Rien wint afwachtingskoers GP Jef Scherens in Leuven !! 15-09-13
Zondag 15 September was een koershoogdag in Leuven. Met als hoogtepunt de grote prijs Jef Scherens voor profs, maar met afwachtingscreteriums voor toeristen, nieuwelingen en juniors.
Omdat het parcours maar 1,6km lang is mag er volgens het reglement van de vlaamse wielerbond maximum 50 man starten. Voor deze koers moest je dus op voorhand inschrijven, hiervoor was ik echter te laat. Dinsdag voor de week voor de koers las ik echter op facebook dat Dimitri Das niet kon deelnemen wegens klachten aan de rug hij wilde zijn inschrijving verkopen. Ik was gelukkig de eerste die reageerde en zo kon ik dus starten in Leuven.
De koers was in de voormiddag, start om 9u30, 40 minuten rijden met de auto en wat extra tijd om een parkeerplaats te vinden maakte dat ik thuis vertrok rond 7u40, dit bleek op tijd genoeg. Aan de start viel meteen op dat lokale ploegen Inseguitori en squadra Verama sterk vertegenwoordigd waren. Inseguitori met 12 bij verama zullen het er ook wel een stuk of 10 geweest zijn. Vanaf dat er een groep weg zou zijn met van beide ploegen 1 renner zou er dus duchtig afgestopt kunnen worden. Met elke poging meespringen kan ik wel maar is toch niet optimaal, daarom wilde ik anticiperen.
Het parcours vertrok aan het einde van de Bondgenotenlaan, een brede winkelstraat (boulevard) met perfect lopend asfalt. Vlak na de start/aankomst ging het bergaf in een lange bocht die redelijk snel genomen kon worden, daarna een strook (500m) vlak rechtdoor een flauwe rechtse bocht en een “chicane bocht” die ook zonder remmen tegen redelijk hoge snelheid genomen konden worden, daarna een oplopende strook van 300m gevolgd door een rechtse bocht van iets meer dan 90° die terug uit kwam op de Bondgenotenlaan, hier moest je ook niet remmen want de banen waren breed genoeg en het oplopende stuk haalde de snelheid er een beetje uit, hierna volgde nog een goeie 400m rechtdoor tot aan de finish. Een vliegparcours dus.
46 van de 50 ingeschreven renners stonden klaar aan de start, er was bij de officials van de vlaamse wielerbond nog even onduidelijkheid over de richting van het parcours (terwijl wij toch allemaal in dezelfde richting klaar stonden en er denk ik niemand van plan was om achteruit te koersen) en na de vraag of we eerst een ronde achter de wagen wilde rijden (het antwoord was redelijk unaniem nee, want iedereen had het 1600m lange parcourtje al meerdere malen verkend).
De start werd gegeven, ik stond op de 2de rij achter de legioenen van inseguitori en verama. De eerste meters werd er al meteen wat tempo gereden. Ik had mij voorgenomen om te anticiperen en ik zat bij het opdraaien van het oplopende stuk in 3de positie dus ben vol aangegaan om een kloof te slagen, we zouden wel zien wat er van kwam. Bij het omkijken op het rechte stuk zag ik dat ik toch al meteen een bruikbare kloof had geslagen, gewoon doorrijden dus in de verwachting dat er nog wel een groepje naar mij toe zou komen. Ik heb mij dit seizoen al een paar keer in dezelfde situatie bevonden en wist dat ik als ik goed op mijn hartslag lette ik dit wel even kan volhouden, ideaal is dit tussen de 180 en 185 bpm. De eerste ronden werd het verschil op het peloton stilaan groter, de meesten hadden een aanval niet zo vroeg verwacht (welke dommerik probeert er nu ook de eerste ronde al weg te rijden op een vliegparcours??) waardoor het denk ik even duurde voor de organisatie in het peloton op gang kwam, mijn maximum voorsprong zal om en bij de 25 seconden geweest zijn, dit was ongeveer 8km koers. Daarna wisselde de voorsprong, maar werd ze wel stilaan kleiner, soms was het 15 dan weer 20 dan 13 … ze waren in het peloton dus nog steeds aan het rijden maar geen constant tempo een teken dat er toch geen super vlotte samenwerking is en van tijd tot tijd waarschijnlijk wel aanvallen waren. Dus bleef ik doorrijden.
Op het stuk eerste stuk van het parcours kon ik door een lancering in de afdaling altijd rond de 50km/h rijden, op het oplopende stuk was het na het optrekken na de bocht meestal 38-39 het laatste stukje werd iets steiler dus daar ging ik elke keer op de pedalen lopen om de bocht met genoeg snelheid aan te snijden om bij het opdraaien van de Bondgenotenlaan niet helemaal stil te staan. Bij het optrekken na de laatste bocht versnelde ik meestal ongeveer 40km en deze combinatie begon na enkele toeren toch een warm gevoel in de benen op te leveren, niet te hevig op dit stuk was dus de boodschap.
