Boechout Koerst !! 05-10-14
Op zondag dus koers en de dinsdag daarop dierenmarkt en optredens en vuurwerk en hamburgers en wat nog allemaal ni! Het parcours van “Boechout Koerst” passeert beide uiteindes van onze straat, de ideale gelegenheid om de tweede koers van het seizoen te rijden. Als een toch iets minder frequent trainend lid van Bryon Cycling Team klinkt dat voor jullie waarschijnlijk meer als pannenkoekentraining 2.0. Want na een trouw eind augustus en een meer dan formidabele maar eerder sedentaire huwelijksreis op Santorini was het weer 5 voor 12 om aan de start te geraken van de koers waar Rien vorig jaar zo mooi won en Bart indrukwekkend tweede werd en waar ik halverwege koers aan de kant stond met een lekke band. Een deel van mijn brein en lichaam kan echter in een enorm toegewijde trainingsmodus geraken en toeval wil dat ik begin september dat deel vond tussen nog enkele pertinente gevolgen van Grieks gastronomische escapades. Trainen dus! Concreet vertaald zich dat in rollentraining, clubtrainingen en hier en daar timemanagement voor gevorderden om ook ’s avonds kilometers bij elkaar te scharen.
5 oktober kwam er snel aan en tijdens één van de laatste trainingen begon ik kracht en een beetje snelheid te voelen. Het soort snelheid in optrekken dat u geruststelling geeft dat een dorpelingenkoers wel gaat lukken. Dit jaar had je als deelnemer keuze om bij de amateurs of de getrainde dorpelingen mee te rijden, mezelf toen bij de getrainde dorpelingen mikken leek me eervol en gaf me ook de drive om er voor te gaan.
Op de wedstrijddag zelf geniet ik in de ochtend van het gezin. Om 14.30 moesten we starten dus ik beslis nog even voor Eddy te supporteren, mijn nummer te gaan halen en mij rustig voor te bereiden.
De koers zelf verliep zoals gewenst. De groep bestond uit 30 fris gewassen mannen uit Boechout die je af en toe tegen komt op training. Het eerste kwartier nooit onder de 40 met de gekende pieken die verrassend goed verteerd werden. Ik had nog enkele hartslagen over dus ik vond zelfs enkele momenten om de kleuren van Bryon te laten zien.
Op een knallende sprint moet ik niet rekenen, dus vooraan blijven en hopen op een breuk was mijn enigste hoop. Het niveau van de groep zorgde ervoor dat alles netjes bij elkaar bleef, eindigen op een tiende plek gaf me dan ook de voldoening waarop ik gehoopt had. Volgend jaar toch tijd dat ik hier na twee pogingen orde op zaken ga moeten stellen. “Pannekoeken 3.0” ;-)
Kris
Jelle aan het feest in Nieuwkerken !! 21-09-14
Overwinning te Nieuwkerken.
Deze wedstrijd telt als de 2de etappe in een 2daags klassement. In de vorige rit ben ik 7de geëindigd door de peloton spint te winnen nadat er nog 6 man voor het peloton is kunnen finishen.
Vorig jaar was ik hier al 3de geëindigd dus het parcours was me niet onbekend. Al kon het alle kanten uitgaan op een parcours dat zeer smal is en er de wind toch op bepaalde plekken sterk op kop zat.
Het begin is naar goed toeristen traditie zeer hectisch met enorm veel aanvallen die niet meer dan een ronde duurde. Net na half koers viel er een mooie ontsnapping met 2 man. 1 man vooraan had het geluk dat er een groot aantal van zijn ploegmakkers aanwezig zijn in het peloton waardoor het duchtig werd afgestopt. Je zou denken: de beslissing is gevallen, toch heb ik me meerdere malen in de achtervolging geplaatst maar helaas zonder veel resultaat buiten een ronde met een metgezel tegen de wind vechten.
Tot velen hun verbazing liep de achterstand van de kopgroep in de voorlaatste ronde terug en dit doordat de samenwerking niet voldoende was, hierdoor hergroepeerde zich alles op 1.5 ronde van het einde.
De laatste bocht is enorm cruciaal om hier voor de overwinning te strijden dus was er de nodige zenuwachtigheid in het peloton. Hiervan maakte 3 renners gebruik door in de laatste 600m een voorsprong te nemen van een 50m, deze gingen dan ook samen de laatste echte lijn in.
