort en 12€.
Terwijl Erik reeds onder de inschrijvingstafel zat kwamen ook Sven en Kristof toe.
Dan naar de auto omkleden, het was fantastisch weer, zo'n slordige 20 graden wat de sfeer ten goede kwam.
Dan de fiets op voor een opwarming waar Jerry en Egwin zich bij de BCT clan voegden.
Even de benen en het parcours testen, een geruststelling voor sommigen, voor anderen een teleurstelling, het parcours was alvast niet moeilijk te noemen.
Een lang rondje met hoofdzakelijk windop en windaf.
Geen zijwind dus in principe geen selectieve koers.
Even voor 14u dan allemaal samentroepen aan de start.
Enkele van onze renners waren wat laat toegekomen en hadden zich netjes vooraan gezet.
Dat is niet volgens het reglement zo bleek en er werd dan ook opgetreden door de VWF waarvoor alle begrip.
Dan nog even geduld en we konden vertrekken.
Zoals gebruikelijk was het van in de start de gas goed open draaien.
Al snel kwamen er aanvallen en het duurde niet lang of we konden een keertje meeglippen.
Onder aanvoering van patron Jerry gingen vooral Bart, Egwin en Jerry zelf hun kans.
Eens halfkoers bleek iedereen nog vrij vlot mee te draaien.
Er kwamen nog uitvalspogingen maar een overmijdelijke massasprint was in de maak.
De laaste ronde reed nog een groepje weg maar de verstandhouding bij de Bryonnen was groot!
Terwijl Egwin ervoor zorgde dat de vluchters niet te ver weg reden bracht Erik Bart wat meer vooraan die de sprint zou aantrekken voor Jerry.
Alles lukte goed tot Bart de sprint moest aantrekken voor Jerry.
Er zat net niet meer genoeg power op en het gewring maakte het er ook niet makkelijker op.
Jerry moest dan maar zijn plan trekken wat resulteerde in een mooie 8ste plaats.
Bart werd nog 15de en de andere Bryonnen eindigden tevreden in het peloton.
Achteraf was het nog lekker nakaarten onder een heerlijk zonnetje.
Een van de gespreksonderwerpen was de flair waarmee Erik rondtoerde in het peloton.
Den Beul heeft duidelijk zijn ergste angsten wat overwonnen wat resulteerde in een laatste ronde op het scherp van de snee.
Conclusie: een zeer goede ploeg gezien waar we nog plezier mee gaan beleven en niet te vergeten soigneur/cameraman Eddy.
Tot de volgende
Bart
Trofeo Rit 3 Vino Hageland Classic 18-03-12
Op zondag 18 maart 2012 reden een twintigtal atleten de Vino Hageland Classic, de derde rit van de Trofeo De Witte Lelie 2012.
Verslag in een notendop:
Corsa:Vino Hageland Classic
Type: heuvelachtig middenstuk, vlakke aanhef en vlak slot
Weertype: droog met dreigend wolkendek en bij momenten strakke westenwind
Landschapsesthetisch: alsof men door Toscane rijdt, maar dan in Vlaams-Brabant
Afstand: 136 km
Gemiddelde snelheid: 30,2 km per uur
Volate: de Cavendish uit Lier verteerde de Hagelandse capi beter dan de echte die van Milaan-Sanremo
Impressie in beeld (door Tomasz):
links klassementsleider Bart Mertens , rechts Steven Quick
Deelnemers Wielerteam Giro Del Mondo: Marc Van den Eynde, Walter Thienpont, Kristiaan Plasmans, Geert Ceulemans, Steven Quick, Tomasz Wozniak, Chris Reveraert, Gunther Switsers, Kurt Verhoeven
Deelnemers Bryon Cycling Team: Bart Mertens, Kristof Descheemaecker, Sven Gilliaert, Jan Stuyck, Niels Baert, Egwin Raes, Tom Vercammen, Philip Van Looy, Ronny Van Reeth en Wouter Van Breuseghem.
Uitslagen volate:
Rot (Gelrode): 1. Niels Baert; 2. Kurt Verhoeven; 3. Bart Mertens
Houwaartse Berg (Houwaart): 1. Bart Mertens; 2. Geert Ceulemans; 3. Sven Gilliaert
Steenweg op Messelbroek (Zichem): 1. Bart Mertens; 2. Kurt Verhoeven; 3. Egwin Raes
Algemeen klassement:
1. Bart Mertens 21p; 2. Kurt Verhoeven 18p; 3.Geert Ceulemans, Egwin Raes 15p; 5. Niels Baert 11p; wordt nog verder aangevuld.