Op de rechte lijn naar de finish begon ik dus meestal rond de 40km om rustig te versnellen naar 43 - 45 maar toch nog steeds goed op mijn hartslag lettend. Na goed 15km koers bleef de voorsprong een tijdje rond de 10 seconden hangen. Ook het aantal gedubbelde werd steeds groter waardoor het moeilijk was om te kijken waar het peloton zich ergens bevond en of er misschien al een groepje wat afscheiding had kunnen vormen. Na een 20-tal km was daar plots Pepijn Verbruggen, de absolute topper in het toeristencircuit en hardrijder pur sang, die meer alleen dan in peloton over de streep komt. Eindelijk iemand waarmee ik waarschijnlijk wel tot het einde voorop zou kunnen blijven maar ook iemand waaraan ik een stevige kluif zou hebben op het einde ‘elk voordel heb z’n nadeel’ (dixit Johan Cruijf). De samenwerking verliep van in het begin zeer vlot, we reden elke keer ongeveer een half rondje op kop, ik nam van Pepijn over bij het opdraaien van de Bondgenotenlaan hij nam van mij over op het rechte stuk na de dalende bocht. Ik merkte dat ik in die bocht, zonder het gevoel te hebben van risico’s te nemen, altijd een gaatje kon slaan op Pepijn. Ook het andere bochten gedeelte voelde ik dat ik mij een beetje moest inhouden achter Pepijn. Op een 6-tal ronden voor het einde wisselde het deel dat we om te beurten op kop deden door wat slalommen tussen gedubbelde (die weinig of niet aan da kant gingen). Hierdoor was het einde van mijn kopbeurt dus het oplopende stuk voor de laatste rechte lijn. Bij het ingaan van de voorlaatste ronde kregen we te horen dat we een voorsprong van meer dan een minuut hadden. Het ging dus tussen ons 2 gaan voor de overwinning. Ik heb mijn kopbeurt in die ronde dus gedaan op reserve om een aanval van Pepijn, die er redelijk zeker ging komen, nog op te kunnen vangen. Op het oplopende stuk was het zover! Pepijn kon meteen een gat van een 10-tal meter slaan, ik gaf dit echter niet zomaar af. Heel het stuk op de Bondgenotenlaan reden we allebij zo hard als we konden het gat werd niet groter maar ik niet kleiner, als het rechtdoor was geweest tot aan de finish had Pepijn gewonnen. Maar ik wist dat ik in de bochten wel wat goed kon maken en wanneer we 1500m later het oplopende stuk voor de laatste rechte lijn terug opdraaide zat ik weer aan zijn wiel, ik had meer snelheid dan hem omdat hij zag dat ik terug zou komen en heel even de benen stil hield dus ik zette meteen terug vol aan en na de bocht had ik dan weer een klein gaatje dat Pepijn op de macht echter meteen dicht reed. Het zou dus een sprint Boulevard sprint worden met twee. Doordat ik als laatste aanging reed ik op kop. Ik keek tussen mijn benen door naar Pepijn zijn voorwiel en gebruikte de strepenlijn in het midden van de weg om te weten of ik nog wel rechtdoor aan het rijden was. Pepijn is geen super sprinter, maar eens hij op gang is kan hij op pure kracht en op de 11 blijven versnellen, iets wat voor mij veel moeilijker is. Voor mij was het dus zaak om zo laat mogelijk te beginnen met sprinten. Ik wachtte dus tot hij aanzette. Na een korte voorwaartse zag ik aan de bordjes dat we nog maar een goeie 50m van de meet waren, het wachten was gedaan ik zette dus vol aan. Omdat we op dat moment nog maar ±35 reden stond ik niet super groot en kon ik direct een beetje wat verschil maken, Pepijn stond, zwaarder en bij hem duurde het dus wat langer voor hij op snelheid kwam, tegen die tijd was ik al over de meet…
Na 3 derde plaatsen en 3 tweede plaatsen is de 2de overwinning binnen. Hoewel de eerste overwinning ook veel deugd deed schat ik deze toch nog hoger in. Deze koers was tegen renners van een hoger kaliber (beter dan Pepijn ga je bij de toeristen niet vinden denk ik) en deze was ook helemaal alleen (no offence ploegmaten, jullie afstopwerk wordt ook heel erg geapprecieerd).
Bram Markey hield de eer van inseguitori nog op door de pelotonsprint met overmacht te winnen. Hij vertelde me achteraf dat hij ooit in Vremde won tegen het BCT leger en dat karma vandaag heeft toegeslagen!
Na de koers heb we het op de oude markt nog gezellig gemaakt met de renners van inseguitori, toffe kerels. Wanneer de profs aan hun plaatselijke rondes begonnen zijn we gaan kijken op de wijnpers en later de aankomst. Hierna werd het tijd om moe maar voldaan naar huis te vertrekken.
Ps. Ik kreeg als prijs bloemen, een soort van beker, meer een grote medaille op een voetsteun en een magnum fles bier, mijn 3de bierfles dit seizoen.
Rien
BK Ingenieurs Grez-Doiceau 08-09-13
Na een helse tocht in de Otztalerradmarathon (598ste op 3200 starters), kon ik me rustig voorbereiden op het Belgisch Kampioenschap voor Architecten en Ingenieurs.
Het parcours was me gekend van het vorig jaar: slechts enkele kleine aanpassingen op een omloop van 10 x 5.3 km met een hoogteverschil van 63m per ronde. Dus toch maar effe geprobeerd om het alcohol gebruik te beperken tot een minimum: weeral mislukt natuurlijk, ….. maar geen paniek ik heb al ergere dingen meegemaakt ☺.
Zondag morgen gestart met een goede voorbereiding: enkele baantjes gezwommen, los geweekt in de jacuzzi,… om daarna te vertrekken met de ganse familie (Vrouwke en kinderen) naar Grez Doiceau.
Na de inschrijving het parcours nog enkele keren verkend: hellingen, bochtjes, kasseitjes, bultjes, paaltjes, graskantjes, ………; ’t zat allemaal in ’t fotografisch geheugen. Ondertussen kwam een laat-zomerzonneke boven waardoor de weersomstandigheden ideaal waren: een beetje zon, droog en niet te warm 18°C.
Jan, Nancy, Rudie, Sabine en Jenske vervolledigden de supportersclan, ……. De druk werd quasi ondragelijk J.