In de aanloop naar de laatste bocht nam ik Kris Smet zijn wiel beet en zo vol risico de bocht te nemen in de hoop nog een podiumplek binnen te halen. In volle sprint heb ik het geluk nog te kunnen versnellen waardoor ik over iedereen ging en nog relatief makkelijk de sprint win met een fietslengte voorsprong. Door deze overwinning heb ik nog in extremis het eindklassement gewonnen en mag ik me eindwinnaar noemen van deze 2-daagse.
Al bij al een enorm onverhoopt succes doordat ik toch even in de lappenmand lag met een gebarsten sleutelbeen.
Jelle
Wouter wint in Sint-Gillis !!! 06-07-14
TTC Sint-Gillis-Waas 6/07/2014
Toen ik onderweg was naar de koers merkte ik al dat er veel wind stond. Ik dacht bij mezelf 'Doeme toch, dit is niet echt in men voordeel'. Langs de andere kant zag ik dat er regen in de lucht hing, en dit zou voor meer zuurstof in de lucht zorgen en dan ben ik op men best.
Met minder zenuwen als anders begin ik me rustig klaar te maken voor de wedstrijd. De tijd wat uit het oog verloren merk ik dat ik nog een kwartiertje heb voor de start. Een verkenningsronde zit er dus niet meer in. Enkel nog wat lengtes op de laatste rechte lijn op het gemakje.
Niet goed opgewarmd, dus dit wil zeggen dat mijn tactiek voor de wedstrijd rustig vanachter starten is. Anders zou het wel eens kunnen lopen zoals op de pistemeeting...
Met 28 renners aan de start wordt de koers op gang geblazen. Waaronder Peter, Dave en ik. De laatste keren dat we met niet al te veel renners aan de start stonden reed al vroeg in de wedstrijd de beslissende groep weg. Het zal dus niet voor deze keer zijn dacht ik.
Al snel reden er 3 renners weg waaronder Peter. Dave reed me voorbij en zei 'kom we gaan afstoppen'. De 3 kregen zo'n 100 à 200 meter en het peloton blijft lang op deze afstand hangen. Ik rijd constant mee bij de eersten in het peloton om af te stoppen. Al was dit niet naar de zin van de andere renners die toch redelijk goed bleven ronddraaien. Ik kreeg enkele verwijten naar men hoofd geslingerd, onterecht vond ik, want ik speelde het fair. Jammer genoeg voor Peter begonnen er in het peloton toch meerdere renners rond te draaien en ik zag al snel dat we ze wel gingen grijpen. Ideaal voor mij natuurlijk want ik zat door Peter in een zetel. Ik voelde dat de benen goed waren, en de koers verliep voor mij tot hier toe perfect.
Net na we de 3 koplopers gegrepen hadden, iets voor half koers nog zag ik mijn moment gekomen. Op een stuk wind mee van op de zij schakelde ik enkele tanden bij en vanuit het zadel kwam ik vanachter uit. Zonder achterom kijken trok ik een streep van 57 km/u.
Na zo'n 500 meter keek ik achterom en zag ik dat enkel Glenn Van Hille met moeite in men wiel hing.
Een kleine halve ronde reden we samen en ik merkte al snel dat ik sterker was. Maar nog meer dan een halve koers met 2 man tegen de wind vechten was een onbegonnen zaak. We zagen vanuit de achtergrond dat er nog 4 man op komst was en besloten te wachten.
Met 6 man draaiden we heel goed rond en mede door het goede afstopwerk van Peter en Dave, reden we al snel een mooie voorsprong bijeen. Iets voorbij half koers begon het te regenen. Veel wind en regen, echt Flandrien weer dus. Maar het deerde me niet want ik voelde me sterker worden gaandeweg de koers.
Nog zo'n 2 ronden te gaan de voorsprong was veilig, we reden voor de overwinning. Dus het spel zat op de wagen. Er kwamen enkele demmarages, maar ik liet me niet nerveus maken. Voor mij was het duidelijk: ondanks er wel een paar snelle mannen bij zaten zou ik op de sprint speculeren.