Als Mark Cavendish op La Manie. Zo strompelde klassementsleider Egwin Raes de Houwaartse Berg op. Excuus van Cavendish: ik heb geen verklaring, maar laat hier een fantastische groep in de steek. Excuus van Raes: er gisteren te hard ingevlogen in de Ename Classic. Ename is tripel. Niet het uit drie kamwielen bestaande voorblad van de racefiets, maar het bier dus. Wat prikkelig, verfrissend door een vleugje citrus, krachtig en bovenal van hoge gisting. Het werd in oorsprong gebrouwen door de Benedictijnen in een burcht die de inzet was van een Frans-Vlaamse oorlog nog voor de Guldensporenslag. Hij zal er maar van genoten hebben, Egwin. In elk geval: de spits van het Bryon Team in deze editie van de Trofeo heet vanaf heden Cavendish. Die uit Lier welteverstaan, Bart Mertens. Met stip paraat op de Hagelandse capi. Zelfs winnaar op de steile Houwaartse Berg, al viel er een zweem van bitterheid te bespeuren bij dichtste belager Racing Stripes.
Wat was er dan aan de hand? Wel, Tom Boonen is weer “hot” de laatste tijd. Boonen suggereerde in het VRT-journaal, daags voor deze trofeorit, dat hij Milaan-Sanremo had gewonnen. Tenminste als een zekere Boeckmans niet “op zijn zak” was gegaan in de afdaling van de Poggio. “Ik heb hier nog nooit zo’n goede benen gehad,” klonk het. Boonen was in 2010 al eens tweede, dus dit valt zondermeer te verstaan als “ik had gewonnen als…”. Even later liet men de gehavende Kempenaar Boeckmans aan het woord. Men zou het volgende verwachten: "Ik heb hier mijn fantastische streekgenoot, de topfavoriet, in de steek gelaten." Maar nee hoor, mijnheer beweerde dat hij zelf superbenen had. Hij liet zo tussen de regels verstaan dat hij er niet zeker van was dat hij Milaan-Sanremo niet gewonnen had als hij niet was gevallen. Boeckmans: de waarschijnlijke winnaar van Milaan-Sanremo. Boonen: de zekere winnaar van Milaan-Sanremo. Simon Gerrans: de toevallige winnaar van Milaan-Sanremo. Maar was Boeckmans dan niet onzacht in aanraking gekomen met het asfalt wanneer Cancellara, Gerrans en Nibali reeds het hazenpad hadden gekozen? Op zijn ... in de afdaling van de Poggio toch? Logica in de Kempen: de Poggio telt niet mee in Milaan-Sanremo.
Wellicht won Boonen dit jaar ook Gent-Gent niet omdat Lars Boom er in het decor ging. Ook deze beelden haalden het VRT-journaal. Er was sprake van een soort van toegelaten professionele fout van de heer Boonen. Nu, Racing Stripes ging in de beklimming van de Houwaartse Berg net niet Boomsgewijze neer. Voldoende uit balans om niet meer in anmerking te komen voor de volatawinst. Het is tot op heden niet geheel duidelijk of Tom Boonen de aanstoker van de voorafgaande actie was. De gelijkenis der voorvallen is alvast treffend.
Bier, Boom, Boonen, Boeckmans, ... een mens zou haast vergeten dat het Vino's ultieme wens was om de deenemers van zijn klassieker een prachtparcours voor de wielen te schuiven. Vlaams-Brabant ligt dan wel niet aan de Azurenkust, maar toch slaagde de parcoursbouwer feestelijk in dit opzet. Boomgaarden langs het Klarenbos, schemerig naaldwoud op de Tienbunder, de brede vallei tussen Scherpenheuvel en Bekkevoort, nevelachtig weiland, de Toscaans aandoende Vinkenberg met zicht op de abdijtorens van Averbode, afdaling via een karakteristieke holle weg, basiliek met zevenpuntige ster te Scherpenheuvel. Pareltjes voor het oog van de estheet. De essentie van de Trofeo De Witte Lelie ook. Met een grotere groep, aan een matig tempo, ritten maken waarbij men de fraaiere gedeelten van de Antwerpse periferie opzoekt zonder strompelend de finish te halen. De finaledrang der Bryonnen ter hoogte van Broechem bewijst dat we met dit laatste alvast op de goede weg zijn.
by 2Birillo
Verslag Kurt Verhoeven waarvoor dank!!!