Na de start en verkenningsronde werd het al snel duidelijk dat er gestreden zou worden in de twee categorieën de -45 en de +45. In mijn categorie (die van de ouderen dus) werd de feitelijke strijd gestreden tussen 4 renners die verzeild raakten in een 2de peloton. In dit peloton kon ik “mijn” wedstrijd controleren: steeds bij de eerste drie gereden, iedereen die wegsprong werd op gepaste wijze gepareerd, en elke beklimming als eerste boven komen, … wat wil een mens nog meer. Ik voelde me wel een beetje geviseerd door mijn drie medestrijders, maar het deerde me niet, ze zaten blijkbaar op hun tandvlees. Enkelen van de jongere garde uit ons pelotonneke probeerden enkele malen tevergeefs weg te springen, …. buiten enkele boze blikken heb ik er weinig problemen mee gehad J
In de laatste ronde kwam het er nog op aan om me niet te laten verrassen in de eindspurt: een kleine 500m aan 2% na een scherpe bocht. De bocht heb ik als 2de genomen, hartslag bij de aanvang was een kleine 140 bpm, …. Het zag er dus goed uit, de snelheid werd stelsel matig opgevoerd, maar er was duidelijk niemand die de sprong voorwaarts durfde maken (ook niet vanwege de jongere garde), dus we bleven met enkelen naast elkaar rijden met steeds hogere snelheid waarbij enkel in de laatste 50m een globale jump werd gewaagd. Het resultaat was een eerste plaats in “onze” spurt, mijn directe concurrenten eindigden direct achter mij (of wat verder,…. ’t Interesseert me eigenlijk niet). Van de jongere garde kon er me eentje voor blijven, …. waarschijnlijk ook een wieltjeszuiger J.
Na 3 vergeefse pogingen eindelijk een geslaagde race zonder mechanische pech.
Met dank aan mijn trouwe supporters en het trainingswerk van de BCT!
Ronny
Oetingen WT 26-08-13
Na een van de belangrijkere doelen voor dit jaar te verwezenlijken, de ploegentijdrit in Geel winnen met de ploeg, begin ik toe te werken naar het volgende doel, zo goed mogelijk presteren (winnen?) in dwars door oud-heverlee. Koersen en veel kilometers tot een 4 tal dagen voor de koers, blijken voor mij een ideaal recept om de form op een hoog niveau te krijgen.
Dat eerste ging ik dan maar doen. In Oetingen kregen we een parcours voorgeschotelde met een mooi aantal hoogtemeters, niet super veel maar toch genoeg om de bergop-benen al eens te testen.
Aan de start herkende ik Christophe De Grom, Bram Markey met een mooie delegatie ploegmaten en nog enkele andere mannen die meestal vooraan te vinden zijn in toeristenkoersen (ik ken ze echter niet bij naam). Ik stond bij de start, eerder toevallig, op de eerste rij en nam het peloton op sleeptouw op de eerste helling. Na deze helling kwam een dalende strook, maar hier blies de wind sterk in het nadeel. Na een rechtse bocht ging het parcours verder over een smallere baan die op en af ging, met enkele bochten die vol steentjes lagen en na een afdaling een bocht van ± 160° die vol zand en steentjes lag. Hierop volgde een laatste klim en afdaling met nog een haakse bocht richting aankomst.
De eerste ronde werden er een paar prikken gegeven die iedereen nog relatief gemakkelijk kon beantwoorden. Het werd al snel duidelijk dat inseguitori (de ploeg van Bram Markey) de tactiek van BCT in Vremde ging toepassen (weliswaar met iets minder manschappen).
Ik had de eerste ronde al het merendeel van de aanvalspogingen beantwoord, op een moment dat er 2 inseguitori's in mijn wiel zitten en ik even op adem moest komen rijdt Bram Markey weg. Ik blijf tempo rijden om hem binnen schot te houden, maar krijg niet echt steun van andere renners ook het feit dat er nog 2 zandzakjes tussen mij en de rest zaten zal daar wel een rol in gespeeld hebben, in de afdaling met tegenwind (en veel plaats) konden enkele goede zielen (waaronder Christophe De Grom) zich een weg naar voor banen en een beetje mee ronddraaien, toen ik echter terug op kop kwam zat daar weer een zandzakje, ik voelde me goed dus bleef gewoon tempo rijden, in de afdalingen niet te hevig en bergop stevig door trekkend (daar heeft de rest minder voordeel aan). Ik werd echter iets te enthousiast in mijn achtervolging en in de hierboven vernoemde bocht (met zand en steentjes) begon mijn achterwiel te schuiven ging ik uit de bocht, ik dacht dat ik veilig de graskant in kon rijden om later terug het wegdek op te zoeken.
Eenmaal daar aangekomen bleek de graskant echter slechts 30cm met daarachter een gracht en een kleine 2m verder een wei met prikkeldraad, ik heb gekozen voor de gracht :). dat bleek de goeie keuze, de landing was zacht, behalve een warme zijkant door brandnetels heb ik geen schade opgelopen van de val en na wat gehaast klauterwerk kon ik de achtervolging op het inmiddels gepasseerde peloton inzetten dankzij een verse dosis adrenaline ging dit behoorlijk vlot. Ook aangenaam om van verschillende renners de vraag te krijgen of alles ok is en achteraf te horen van Christophe De Grom dat hij eigenlijk na die bocht wilde aanvallen maar dat niet gedaan heeft uit fair-play overwegingen.
Eenmaal aangekomen bij het peloton reed ik in één trek naar de kop om de achtervolging verder te zetten, deze keer kreeg ik echter wat meer steun en nadat een ronde later hadden we Bram terug te pakken.