Maar net na het ingaan van de laatste ronde zette ik me op kop om het tempo er in te houden en merkte ik dat ik 10 meter kreeg. Zonder dat het de bedoeling was om weg te rijden (meer om de rest wat te testen) schakelde ik een tandje groter en merkte ik dat ik 20, 30 meter kreeg. Eigenlijk wou ik nog altijd voor de sprint gaan, maar als je de laatste ronde vlotjes 30 meter krijgt kan je de rest toch zomaar niet laten terugkomen dacht ik. Zonder dat ik er overtuigd van was dat ik dit zou houden schakelde ik nog een paar tanden bij en begon aan de zwaarste 5 km van men leven. Maximum een goeie 50 meter kreeg ik en met de laatste straat richting aankomst die nog meer dan een kilometer vol wind tegen was dacht ik dat het een hopeloze wanhoopspoging was en daar gegrepen zou worden. Eindelijk begin ik aan de laatste straat richting aankomst, ik zie dat er één renner is weggesprongen en de rest niet veel daarachter. Hoeveel ik daar gestorven ben weet ik niet, maar het deed pijn, veel pijn :). Ik hoorde de seingevers me wel aanmoedigen en dat hielp wel. Door de flauwe bochten in de laatste straat kon ik de aankomst maar niet zien en duurde het eindeloos. Ik dacht nog altijd gegrepen te worden, maar daar eindelijk na nog zo'n 300 meter wacht de finishlijn. Ik kijk achterom en zie dat ik nog zo'n 25 meter heb schat ik. Dit mag ik niet meer afgeven zeg ik bij mezelf, al kan ik zelf amper geloven dat er eindelijk wel eens een overwinning zit aan te komen. Met de laatste krachten die ik nog heb kan ik toch nog stand houden. Eindelijk bol ik over de finish, ik kan het niet geloven maar ik win men eerste koers! Heb er tot de laatste meter voor moeten vechten, maar toch nooit gedacht dat ik dan nog alleen zou aankomen. Zalig!!
Wouter
Trouw Jelle en Kim + Egwin en Barbara verwelkomen Marie 14/21-06-14
Op zaterdag 14 juni stapten Jelle Andries en Kim van Bogaert in het huwelijksbootje!!!
Dikke proficiat!!!
Een weekje later krijgt Leon er een zusje bij: Marie!!
Dikke proficiat Barbara, Egwin en Leon!!!
Ten Eden koersen 14-06-14
Tim patst verder!!
Op vraag van de nonkel van Liesbet gingen we voor het trouwfeest van onze Jelle en Kim nog even een koers meerijden in Wetteren, aan de start stonden er 50 renners waaronder mezelf, Kristof en Wouter. Bij de opwarming voelde ik dat ik die dag over goede/frisse benen beschikte maar het parcours was te simpel. Er zaten maar een paar bochten in en altijd goede asfalt enkel was er wel wat wind die het een beetje lastig kon maken. Vanaf het begin zat het tempo er al goed in en we draaiden rondjes met een gemiddelde van 42 km/u. Het tempo ging er nooit echt uit. Zowel ik, Kristof en Wouter demarreerde paar keer maar telkens werd het gat toegereden door het peloton. Er zaten echt kiekens bij die enkel maar op het wiel reden en niet wilde overpakken..
Op 4 ronden van het einde reden, naar mijn gevoel, de 2 sterkste renners weg en het peloton reageerde niet direct. We kwamen aan de meet en de speaker riep dat deze 2 renners een 20 seconden voorop zaten. Ik zette me op de kop van het peloton om een beetje tempo te rijden en ik merkte dat het iets te snel ging voor de jongen achter mij en dat ik stilletjes wegreed.. Ik heb dan een tand groter geschakeld en ben er dan alleen achter gegaan. Ik had direct een goed ritme te pakken en bleef 43km/u rijden. Ik keek eens om en zag dat ik verder aan het uitlopen was en dat ik ook dichter aan het komen was bij de 2 koplopers, dus mezelf niet opblazen en dit tempo blijven aanhouden. Na zo’n 4km beuken tegen de wind kom ik tot op zo’n 10m van de 2 koplopers en het vat was toen zo goed als leeg.. Deze laatste meters waren puur op karakter, maar ik geraakte tot op het wiel en mocht van de 2 koplopers even uitblazen in hun wiel. We draaiden goed rond en bij de laatste premiespurt merkte ik dat ik de snelste was aan de meet. Bij het ingaan van de laatste ronde hadden we een 30 seconden voorsprong op het peloton. 1 Renner reed met een compact en een klimmerscassette (13-27?) dus ik wist dat hij niet ging wachten tot de laatste meters om iets te proberen.