Nieuwerkerken - Massemen - Verada Follens Classic 10/11-03-12
Nieuwerkerken VWF C
Dankzij verkeersproblemen op ongeveer elke snelweg is de route naar Nieuwerkerken op zijn minst creatief
en pittoresk te noemen. Gevolg is wel dat we pas een kwartiertje na één arriveren in dit gat van Aalst.
Snel inschrijven, omkleden en zonder veel parcourskennis of opwarming met Jerry en Jan aan de start gaan staan.
De eerste ronden pikken de koude spieren dus verschrikkelijk. Best wel een pittige toer zo blijkt. Meteen na de
start loopt de weg zachtjes omhoog met 2 bruggen en enkele stroken wind op kop. Het miezert, en de weg ligt er
glad bij. Hier en daar zelfs vettig als we door de velden kronkelen. Weinig rechte stukken en constant zachtjes
op en neer. Op het einde zelfs een slechte klinkerweg die aanvoelt als een “wannabe” kasseistrook.
Van bij de start schiet Jerry naar voor. Ook al is dit absoluut zijn weer niet, toch heeft hij duidelijk een goede vorm te pakken. De hele koers rijdt hij mee in de voorste gelederen. Jan en ik blijven gezellig harken achteraan het peloton. We hebben het moeilijk, koude spieren werken blijkbaar niet zo goed. ‘s Avonds blijkt dit bij Jan de voorbode van griep te zijn. Wanneer er vlak voor hem een renner de grond op gaat, moet hij in de remmen.
Het peloton wacht niet en de zin ontbreekt om het gat dicht te rijden. De veer is gebroken.
Voor hem zit de koers er spijtig genoeg dan al op.
Vooraan wordt er tamelijk nerveus gekoerst. Voortdurend demarrages waardoor het peloton op een lint getrokken wordt. Dan weer de hergroepering zodat de boel even stilvalt. In al dat geharrewar raken er twee renners voorop. Zij worden pas in de voorlaatste ronde gegrepen. Ik kies er voor om vooral mezelf niet te forceren en blijf achteraan. Het duurt ongeveer een uur vooraleer ik het goede gevoel begin te krijgen. In de laatste vier ronden schuif ik op om Jerry misschien te helpen en mee te gaan patsberen vooraan. Paar keer doortrekken en meeschuiven in een ontsnapping, een goede training.
In de laatste ronde geeft Jerry te kennen dat het niet voor vandaag zal zijn. Jerry en slecht weer, nooit echt een goede combinatie. Ik laat me uitzakken, mijn doelstellingen zijn bereikt voor vandaag. In de massaspurt finisht Jerry 23ste, net geen top 20. Spijtig, want achteraf bleek dat hij niet wist dat de ontsnapping gegrepen was, er had misschien iets meer in gezeten.
Massemen WAOD A
Zondag stond Sven G aan de start in Massemen bij de Waod.
Sven kende pech in de openingskoers in Malderen met een lekke band. Zeer jammer want hij was er klaar voor.
Zondag reed Sven met overschot maar helaas op 4 ronden van het einde schoof hij onderuit in een bocht.
Een aantal schaafwonden, een gescheurde broek en enkele blutsen aan zijn fiets zijn zijn deel.
Kop op Sven, je bent goed bezig, het zal snel wel eens lukken!
Verada Follens Classic
Vremde 6u30: een beetje te laat wakker, gelukkig is Niko op tijd bij mij en zorgt die voor de fietsen.
Dat biedt mij de mogelijkheid om tijdens een ultiem bezoek aan de wc nog gauw een boterham met konfituur naar binnen te schrokken. Vreemde plaats voor een ontbijt, maar nood breekt wet.
Op weg naar de groentenkraam (het rond punt van Wommelgem) telefoon van Philip: hij is onderweg en of we even willen wachten.