De daaropvolgende ronde was bijzonder rustig, de stilte voor de storm. Op de helling voor de aankomst reed ik rustig tempo op kop vh peloton, op deze helling lag een bocht van 90° met daarachter nog een steiler stuk voor de afdaling, vlak na deze bocht ging ik nog eens vol aan, het peloton kwam hierdoor op een lint maar er ontstonden geen scheuren. De renners die in mijn wiel zaten trokken mijn inspanning in de afdaling echter door, waardoor het lint een lint bleef. Bij de volgende passage aan de aankomst werd op het eerste deel van de helling nog goed tempo gemaakt, de renner die op dat moment in 2de positie zat wilde echter niet overnemen waardoor het even stil viel. Dit was voor mij een teken om nog eens aan de boom te schudden, ik zet vol aan en trek een dikke 300m vol door. Wanneer ik achterom kijk zie ik Bram Markey in mijn wiel zitten en een mooie voorsprong op het peloton. Wanneer ik vraag om over te pakken doet hij dit meteen. Wij begrepen elkaar goed en ik wist dat hij ploegmaten in het peloton had zitten die goed afstopwerk verrichtte. Al snel werd duidelijk dat het tussen ons ging gaan voor de overwinning, we mochten echter het tempo niet laten zakken.
Bij het ingaan van de laatste ronde kregen we te horen dat we meer dan een minuut voorsprong hadden. Op het eerste brede deel reden we nog even door en op de smalle baan tussen de velden bleven we onze kopbeurten doen maar beduidend minder snel. Ik wist dat ik Bram voor de sprint moest kwijt spelen als ik wilde winnen, op de laatste helling heb ik dit geprobeerd maar zonder succes. Bij het ingaan van de laatste rechte lijn (±500m) reed ik op kop, ik reed op reserve volledig tegen de koord en hield Bram goed in het oog, ik had een punt in gedachte waar ik wilde aanzetten en op de moment dat ik dat deed deed ook Bram dat, zoals verwacht was hij sterker en werd ik 2de.
Na de koers wist Bram me te vertellen dat hij met momenten toch afgezien had en ik had ook al gevoeld dat ik tijdens de koers de betere van de twee was. Jammer genoeg is dat echter niet altijd voldoende (denk maar aan Egwin die op de pistemeeting groener zag dan onze tenues maar door zijn explosiviteit toch al mijn aanvalspogingen kon beantwoorden).
Weer een 2de plaats op mijn palmares, hopelijk zit ik er dit seizoen nog eens boenk op. Al bij toch tevreden van mijn wedstrijd, misschien dat ik zonder die val nog genoeg over had gehad om Bram wel uit mijn wielen te krijgen, maar dat zullen we nooit weten. De bedoeling van deze koers was mijn bergop-benen nog eens testen en die hebben me zeker niet teleurgesteld!
Zoals altijd kijken we verder en dat is in dit geval de koers in Rummen deze woensdag, morgen rijd ik met de fiets naar Leuven om het parcours van oud-heverlee te gaan verkennen. Ik slaap in mijn kot in Heverlee en rijd van daar naar Rummen, na de koers rijd ik, afhankelijk van het gevoel terug naar huis Heverlee.
Rien
BCT overklast de tegenstand in de GP Roland 24-08-13
!!! Opnieuw winst in ploegentijdrit Geel !!!
Zaterdag 24-08-13 stond voor onze club al van het begin van het jaar aangekruist in de agenda. De toporganisatie in Geel zorgt ervoor dat wij steeds heel graag naar daar afzakken voor een ploegentijdrit.
Het werd ondanks het gedruppel af en toe alweer een echte TOPDAG!
We hadden maar liefst 4 ploegen aan de start, een record!
Al onze ploegen reden zeer vlakke rondetijden en reden mooie resultaten bijeen.
Om te beginnen behaalde Wim VV in de individuele tijdrit een zeer mooie 2de plaats.
Dan behaalden we in de tijdrit met gewone fietsen een 7de, 16de en 34 ste plaats op 41 ploegen.
Iedereen had het beste van zichzelf gegeven en dan konden we omstreeks 17.25u gaan kijken naar onze 1ste ploeg.
Lorenzo, Rien, Peter, Wim, Davy en Marc vlogen in Geel over de tarmac.
Er zat net als vorig jaar een nieuw ronde record in met een gemiddelde van 49 km/u!!!!!
Uiteindelijk klokten ze af in 27'28". Dus 22km aan een gemiddelde van 48.035, ook weer een nieuw record!
Hopla alweer de 9de overwinning voor onze ploeg dit jaar!
Knap werk gasten!
Verder onthouden we een knap optreden van ploeg 4 die bijna een gemiddelde haalden van 40 km/u.
We leerden onze nieuwste aanwinst Marc L wat beter kennen, toffe gast en hardrijder pur sang.
Ook was er het wederoptreden van Vincent na jaren afwezigheid, door gebrek aan training en last minute aan de ploeg toegevoegd wat minder maar dat wordt ongetwijfeld nog recht gezet.
Verder willen we iedereen bedanken voor de fijne dag!
De organisatie waar zoals altijd niets op aan te merken was, al onze renners en vooral onze gastrenners waardoor onze 4 ploegen compleet van start konden gaan.
Ook merci aan Jan voor het tentje!
Het was super!!!!
Hier nog de tijden
Wim VV 06'08" 06'04" 06'02" TOTAAL 18'13" AVS 43.45 km/u
BCT 3 06'39" 06'41" 06'46" 06'44" TOTAAL 26'51" AVS 39.32 km/u
BCT 4 06'18" 06'18" 06'16" 06'08" TOTAAL 25'00" AVS 42.23 km/u
BCT 2 06'08" 06'01" 06'01" 05'58" TOTAAL 24'07" AVS 43.78 km/u
BCT 1 05'39" 05'32" 05'26" 05'23" 05'28" TOTAAL 27'28" AVS 48.03 km/u
Met dank aan Roland Pipeleers en Pieter Bogaerts.
Jitse op dreef !! 19-08-13
Haasdonk TTC Ronde
Al in het voorjaar sloot er af en toe aan kameraad van Philip aan op onze clubritten.
Een rustige kerel die Jitse, meestal zonder veel overschot en diep tussen de kader wanneer op het einde van de rit onze patsers de gas nog eens extra opendraaiden.