Op zo'n 2km van de meet zette hij een eerste keer aan, ik zat toen in 2de positie en ik kon hem nog net terugpakken met de 3de renner in mijn wiel. Op zo'n 500m van de meet zette hij nog eens zeer explosief aan, ik reageerde maar hij reed weg van me. Ik bleef spurten voor de 2de plaats.. Op zo'n 150m van de streep keek hij een eerste keer om, hij viel stil.. Blijven doorgaan.. Ik schakel nog een tand groter en geef alles wat ik in me heb.. Ik kom dichter, ik kom tot op het wiel, ik kom langszij, en ik gooi me naar de lijn. Deze 'jump' was net voldoende voor de winst. Ik won mijn 4de koers met zo'n 10cm voorsprong op de 2de..
Nog is merci aan Kristof en Wouter die de laatste 2 ronden weer mooi afstopwerk hebben verricht.
Tim
Tim wint zijn 3e in Borsbeek !!! 14-06-14
14u
Niet zo heel veel deelnemers aan de start in het criterium van Borsbeek maar toch waren we met 4 Bryons. Iedereen wou er echt iets van maken want dit is toch wel een beetje een thuiskoers voor ons.
Op het begin van de koers reed Vincent op zijn eentje weg uit het peloton. Jammer genoeg kreeg hij niemand mee en lieten ze hem ook niet verder wegrijden. Wanneer het gat op Vincent werd toe gereden zette Christophe Poeck zich op kop van het peloton en joeg het tempo de hoogte in. Achter mij liet Egwin het gat vallen zodat er een kopgroep ontstond van 4 renners. Ik vond dat de andere 3 renners in de kopgroep moesten werken want ik had 3 ploegmaats in de groep achter ons zitten, dus ik zette me in 4de positie. Dit konden 2 renners niet appreciëren en lieten Christophe Poeck zo’n 50m wegrijden en begonnen naar mij te kijken. Op dat moment voelde ik me super en zei vol zelfvertrouwen tegen die gasten: jullie mogen het gat laten vallen, ik kan er alleen naartoe rijden.. Ze bleven in mijn wiel zitten en na de bocht ging ik vol aan waarop deze 2 renners moesten lossen.
14.15
Ik kwam bij Christophe en we namen telkens een ronde voor ons rekening (ong. 1km). Elke ronde riep mijn vader, Bart, Eddy en Jerry hoeveel seconden we voor hadden en we liepen telkens uit...
Maar de pistemeeting van zaterdag zit duidelijk in de benen en na zo’n 45min koersen voelde ik al wat krampen opkomen.. Snel een gelleke binnenspelen en een nieuwe drinkbus aannemen via Arthur (prachtig teamwork ;-)) voor de laatste 20min. De voorlaatste ronde ging het tempo er volledig uit en ik wist niet wat ik moest doen.. Moet ik aanvallen? Afwachten voor de spurt? Ik zet me bij hem in het wiel en bij het horen van de bel van de laatste ronde probeert hij weg te rijden van mij, ik kan zijn aanval redelijk makkelijk counteren en op zo’n 500m van de meet valt hij stil. Ik schakel en wacht nog zo’n 10sec. en zet dan vol aan! Na de laatste bocht kijk ik nog eens achterom en zie dat hij op zo’n 20m zit waardoor ik alleen onder de boog van Red Bull kan rijden.
Op een zeer warme dag toch wel een mooie koers gereden met een zeer sterke renner aan een avg van 40.6. Na 5 podiumplaatsen mag ik eindelijk eens plaatsnemen op een echt podium.. En wat voor een!
Red bull gaf me de laatste ronde echt vleugels! ;-)
Tim
Lorenzo wordt Vlaams kampioen WAOD te Nevele !! 18-05-14
Pijn… overal pijn. De spierblessure van vorige week is niet genezen en vandaag heb ik pijn ook aan mijn andere been door overbelasting. De keel is slecht en ik zit opnieuw onder antibiotica. Een lijst goed voor onze “Recyclage Bart” maar niet om te gaan koersen, maar toch rijd ik naar Nevele voor het Kampioenschap van Vlaanderen van WAOD.