Om 7u04 vinden we Tom, Brian, Wouter, Christophe en Tim in volledige outfit op de parking. Tim heeft kleine oogjes, de nachtrust is duidelijk van korte duur geweest. Even later komt Philip eraan en vertrekken we om 7u15 richting Kortrijk.
Niko zorgt onderweg voor een kleine verrassing: hij heeft een grote spie rijsttaart mee en wil die wel met mij delen.
Ik neem het aanbod met graagte aan. Ondertussen is Wouter gaan tanken, maar na een achtervolging op de E17, waardoor Tim nog bleker uit de mercedes stapt, arriveren we samen op de parking in Zwevegem.
Het is dan even twijfelen welke outfit vandaag het meest opportuun zou zijn: het is nog redelijk fris en het is volgens de weerberichten ook heel twijfelachtig of de zon er in volle sterkte gaat door komen. Uitgaande van een eerder frisse tocht begeven we ons naar de inschrijving. Daar staat men in rijen aan te schuiven bij de VWB loketten, wat ongeduldige Philip (gevolgd door Tom) er toe aanzet om naar een ander loket te gaan. Ze zijn inderdaad eerder klaar, maar wij hebben dan toch maar welgeteld 1 euro minder betaald. Al bij al gaat het scannen van de lidkaart heel vlotjes.
Iets voor 9u beginnen we aan de classic. Philip en Tim nemen de leiding van het BCT en al gauw steken we het ene na het andere groepje voorbij. In ons kielzog 2 toeristen in rode uitrusting die ons al vanaf de eerste kilometers volgen. Stilaan komen we op licht glooiende wegen, maar het tempo blijft strak, zodat we steeds meer groepjes passeren.
Het streelt mijn ijdelheid toch wel een beetje wanneer ik na een bocht vaststel dat er een peloton van zo’n 50 toeristen in ons wiel hangt.
Christophe en Brian nemen de hele meute nu op sleeptouw en wanneer we nog maar op een boogscheut van de 1e bevoorrading zijn staat Philip met een lekke band. Iedereen rijdt ons nu voorbij, behalve de 2 rode toeristen, die even verder geduldig blijven wachten. Wat later rijden we de 1e bevoorrading binnen. Veel volk, wat aanschuiven, maar het aanbod is indrukwekkend: bananen, appelsienen, wafels, cake, kleine soesjes, rozijnen, peperkoek en energiedrank a volonté.
De organisatie had zoveel volk (zo’n 3000 man) niet verwacht en heeft wat moeite om alles op tijd aan te vullen.
Philip krijgt geen volledige wafel te pakken en moet zich tot zijn afgrijzen tevreden stellen met achter gebleven kruimels. We hebben 35 km achter de rug, gemiddelde 30 km/u.
Nu begint het zware gedeelte van de rit: 7 hellingen volgen elkaar in sneltempo op. De meesten zijn zo’n 1,5 km lang, met stukken tot 13%. Niko & Eddy kunnen het jonge geweld niet bijbenen en rijden dit stuk van het parcours meestal op enige afstand van de frontlinie. De hellingen hebben een ietwat vast patroon: een redelijk zachte aanloop, dan steil stuk, gevolgd door vast plat, om te eindigen met opnieuw een steiler stuk. Voor de gepensioneerden onder ons geeft dit toch wat recuperatie mogelijkheid tijdens de beklimming.
Vooraan lijken Wouter en Tim het best de bulten te overwinnen, maar blijven de anderen niet ver uit de buurt.
Tom en Christophe zijn opgetogen met hun conditiepeil, Philip krijgt de bevestiging dat het eindelijk de goede kant opgaat, Wouter en Brian krijgen het de laatste beklimmingen wat moeilijker vanwege de problemen met verzuring.
Zij kijken al uit naar de volgende dieptemassage.
De Karnemelkbeek is de laatste puist, en even voorbij de top wacht de 2e bevoorrading. Hier liggen zelfs lekkere pannekoekjes op ons te wachten en is het ook veel minder druk. Tijdens het nemen van enkele foto’s voor het archief van BCT merk ik dat de 2 rode toeristen nu pas aankomen.