Sommige zouden weer alleen gaan fietsen of beginnen zeuren dat we te snel rijden.
Voor Jitse was het meer een signaal om eens een keertje meer op de fiets te kruipen.
Week na week zag hij er dan wat frisser uit na de rit zodat een terraske achteraf er ook al eens af kon.
Dan begon heel voorzichtig het idee te leven om eens een wedstrijdje mee te pikken...
Zou ik dat kunnen? Is dat realistisch? Is dat iets voor mij? Is dat niet te gevaarlijk?
Vele vragen dienden zich aan.
Na wat overleg met mijzelf en enkele pittige trainingen met Philip kreeg het idee vorm.
Na enkele weken doelgericht trainen stond Jitse in Vremde aan de start van zijn allereerste koers ooit.
En dat pakte zeer goed uit, Jitse reed bijna altijd in de kop van het peloton en kon zo zijn steentje bijdragen aan de ploegtactiek.
Een hoopgevende prestatie die naar meer smaakte.
Een reden om eens vooruit te blikken met de kalender bij de hand.
Volgende wedstrijd werd geprikt: TTC in Haasdonk.
Gisteren moest Jitse enkel Johan Nijs laten voorgaan, man met ervaring en al winnaar van andere wedstrijden.
Schitterend toch!
Wij vroegen Jitse om een korte reactie.
* Hoe ben je aan die 2de plaats geraakt?
Ja, das een goede vraag. Het was redelijk twijfelachtig of ik wel op tijd aan de start zou geraken. Ik had een dik uur voor de wedstrijd mijn fiets even uit mij auto gehaald toen ik iets moest uitladen voor mijn job, en moest nog 25 min terugrijden om hem op te pikken, omdat ik hem niet meer had ingeladen (kieken). Ik arriveerde slechts 20 min voor de start in Haasdonk. In die tijd moest ik mij nog omkleden en mij inschrijven. Tijd om op te warmen had ik niet.
Gelukkig was er nog een 1e rondje achter de volgwagen, om mij warm te rijden en het parcours te leren kennen.
Verder was het best wel een snelle wedstrijd. Al redelijk vroeg zat Peter in een ontsnapping. Dus het was een beetje meedraaien en de kat uit de boom kijken. Ik voelde wel dat het redelijk goed zat gezien ik vrij makkelijk kon meedraaien in de voorste rijen, en de tempoversnellingen zonder grote problemen aankon. Met momenten probeerde ik mee met een vlucht weg te springen, maar dit droeg nooit echt ver. Ook zag ik Tim en Egwin verdienselijke pogingen doen om mee te springen met andere vluchters.
Egwin maakte mij er ook attent op dat er een aantal goede renners bijzaten, die ik in het oog moest houden, als ik mee in een goede vlucht wilde zitten. Merci Egwin.
Naar het einde toe werd de kopgroep met Peter ingehaald. Ik heb mij toen ook een beetje laten uitzakken in het peloton om krachten te sparen, en wat te bekomen. Maar vooral op dat moment viel mij echt op dat het dan net redelijk zwaar werd omdat je stilstaat in de bochten en gigantisch moet versnellen om bij te benen na de bochten.
Zeker omdat op een bepaald stuk het peloton van een grote baan in een klein kronkelend weggetje inslaat, waarop een lange sliert ontstaat van wel 100m.
Ik realiseerde mij dat, wilde ik kans maken om vooraan te eindigen, ik in de laatste rond bij de eerste 10 renners moest zitten in dat smalle stuk, enkel km's voor de meet. Het zou veel te veel inspanning vragen om eerst 100m goed te maken en dan nog eens iets te betekenen in de laatste km.
Dit plannetje lukte echter zo goed dat ik in de versmalling al op kop zat. Niet echt ideaal, dus liet ik het tempo beetje zakken.
Ergens op dit weggetje, sprong 1 renner weg, op een 2 tal km van de meet. Maar iedereen bleef zitten. Ik denk dat hij een meter of 50 had, toen ik er achteraan ben gegaan. Vol in de bochten, meter per meter proberen goed te maken.
En beetje bij beetje lukte dit. Ik ging heel diep en kon het tempo eigenlijk niet lang aan, maar toen ik achterom keek werd het gat met het peloton ook groter, en begon ik in mijn kansen te geloven. Dit gaf mij denk ik nog de nodige push om tot in het wiel van de 1e vluchter te geraken. Het beste was er toen echt wel af.
Het tempo zakte naar amper 40 km per uur, telkens ik op kop kwam, en ik moest echt harken om in te schuiven telkens ik achteraan aansloot. Ik vreesde nog even voor het aanstormend peloton, maar kon niet sneller.
En dat was voor de andere het moment om te demarreren,... En dus werd ik 2e.
* Op voorhand gedacht dat zoiets al mogelijk was?
Neen, zeker niet. Ik voelde wel op trainingen en wedstrijden dat het niet slecht ging, maar dit verwacht je natuurlijk niet. Beginnersgeluk zeker, ... op de juiste moment de juiste beslissingen te nemen.
* Wat zijn je doelen nog dit seizoen?
Nog enkele weken het koersen te kunnen combineren met mijn werk. Hopelijk tot Oud Heverlee half september.
Ik heb vooral veel geleerd deze koersen, en hopelijk kan ik nog wat betekenen voor het BTC, en de rest aan mooie plaatsen helpen.
* Hoe heb je deze 2de plaats gevierd?
Neen, heb enkel de koers 's nachts nog 10 keer door mijn hoofd zien gaan, voor ik in slaap kon vallen.
* Had je ook kunnen winnen en speelt er iets van ontgoocheling of vooral tevredenheid?
Heel tevreden natuurlijk. Ik zat er op de laatste km zo door dat ik vooral voor het peloton wilde blijven. Als dat lukte werd ik in het slechtste geval 2, iets waar ik op dat moment al lang voor wilde tekenen.