Mooi weer, snel parcours en weinige deelnemers (slechts 26) van goede kwaliteit. De TS-Bikes team is compleet aan de start en dit is geen goede teken voor Jelle en ik. Na eventjes begrijp ik dat de benen niet zo slecht zijn en probeer ik verschillende keren weg te rijden. In de derde ronde ben ik weg met een andere 8 mannen en 5 (!!) van TS-Bikes (De Grom en Diependaele). Ik doe mijn werk zonder te veel geven maar wanneer ik de chaotische gedoe van die ploeg… vertrek ik, alleen. Nog 6 ronden te gaan! Na enkele kilometers kon Nico De Vrient aansluiten, gelukkig. Wij rijden hard, ik voel het en na 2 ronden a blok is er niemand meer te zien achter ons. Tijdens de laatste 3 ronden halen wij een groepje van 4 geloste A-renners in en af en toe gaan zij ook trekken. Dit wil ik niet omdat ik ongerust was dat iemand “iets” achteraf kan zeggen. Maar voor de Vrient was het niet een probleem. Eigenlijk vertragen zij ons.. maar bon, ik laat zij het doen.
Met een comfortabel voorsprong (2min, Jelle heeft blijkbaar goed afgestopt, alleen tegen de hele TS-Bikes ploeg!!! Chapeau man) gaan wij spurten. Ik wil niet de laatste bocht als eerste pakken en hij ook niet. Wij rijden de laatste km bijna stil. Net 200m voor de bocht passeer hij en eventjes daarna begin hij zijn spurt. Gelukkig neem ik een perfecte bocht, schakel ik naar de 13 en kan ik hem passeren net voor de streep. Ik dacht dat ik geen mogelijkheden had, maar blijkbaar was ik verkeerd.
Eindelijk win ik, is het een tijdje geduurd maar is het gebeurd aan een mooi afspraak.
Lorenzo
Tim wint zijn 2de in Schoten !!! 11-05-14
Zondagmiddag 12.15: We rijden met de auto op het parcours en direct was duidelijk dat het een zware en gevaarlijke koers ging worden. Het parcours was nat en glibberig en in de bochten lagen klinkers met een lekker laagje mos tussen.
Door de hevige wind en veel regenval zijn er maar 22 moedige (zotte?) renners aanwezig. Bij de start kijk ik rond mij en daar staan toch wel wat kleppers bij: Bart Thys – Tim en Ive Wouters – Tom Langens en onze eigen Lorenzo..
Vanaf ronde 1 regende het demarrages met telkens een Bryon-renner bij, maar het mocht niet zijn en deze werden telkens teruggegrepen door het peloton.
In ronde 3 ontstond er een kopgroep van 5 renners waaronder mezelf, Ive Wouters en Tom Langens. Ik had het gevoel dat dit wel eens de goede ontsnapping kon zijn want we hadden al een mooie voorsprong bij elkaar gereden..
Maar dit was buiten Inseguitori-renner Bart Thys gerekend, die reed op zichzelf het gat naar de kopgroep dicht.
Bij het ingaan van de laatste ronde voelde ik dat het beste er toch wel wat af was. Op zo’n 3km van het einde zette ik me in het wiel van de spurters Bart Thys en Tom Langens in 3de positie. Dan kwam de laatste poging van Lorenzo.. Hij krijgt 2 man mee maar deze jongens wilde niet overnemen waardoor ze op ong. 2km van de meet werden teruggepakt door het peloton.
Het tempo gaat eruit, dit is mijn kans. Met mijn laatste energiestoten plaats ik een allerlaatste versnelling en zie dat er niet direct iemand reageert. Ik neem de voorlaatste bocht en dan is het een lang recht stuk met tegenwind. Mijn garmin geeft aan 47 km/u, zo’n 250m verder zakte deze tot 42 km/u. Mijn benen staan op ontploffen, mijn longen branden uit mijn lijf, ik kan dit niet volhouden! Ik keek achterom en zag dat ik wel een mooie voorsprong bij elkaar had gefietst en dat gaf me vleugels. Ik begon er echt in te geloven nu, nog zo’n 300m tot de laatste bocht alles geven!! Vlak voor het ingaan van deze bocht kijk ik nog eens achterom en zie dat de voorsprong nog groter geworden is. Ik kon het niet geloven, ik ga mijn 2de koers winnen! Je hoort de speaker je naam afroepen en ik heb zelf tijd om uitgebreid te vieren en mijn armen in de lucht te steken.. Wat een onbeschrijfelijk gevoel!