In gestrekte draf beginnen we aan de laatste 20 km, en bij het binnenrijden van Zwevegem, op een licht hellend stuk slaat de vlam in de pijp. De laatste kilometers worden volle bak afgewerkt, diegenen die hoopten op enige vorm van “cooling down” zijn eraan voor de moeite. Na 102 km en 1.114 hoogtemeters, met een gemiddelde van iets
minder dan 30 km/u rijden we onder de startboog van de Verada-Follens Classic.
Een fijne rit, mooie landschappen, goede organisatie (met dank aan de seingevers) en ook goed weer. De hele rit konden we profiteren van een deugdoend zonnetje, terug aan de auto bleek het zowaar 16° te zijn ! Het enige minpuntje waren de wegen die er soms toch wat verwaarloosd bijlagen. Dikwijls heel ruwe asfalt, hier en daar verraderlijke putten, hier is nog wel een beetje werk aan. Maar ja, daar kan de organisatie niet zo veel aan doen hé.
Dagafsluiting vond plaats in Vremde, in café “de Joppe” waar de conversatie hoofdzakelijk ging over fietsen en
koersen en doping en shimano en sram en….
Na 2 donkere Leffe’s was bij ondergetekende het beste er ook af.
Tot de volgende.
Eddy
Met dank aan Giovanni Knockaert.
Trofeo Rit 2 Kempische Pijl 04-03-12
Op zondag 4 maart reden 25 atleten de Kempische Pijl. Een ritverslagje in proza volgt nog.
In een notendop kan de samenvatting er als volgt uitzien:
Corsa: Kempische Pijl (Trofeo De Witte Lelie 2012 rit 2)
Type: biljartvlak
Weertype:droog en zacht voor de tijd van het jaar (10°C), matige wind
Landschapsesthetisch: bij momenten adembenemend rustgevend
Afstand: vanuit Duffel tot Vremde 115 km
Gemiddelde snelheid: 31,8 km per uur
Volate: hectisch zoals traditioneel in openeningsklassiekers
Inspanningsintensiteit: gemiddelde hartslag op de grens van herstel en lsd bij één van de klassementsleiders
(reed een half uur tegen het omslagpunt en deed 3 volate)
Deelnemers Bryon Cycling Team:Bart Mertens, Philip Van Looy, Eddy Mertens, Egwin Raes, Jerry Janssens, Erik Daems, Tom Vercammen, Ben Leukemans, Niels Baert, Niko Breuls, Ronny Van Reeth, Jan Stuyck, Tim Mc Laughlin, Brian Vekemans, Christophe Meeus, Wouter Van Breusegem
Deelnemers Wielerteam Giro Del Mondo: Kurt Verhoeven, Geert Ceulemans, Bert Van Goidsenhoven, Tim Jacobs, Walter Thienpont, Marc Van den Eynde, Gunther Switsers
Anderen: Filip Marien, Gerd Molenaar en John Cooremans.
Uitslagen volate:
De Breem (Vosselaar): 1. Kurt Verhoeven 2. Bart Mertens 3. Geert Ceulemans
Albertkanaal (Wijnegem): 1. Bart Mertens 2. Egwin Raes 3. Jerry Janssens
Oelegemsesteenweg (Wommelgem): 1. Geert Ceulemans 2. Niels Baert 3. Kurt Verhoeven
Algemeen klassement:
1. Bart Mertens, Kurt Verhoeven, Egwin Raes 11p; 4. Geert Ceulemans 10p; 5. Jerry Janssens 8p ;
6. Philip Van Looy, Eddy Mertens, Erik Daems, Tom Vercammen, Ben Leukemans, Ronny Van Reeth, Jan Stuyck, Wouter Van Breuseghem, Gunther Switsers, Marc Van den Eynde; 16. Niels Baert 5p; 17. Niko Breuls, Brian Vekemans, Christophe Meeus, Filip Mariën, Gerd Molenaar, John Cooremans, Tim Jacobs, Walter Thienpont, Sven Gilliaert, Kevin Wagemans, Steven Quick, Martin Van Sluijs, Dane Burms, Kristiaan Plasmans, Benny Van der Auwera, Lorenzo Arena, Peter Dierks, Kristof Descheemaeker, Morris Vingerhoets
Lees hieronder een verslagje van Kurt Verhoeven waarvoor dank
Zo gezapig als het peloton van de Kempische Pijl over biljartvlakke wegen tussen het weideland peddelde, zo kolkend ging het eraan toe bij de volate. De drang naar voren, de adrenaline, het plots verhoogd hartritme, de kick van de snelheid. Wellicht voelden we in deze rit de drijfveer van de talrijke amateurrenners die wekelijks, met of zonder camper, door het Vlaamse land trekken op zoek naar de combinatie kerktoren, bruin café en witte streep op de rijweg.