Ik ben gewoon blijven rijden zo hard ik kon, terwijl ik de andere aanmoedigde om samen te werken.
Meer zat er niet in, denk ik. De sterkste heeft gewonnen.
Wel zal ik volgende keer proberen iets beter in te schatten of wij het peloton konden voorblijven zonder zelf zo diep te moeten gaan. Ik had misschien nog kunnen profiteren van de andere, beetje komedie kunnen spelen, en mijn krachten sparen in het wiel. Dan kan ik de ander misschien verrassen.
Als, als ,als,....... Misschien bak ik er vanaf nu gewoon niks meer van.
Dank voor dit interview!
Ook andere Bryonners zijn goed op dreef.
Lorenzo en Rien rijden rond met stilaan buskruit in de benen tegen de tijdrit in Geel.
Tim acteert op een heel ander niveau dan vorig jaar, Wouter zat van de week ook weer in de goede ontsnapping.
Pieter is zeer sterk op dreef na een lange periode van miserie, Peter doet zijn uiterste best ondanks zijn kniepijn na een valpartij.
De twee Ch(K)ristoffen doen elke week hun ding in de koers.
Jerry, Jan en Ronny die weer een Otztalerke gaat doen rijden ook weer het hele jaar aan strak tempo.
Niet te vergeten onze vaste waarden op de clubritten Nico, Bram, Eddy,....
Ons bestuur met veel inzet achter de schermen..
Ik zou zo iedereen nog kunnen opsommen.
Het is dan ook opmerkelijk dat we zaterdag in Geel met maar liefst 4 ploegen aan de start staan!
Na het snelheidsrecord vorig jaar weer een record bij.
Het doet me veel plezier gasten!
Doe zo verder!!
Bart
Lorenzo wint in Walshoutem en Voorshoven!!! 03-08-13
TT in Walshoutem
Ik nam voor de tweede keer deel aan deze mooie tijdrit. Vorig jaar won ik met de parcours record, dit jaar mijn conditie is een stuk slechter door mijn knie peesontsteking. Aan de start deed de knie minder pijn maar ik ben heeeeel weinig getraind in de laatste maand. Enkel een paar dagen voor de wedstrijd kon ik mijn “huiswerken” afmaken.
Het deelnemingsveld leek me sterker dan vorig jaar te zijn. Vooral was er een jonge Belofte die enkele TT overwinningen vorig seizoen boekte. Ik startte met de idee dat ik hem niet kon kloppen. Maar , gelukkig, deed ik een verkeerde inschatting over mezelf omdat ik slechts 30sec trager dan vorig jaar en 9 seconden rapper dan de Belofte. De derde was dik 40sec achter.
Mijn tweede deel van het seizoen kon niet beter starten!
Voorshoven (Limburg)
Enkele dagen na de tijdrit ben in de “verre” Limburg voor een “Gentlemen” criterium van VWB. De koers is “Maaslandse Pijl” genoemd en hij heeft een mooie omloop met veel draaien en keren en een straffe wind.
Aan de start zijn wij met een zestigtal. 8 ronden in programma en de tempo ligt hoog vanaf het begin. Ik voel me niet super maar ik blijf gemakkelijk in de eerste 4-5 positie van het peloton. Tijdens de tweede ronde volg ik een aanval maar dit kost me moeite. Geen goede signaal. Begin derde ronde en 2 rijden weg… ik wacht niet lang en ik spring ook mee. Spijtig genoeg ga ik heel rap in rood… zo rood dat eigenlijk paars is! Voor een paar keer kan ik niet mijn kopbeurten geven. Ik recupereer niet vooral omdat de andere twee beter zijn dan ik in het bochtwerk. Waarschijnlijk heb ik te hard mijn voortube gepompt.
Het peloton is altijd achter ons, wij hebben niet meer dan 15-20 sec voorsprong. Gelukkig, beetje bij beetje voel ik me beter en ik kan goed trekken. Maar, in elke geval, is “afzien” het woord van de dag!
Laatste ronde, achter ons is er een groepje met 4 of 5, denk ik en zij zijn dicht, erg dicht. Ik ga 100% voor de spurt, ik heb geen overschot om iets te proberen. Na een scherpe bocht (iets minder dan 2km voor de aankomst) ben ik in derde positie. De sterkste van ons gooit een serieus bommetje. Alles of niks in een stuk windtegen die eindigt met enkel meter bergop. De derde renner kan hij niet volgen en kijkt naar me. Ik wacht niet en ik antwoord zo rap en hard mogelijk. Alles geven en in de laatste km kan ik aansluiten, achter me… niemand. Ik zeg tegen me: “blijf kalm, als hij niet stopt, ga je winnen”. Hij stopt niet en ik blijf in 2de positie en in de laatste bocht (-400m) ben ik perfect geplaatst.
Laatste richtlijn wind mee en ik “push” de andere renner om vroeg te vertrekken. -300m… hij vertrekt, te vroeg. Rond -150m kon ik hem passeren aan 58km/h en de Maaslandse Pijl is op mijn naam geschreven.
Lorenzo
Rien wint in Wijnegem!!! 13-07-13
Rien wint de WAOD wedstrijd voor Toeristen in Wijnegem met panache.
Rien kwam dik verdiend als eerste over de meet na een solo van meer dan 40 km.
Chapeau!!!
Assent 30-06-13
Na anderhalve week getraind te hebben na een bijzonder inactieve (examen) periode had ik vrijdag in de koers in Elversele gevoeld dat ik best een dagje rust nam (ik zou normaal in Bever gaan koersen). Zo gezegd zo gedaan, zondag is er een nieuwe dag en zoals het hoort op zondag ook een koers. Een nieuwe organisatie van de scouts van Assent op een bijzonder mooi parcours. Dit begon met een klimmetje van een goede 600m (ong. 6%) dan 200m vals plat (wind tegen) en nog eens een kleine 200m bergop, vandaar wind mee met een “links-rechtse” en één linkse bocht van 90° daarna de afdaling die je op volle snelheid naar een laatste vlak gedeelte brengt met nog 2 keer een linkse van 90° na de laatste bocht was het nog 250m licht oplopend naar de meet.