Normaals bedankt aan Kristof en Lorenzo om er in de laatste kilometer voor te zorgen dat er niemand uit het peloton kon demarreren. Jullie moment komt nog dit jaar en daar zal ik mee voor zorgen!
Wat een koersjaar 2014 beleef ik tot nu toe, 2 overwinningen en 2keer 3de. Dit had ik zelf nog niet durven dromen.
Tim
Koers Vremde ter ere van Stijn Van den Wijngaert 04-05-14
Een emotionele dag in Vremde voor onze BCTers.
Iedereen was extra gemotiveerd om er iets mooi van te maken voor onze maat Stijn.
Aan de start werd een minuut stilte gehouden en dan vlagde Tony de papa van Stijn samen met Louisa, dochtertje van Stijn de koers op gang. Onze ploeg reed als eerbetoon de eerste ronde op kop waarna de koers dan echt kon losbarsten.
Onze mannen waren altijd mee en als er een mooie groep weg raakt met daarbij Tim en Lorenzo zou het wel eens de goede vlucht kunnen zijn. Maar als Bart Thys vooraan weg valt door een lekke band laten de Inseguitori's nog eens zien dat ze ook een pak kunnen fietsen. Van dan af volgt een spervuur aan demarrages en valt het nooit meer stil.
Er raakt echter niemand meer weg.
In de laatste ronde brengt Lorenzo Jelle in stelling zoals we dat in een toeristenpeloton niet veel zien al heeft Peter Dierks dat ook al wel gepresteerd. Van op 2km van de meet alles op een lint.
Als ik het goed gezien heb hadden Lorenzo en Jelle zelfs een kleine kloof op het peloton bij het indraaien van Vremde centrum.
Jelle maakt het dan ook netjes af.
Bloemenmeisjes vandaag zijn Mieke (vrouw van Stijn), Liesbet (zus van Stijn) en Ann (zus van Mieke).
Als blijk van medeleven krijgen ze van Jelle Andries, Kenny Valgaerts en Pieter Crispeyn de eerste 3 in de uitslag de bloemen.
Heel mooi gebaar van deze gasten, merci daarvoor!
Ook nog onze complimenten van de hele ploeg aan het feestcomité van Vremde en aan Dakwerken Bryon voor alles, zonder jullie was dit allemaal niet mogelijk geweest.
De koers in Vremde en veel meer dan alleen de koers natuurlijk..... het zal nooit meer hetzelfde zijn zonder jou Stijn.
We missen je ontzettend makker!
Hopelijk heb je hierboven wat kunnen genieten van de koers met ne goeie Stella he.
Jelle rond schitterend teamwerk af in Vremde !!!!!!!
1e winst voor Jelle in Meerdonk 17-04-14
Eerste TTC wedstrijd van het seizoen. Naar de goede “toeristen” gewoonte wederom pittige discussies omtrent de nieuwe regels i.v.m. wie al dan niet mag starten. Onze “Spier van Lier” is door zijn sterke prestaties gepromoveerd dus onze grootste troef als ploeg viel spijtig genoeg weg. Niettemin toch met een sterke ploeg aan de start verschenen met Dave, Peter, Christophe DS, Wouter en mezelf.
Door het mooie weer gingen er 90 moedige “toeristen” van start, klaar om eeuwige roem te vergaren. Naar goede gewoonte was de start met de vlam in de pijp dus snel opschuiven was de boodschap. Na 2 zeer nerveuze rondes viel de eerste serieuze demarrage te noteren: Wouter ging samen met een renner van “Chaos” aan de haal. Met 2 hebben ze een mooie bonus bij elkaar gereden, toch is er nog een klein pakket renners van om en beide 7 stuks die hierna de aansluiting hebben kunnen maken.