De tweede volata. Jan Stuyck wilde de dans ontspringen met een vroege aanval. Hij vloog tegen 50 km per uur langs het Albertkanaal. Tevergeefs. De squadra GDM reed nog sneller en greep hem. Al deden ze dit een kilometer te vroeg, zich collectief vergissend in de lengte van de sprint. Ze reden zonder oortjes. De squadra Bryon nam over en maakte de klus af.
De derde volata werd beslist op een rotonde. Terwijl het peloton de wagens liet passeren, gingen Racing Stripes en Niels Baert er op het fietspad vandoor. De wegcode bepaaltt geen maximumsnelheid voor fietsers op een fietspad, net zo min als het volataereglement bepaalt dat je op de rijbaan moet sprinten... De achtervolgers konden nog welgeteld één klassementspunt verdelen. Stripes en Baert hebben toch minstens 50 km per uur moeten rijden om deze schelmenstreek tot een goed einde te brengen.
In de openingsvolata was er dan weer de speculatie van het peloton. Er werd te lang gewacht door de sprinters. Men gaf Niels Baert en 2Birillo te veel ruimte. Niels moet nadien geveinsd hebben dat hij dacht dat Bart Mertens in zijn wiel zat. Hij bleef 2Birillo immers gangmaken, tot die aan één snokje boven de plaatselijk toegelaten maximumsnelheid genoeg had om de achtervolgers voor te blijven. Bij de laatste boom langs de rechterkant,een milieuvriendelijke meet, veel dikker dan de klassieke witte verfstreep, een beetje naar het noordoosten buigend, daardoor steeds de discussie voedend "Wie was er nu eerst?" Geen punten voor jou, Niels, maar je beloning zal klaarstaan in De Witte Lelie na de volgende rit. Zoals afgesproken.
Het parcours van de Kempische Pijl was wederom prachtig. De volate werden zondermeer op de minst veilige plaatsen gehouden, uitgezonderd alle andere. Puik werk van parcoursbouwer Bart Mertens, die zich dagenlang suf piekerde over de sprintlocaties voor deze rit. Zaterdag is er alvast een verkenning gepland van rit 3, de Vino Hageland Classic. De Vinkenberg is het Albertkanaal niet. Je landt er bijvoorbeeld niet zachtjes in het water wanneer je in een moment van verminderde alertheid het decor binnenrijdt. Doornstruiken en prikkeldraad, dat wel... De eerste volata bergop zal ongetwijfeld ook weer de typische nervositeit met zich meebrengen. Het Molenberggevoel, van toen de Ronde van Vlaanderen nog de Ronde van Vlaanderen was.
Met dank aan alle deelnemers voor de mooie rit,
2Birillo
Clubhelm 26-02-12
Net op tijd voor de eerste koers van het seizoen waren ook onze clubhelmen klaar.
Voortaan rijdt iedereen met een gepersonaliseerde helm rond.
Met grote dank aan Van Reeth Studiebureau, Fietsstickers.be en Christophe Meeus!
Malderen VWF 26-02-12
Zondag 26 februari was het dan eindelijk zover.
Daags na een spetterend vertoon in de Omloop het Nieuwsblad konden ook onze jongens al eens een eerste keer tonen hoe goed ze al niet waren.
Om te beginnen hadden we enkele afgevaardigden in de C-D reeks.
Jerry als enige C-renner en bij de D waren Ronny, Jan en Erik van de partij.
Een zieke Peter D was nog zo sympathiek om even te passeren voor nog enkele snelle tips.
Onze mannen deden het zeer behoorlijk, allemaal waren ze de gans de wedstrijd voorin te vinden en meermaals sprongen ze mee in en ontsnapping. Mooi om zien!!
UIteindelijk eindigeden ze allemaal in het pak tussen de 20ste en 30ste plaats.
Voor iedereen nog een prijsje dus!
Ondertussen stond onze delegatie voor de A reeks al te trappelen van ongeduld.