Voor de start van de koers had ik al mijn eerste cartouche verschoten, ik was geld vergeten voor de inschrijving en moest nog even naar Bekkevoort om dit af te halen, toen ik terug kwam vond ik niet meteen een parkeerplaats waardoor ik bovenaan de heuvel stond, met de fiets terug naar beneden gereden om mij in te schrijven, maar geld vergeten in de auto dus terug naar boven en weer naar beneden en weer terug naar boven. Nummer opspelden en in de haast nog 2 keer een speld in mijn vingers gestoken en de nummer met shirt en al aan mijn broek vastgespeld. Daarna terug naar beneden gereden en vanachter aan de groep aangesloten voor de start, ik zat nog in mijn pedalen toen de start gegeven werd dus dat was alvast een voordeel.
De start werd gegeven aan de voet van het klimmetje, al meteen werd er stevig naar boven geknald door de mannen op de eerste rij, iedereen zat vanzelfsprekend nog fris dus voorlopig nog geen slachtoffers, tegen dat we boven aankwamen was ik wel al naar vooraan in het peloton gereden. Er hadden wel een paar enkelingen een gaatje geslagen (waaronder “dieje met zijn extreem bruine benen” die er in Borsbeek ook was en bij de VWF wel eens durft winnen) maar deze werden al snel terug gegrepen. Dus in peloton terug naar de voet van de klim. Ik dacht mijn benen al eens te testen en zette me bij het passeren van de start op kop van het peloton. Op souplesse, voor zover dat gaat op de “grote plaat” reed ik tempo op het eerste stuk van de klim daar boven even achterom gekeken en het peloton zat een beetje op een lint maar er scheurde nog niets. Op het vals platte stuk op de grote molen nog even doorgetrokken om met een degelijke snelheid het laatste knikje over te gaan. Daar keek ik achterom en hadden we met een man of 5 op dat korte stuk een mooi gat geslagen, doorrijden dus. Iedereen deed zijn beurt en het gat op het peloton bleef ongeveer even groot. Bij de 3de passage over de klim was er een renner die een aanval plaatste aan de voet, maar toen we boven kwamen zaten we al terug in zijn wiel. In de afdaling is er nog een groep van ongeveer 9 renners naar ons toe gereden, zij zullen waarschijnlijk ook op de klim weg gereden zijn.
Vooraan in de kopgroep werd er goed samen gewerkt, een 4 tal renners hing aan het staartje niets te doen en nog 2 andere deden af en toe, eerder per ongeluk, een kleine kopbeurt. Deze renners hadden tegen dan al een dikke 25% van de kleuren van de regenboog gezien, ikzelf zat nog maar aan een lichtblauw schijnsel. Bij de volgende passage boven aan de klim keek ik achterom om onze voorsprong op het peloton te monsteren, deze was al mooi maar nog niet geruststellend. Ook was te zien dat daar nog volop werd weggesprongen. Dus op het vlakke stuk samen met enkele andere sterke mannen het tempo er goed ingehouden. Bij de volgende beklimming zette ik me weer op kop met een stevig tempo en ook op het vals platte stuk en dat laatste knikje nog stevig doorgetrokken, hierdoor scheurde de kopgroep een beetje maar uiteindelijk kwam toch iedereen weer terug, weliswaar na het zien weer een mooi kleurenpalletje.
Dit heb ik ongeveer elke ronde herhaald, al dan niet met de hulp van enkele medevluchters, hierdoor hebben we de kopgroep toch mooi kunnen uitdunnen tot een 9-tal renners. Bij het ingaan van de voorlaatste ronde heb ik me niet op kop gezet in de klim en één keer stevig aangezet vlak voor het stuk vals plat, hierdoor zijn we met 4 renners weg gereden en weg gebleven tot vlak na de afdaling. Ook in deze fase van de wedstrijd spatte de kleuren er bij vele stevig vanaf. Ik had al wel wat energie verspild maar nog geen échte pijlen verschoten.
Ondertussen stonden we op het punt om de laatste ronde in te zetten, iedereen maakte zich klaar om een aanval te beantwoorden, ik maakte mij klaar om er een te plaatsen. We begonnen naast elkaar rustig tempo rijdend aan de klim, nog even zoeken naar het juiste verzet, iedereen keek naar mij (of zo voelde het toch) behalve één renner die aan de voet een eerder fletse versnelling plaatste, iedereen liet hem rijden. Na ongeveer halfweg de klim achtte ik mijn tijd gekomen, ik zette vol aan had aan de renner die al weggesprongen was een mooie springplank, halverwege de uitloper kwam ik aan zijn wiel en kon ik hem meteen achterlaten, ik keek even achterom en zag een andere renner op een 10 tal meter hangen daarachter nog een 4 tal renners die op enkele meters van elkaar die zonder handen aan hun drinkbus konden sabbelen (ze hingen maw. tussen hun kader). Maar zoals eerder in de koers al is gebleken is terug komen op het daaropvolgende stuk doenbaar. Ik twijfelde om het volle pond te geven als deze renners nog terug zouden komen zou ik een mezelf in een felgekleurde situatie terug vinden, ik hield dus nog een beetje over. Uiteindelijk keerde enkel de renner die als eerste achter mij reed terug (Koen Van Kerckhoven), voor de rest waren de kleuren van de regenboog alomtegenwoordig. Van mijn compagnon had ik het achterwiel nog niet gezien, een van de slepers dus. Met twee gingen we het laatste gemakkelijke stuk naar aankomst in, dit met niet bijzonder veel voorsprong maar doordat achter ons een klein beetje getwijfeld werd konden we toch een bruikbare voorsprong bij elkaar rijden. We deden elk ons werk, dit was voor mij nog redelijk op reserve in hoeverre dat gaat in deze fase van de wedstrijd, maar mijn medevluchter had alleen nog maar achterwielen gezien. Ik merkte dat hij minder goed door de bochten ging dan mij, daar heb ik hem op het eerste deel lichtjes onder druk gezet maar met de afdaling die nog kwam was het niet mogelijk hier een verschil te maken. Op het vlakke deel waar de snelheid van de afdaling er een beetje uit ging heb ik nog een aanval geplaatst maar mijn medevluchter die, toch ook al bijna dezelfde kleur had als de broekrand van mijn BCT tenue, kon deze goed beantwoorden (een beetje zoals Egwin op de pistemeeting). Ik wist dus dat ik hem in de sprint moeilijk of niet zou kunnen kloppen.