De demarrage leek lang de goede te zijn, mede door het mooi ploegwerk van iedereen om af te stoppen waar nodig. Wetende dat Wouter niet traag in een groepje is hadden we kan sop een mooie overwinning. Ronde na ronde bleef de ontsnapping op 20 seconden rijden. Wind tegen en wind mee deerde deze dappere renners niet om hun pedalen te blijven geselen en hun weg verder te zetten.
Halfweg koers zijn we ondertussen en iedereen in het peloton heeft de boodschap begrepen: rijden om de ontsnapping in te lijven of zich neerleggen voor een verre ereplaats. Met als gevolg dat we na 2/3de wedstrijd terug een compact peloton hebben. Dit was het sein voor Peter en Christophe om voor eigen rekening te rijden. Om beurten werd er een demarrage geplaatst, helaas zonder een resultaat doordat iedereen op elkaars wiel aan het rijden was. Enige resultaat van al dit beukwerk is dat de deur achteraan het peloton wagenwijd openstond.
Ikzelf had een mindere dag, de benen voelde niet hoe ze normaal aan moeten voelen. Toch ook zelf een demarrage geplaatst om de beentjes wat los te krijgen. Een echte vrijgeleide kreeg ik niet met mijn 2 kompanen maar gelukkig leefden de benen terug. Na wat giswerk heb ik toen besloten om alles op de sprint te zetten.
Daar gaat de bel: LAATSTE RONDE.
Heb me steeds goed vooraan blijven posteren, wetende dat als je op de smalle banen te Meerdonk naar achteren wordt gedrumd je alle kansen op een mooie plek kan vergeten. Bij het ingaan van de laatste km zag ik aan mijn linkerzijde de winnaar van vorig jaar te Haasdonk voorbij snellen. Heb er nog een 2de renner in zijn wiel laten mee glijden vooraleer zelf aan te pikken als 3de man. We snellen door de laatste bocht, onze man op kop blijft lekker doorstampen dus zit al in een mooie uitgangspositie met Christophe in mijn wiel. Op 200m van de meet merk ik dat de snelheid teveel zakt: enige keuze is nu zelf aangaan. Tot mijn verbazing blijf ik op kop sprinten en komt er niemand meer over
en is mijn eerste overwinning van het seizoen een feit. Christophe heeft zich nog kunnen verzekeren van een mooie 10de plek. Rest van de ploeg komt mooi aan in het peloton.
Jelle
RIP Stijn Van den Wijngaert 29-03-14
Beste vrienden,
met veel ongeloof en dik tegen men goesting moet ik jullie melden dat Stijn Van Den Wijngaert overleden is.
Stijn was erbij van bij het ontstaan van onze club.
Met de nodige dosis humor en zijn soms wat krasse uitspraken bracht Stijn steeds animo in de ploeg.
De laatste jaren moest zijn fiets meer plaats ruimen voor zijn gezin en de verbouwingen in huis en ook de banden met zijn kameraden waarmee hij graag al eens wat pinten ging pakken wilde hij graag onderhouden.
Stijn zag men overal graag komen, het was altijd een meerwaarde als hij erbij was.
We hebben een pak plezier gemaakt op en naast de fiets, als Stijn iets deed was het altijd met volle overgave.
Zo was het Sfinksfestival ook een van de hoogdagen, het zal nooit meer hetzelfde zijn zonder jou makker.
We gaan je allemaal ontzettend missen.
Mijn gedachten gaan uit naar de familie, de vele vrienden en vooral naar Mieke, veel sterkte iedereen!
Rust zacht Stijn.
Bart
Tim wint met panache in Beveren-Waas !!! 15-03-14
Dikke proficiat aan de spier van Lier!!!!
15.45: Toch met beetje zenuwen aan de start. Kan ik mijn 3de plaats van de week voordien bevestigen of was dit een geluk van de dag? We staan met de ploeg redelijk ver vanachter in het pak. Na 5 minuten wachten komt het bestuur van WAOD zeggen dat de koers van start zal gaan om 16.00 wegens een valpartij van de wedstrijd voordien. Ik ging dus nog 5 minuten opwarmen. Bij het terugdraaien naar de start moest ik NOODGEDWONGEN ;-) vooraan plaats nemen in het peloton.