We hadden een mooie ploeg aan de start met Lorenzo, Sven, Kristof, Egwin, Rien, Tim en Bart.
Helaas was het na één ronde reeds over voor Tim.
Maar het was zeer moedig van hem om het eens te proberen, met zijn instelling zal hij er zeker komen!
In ronde 2 was het reeds tijd voor de grote Dries Echelpoels show, de man ging er in zijn gekende stijl alleen vandoor.
Kristof kende helaas materiaalpech met een afgelopen ketting.
In het peloton probeerden vooral Lorenzo en Rien mee te springen in de achtervolging.
Dan rijdt Sven lek, zeer jammer want Sven had naar de eerste koers toegeleefd en was er zeker klaar voor.
Het was ook aangenaam kennismaken met Bart Huybrechts, Bart reed de hele koers aan het front maar mist nog wat snelheid, dat belooft veel goeds...
Terwijl Egwin moet laten rijden door een gebrek aan form krijgt Lorenzo te kampen met een sputterend voorwiel.
Lorenzo moet even afstappen en dan weer een tijdritje rijden om het peloton weer bij te benen.
Op dat moment gaan 12 renners in de achtervolging op de beresterke leider.
Bij deze 12 een oersterke Rien, we konden zelf vaststellen dat wanneer Rien overnam het achter hem kraakte en vooral veel pijn deed.
Deze vaststelling werd dan ook in de laatste ronde verzilverd met een schitterende 2de plek!
Rien kwam alleen binnen achter winnaar Dries Echelpoels.
Wat een knalprestatie van onze Rien!
Dikke proficiat!!!!
We mogen dus zeker en vast tevreden terugblikken op de opener van 2012.
We hebben gezien dat onze renners reeds over goede benen beschikken.
Door omstandigheden kwam het er nog niet bij iedereen uit maar dat zal beslist voor de komende weken zijn.
Lees zeker ook het VERSLAGJE van Rien zelf.
Pistemeeting Hulshout 21-02-12
Trofeo Rit 1 Rund Um Lier 22-01-12
Vanochtend reden een dertigtal atleten de eerste rit van de Trofeo De Witte Lelie 2012: de Rund um Lier. De wind manifesteerde zich hierin als een krachtige tegenstander, die de snelheid eens met een ruk de hoogte injoeg om ze dan weer abrupt te breken. Pechvogel van de dag was Geert Ceulemans, die maar liefst 3 keer af te rekenen had met een lekke band. In de finalesprint kwam daar dan nog bij dat sterke Geert naar de verkeerde meet sprintte, doordat hij de communicatie i.v.m. de streep in Wommelgem-Zuid had gemist. In zijn zog reden nog een aantal anderen, zoals Peter Dierks en Gunther Switsers, recht op het altaar van de kerk van Vremde af. In die, door het ontbreken van een paar favorieten onthoofde finalesprint, trok de sterke en perfect gegangmaakte Egwin Raes aan het langste eind.
Ritgegevens: Rund um Lier, afstand 93 km, avg speed 30 km/u., 26 deelnemers
Deelnemers:
BCT: Bart Mertens, Eddy Mertens, Philip Van Looy, Egwin Raes, Jerry Janssens, Erik Daems, Tom Vercammen, Ben Leukemans, Lorenzo Arena, Peter Dierks, Kristof Descheemaeker, Morris Vingerhoets, Ronny Van Reeth, Jan Stuyck, Sven Gilliaert, Wouter Van Breuseghem
GDM: Geert Ceulemans, Steven Quick, Martin Van Sluys, Marc Van den Eynde, Kurt Verhoeven, Gunther Switsers, Dane Burms, Kristiaan Plasmans, Benny Van der Auwera, Kevin Wagemans
andere: Rik Mortelmans
Klassement: 1. Egwin Raes 6p; 2. Jerry Janssens 5p; 3. Kurt Verhoeven 4p; 4. alle andere deelnemers 3p
Noot van de organisatie: om de atleten die verkeerd reden in de sprint de kans te geven hun kansen in het klassement te verdedigen, voorzien we in de volgende rit (Kempische Pijl) een tussensprint waarin enkel zij in aanmerking komen voor de punten.
Verslag Kurt Verhoeven, waarvoor dank.
Wij wensen iedereen een gezond en fantastisch 2012!!!!!!