Ook al start ik helemaal vooraan in het peloton en weet ik van de afgelopen weken dat de goede ontsnapping in de 1ste of 2de ronde vertrekt, slaag ik er toch weer in om me de eerste kilometers te laten schuren en weg te zakken tot in de buik van het peloton.
Op het moment dat ik wat plaatsen aan het goedmaken was, zag ik dat Davy Barbier, de winnaar van vorige week, vertrok met enkele renners. Ik vreesde dat de koers daar al gereden was en er zat geen Bryon bij in de ontsnapping..
Na een halve ronde en bij het opdraaien van de grote baan werden de koplopers terug ingehaald. Na verschillende ontsnappingspogingen van mezelf en andere renners kreeg ik echt het gevoel dat deze koers ging uitdraaien op een massasprint. In ronde 4 liet ik een paar meters vallen op Tim Wouters van Chaos-carbon, die toen op kop reed van het peloton. Na een bocht ging hij vol door en ik moest toen opeens denken aan een zin in het verslag van Lorenzo vorig jaar: ‘Achter me slechts Tim Wouters van Chaos Team, ik ken hem redelijk goed en ik weet dat hij een goede hardrijder is. Precies wat ik nodig had.’ Ik sprong naar hem toe en merkte dat er maar 1 renner mee in mijn wiel zat, ik kwam bij Tim Wouters en zei dat we vol moesten doorgaan. We hadden al snel enkele meters genomen maar ik had het gevoel dat dit te weinig was voor die grote steenweg waar er veel tegenwind was. Deze grote steenweg werd teveel voor de 3de renner en deze moest de rol lossen. Toen wist ik dat dit een heel moeilijke opdracht ging worden: nog 5 ronden met 2.. We draaiden zeer goed rond, ieder deed zijn stukje kopwerk. Maar telkens proberen die grote steenweg te overleven want op de andere stukken van het parcours gingen we echt wel goed vooruit en had ik niet het gevoel dat het peloton ons hier ging inhalen. Ik was telkens de ronden aan het aftellen tot Bart en Eddy riepen dat het nog maar 2 ronden waren ipv 3. Toen begon ik echt wel in mijn kansen te geloven en Tim Wouters probeerde me zenuwachtig te maken met telkens te roepen dat ik sneller moest gaan rijden want het peloton kwam dichter.. Ook al wist ik beter en zag dat ik telkens sneller reed dan hij tijdens mijn kopbeurten.. (denk dat zijn Polar plat was ;-) ) In de laatste ronde begon ik krampen te voelen in mijn rechterheup..
Ik probeer deze eruit te krijgen wanneer ik bij hem in het wiel zat en van deze krampen niets te laten merken als ik op kop zat. In de laatste kilometer nam hij over en ik zag dat het peloton op grote afstand was. Ik wou echt als 2de aan de sprint beginnen dus ik bleef in zijn wiel zitten en nog even de benen los te gooien (voor zover dit mogelijk was). Vlak voor de laatste bocht begon hij de snelheid terug op te drijven en begon direct na de bocht te sprinten. Ik kwam erlangs en heb nog een tand bij gestoken (aka Tom Boonen :P) en toen voelde ik dat de overwinning voor mij was. De streep komt dichter, mijn ouders en vriendin staan aan de kant me vooruit te schreeuwen en zodoende won ik mijn eerste koers met een fietslengte voorsprong!
Alle emoties kwamen eruit op de meet: de uren training, het bij trainen voor en na de clubritten, de twijfel over de conditie,… WAT EEN GEVOEL!
Bij het uitbollen kwam eigenlijk het mooiste moment: de felicitaties van de maten! Met op kop Jelle Andries, die nog mooi 2de werd van het peloton.
Iedereen bedankt om helpen af te stoppen, te supporteren, leuke berichten achteraf,…!!!
Mijn doel dit seizoen was een top-5 plaats rijden, na een 3de plaats in Bazel en de 1ste plaats in Beveren-Waas is in mijn seizoen al geslaagd en we zijn nog maar 4 koersen ver!! Alles wat erbij komt is mooi meegenomen.
Deze koers zal zeker niet de laatste overwinning zijn dit jaar voor het BryonCyclingTeam. Wat een topteam!!
Grtz
Spier van Lier!!
Gelukkig Nieuwjaar !!! 01-01-14