Ik reed op kop voor het ingaan van de laatste bocht, met daarna 250m licht oplopend tot aan de finish, en moest dus mijn laatste kaart spelen. Op volle snelheid en met berekend risico vloog ik de laatste bocht in. Dit had het gewenste resultaat ik had een kloofje van een een meter of 5. Nu moest ik alles op alles zetten. Op dat korte stuk alle kleuren er in een trek doorjagen, maar dit was jammerlijk niet genoeg, mijn medevluchter kwam meter per meter dichterbij en kon nog een kleine kloof slaan waardoor ik tweede werd.
Achteraf gezien had ik op dat stukje bovenaan de klim het volle pond moeten geven, alles of niets, als ze achter mij gereden hadden zoals dat nu het geval was had ik zeker alleen voorop kunnen blijven. Jammer dat de finish voor ipv. na de klim lag. Ongeveer iedereen die in de kopgroep zat, incl. de winnaar, is tegen mij komen zeggen dat ik het zeker verdiend zou hebben om te winnen, dat ik duidelijk de sterkste was. Leuk om te horen natuurlijk maar daarmee ben je niet gewonnen. Er was voor mij, naarmate de koers vorderde maar een plek die telde. Het gevoel van “de tweede is de eerste verliezer” is momenteel dus nog wel aanwezig en ook mijn hand doet nog een beetje pijn van op mijn stuur te kloppen, misschien moet ik toch een iets zachter stuurlint overwegen en met mijn prijzengeld zal ik toch zeker de helft van mijn naft kunnen betalen! Ik ben alvast tevreden over het gevoel, al kan ik nog wat werken aan kracht en weerstand. Hopelijk zal ik over enkele dagen wel tevreden kunnen zijn over deze zure tweede plaats.
We kijken vooruit en dat is in dit geval naar de grote prijs Vic Van Schil in Nijlen.
Rien
Opwijk 21-06-13
Gisteravond 21/06 de gentlemenkoers van Opwijk gaan doen.
De bedoeling was om geen trap te geven tot de laatste 5 ronden, tenzij er een gevaarlijke groep wegreed. Maar dat gebeurde niet, mede omdat er een ploegske met een man of 10 was dat alles lam legde. Ik zag in de loop van de koers verschillende solo's/duo's/trio's vergeefse pogingen ondernemen van een halve ronde à één ronde. Daarom meteen het beginpunt van mijn finale een beetje aangepast tot 3 ronden van het einde. Het moest lukken om dat alleen te doen.
Zo gezegd, zo gedaan: tot 3 ronden van het einde nog geen trap gegeven. Mijn gemiddelde hartslag was op dat moment iets van een 125. Ik had dus eigenlijk net een uurke recuptraining achter de rug… :-O
Op 3 ronden van het einde mag ik eindelijk vertrekken en, wow, vals plat wind tegen ga ik direct naar de 50. Er rijdt één ontsnapte voor mij en die staat precies stil… Na een km zie ik het peloton al niet meer en ik denk: "ja, da komt hier in orde!"
Natuurlijk komt er een maar.
Maar… een ronde verder en wind op de kop rijd ik nog maar 38-39. Ik weet dat het peloton daar altijd tegen de 45 rijdt. Ik voel dat ik mijn fraaie voorsprong aan het verschijten ben en inderdaad, op drie kilometer van de streep komt het peloton bij mij. Miljaar!
Ik probeer nog een paar keer, maar dat ploegske van 10 laat niemand meer vertrekken. Ik schuif wel nog vrij gemakkelijk mee in de sprintvoorbereiding en op 200 meter van de meet zit ik nog vierde. Er is er ene zijn kas aan het leegrijden, dat wil zeggen dat die subiet gaat wegvallen. Een eenvoudig rekensommetje leert dat het podium er nog in zit.
Wacht, er komt nog een maar.
Maar… in de laatste 100 meter komt er nog een golf spurterkes en die snoepen me zelfs nog een top 10 af --> 12e van de 53…
Geen podium voor mij, en ook voor dat ploegske van 10 niet. Slim gereden dus van die mannen.
Uitsmijter: op de streep werd het publiek nog getrakteerd op een spectaculaire valpartij. Zelf kon ik die nog net ontwijken, maar er zijn daar naar het schijnt weer ettelijke botten gebroken. Al bij al een gezellige vrijdagavond dus. :-/
Wim VV
Wanzele Toeristen 09-06-13
Lorenzo reeds toe aan zijn 3de overwinning!!
Proficiat Lorenzo!
Ik keek rond en ik zie niet veel volk, maar ik zie een paar goede mannen van VWF (A reeks). De koers is georganiseerd door VWB en zij laten altijd de vergunningshouder starten. Goed.
Tijdens de opwarming voelde ik dat ik goede benen heb… geweldig omdat ik vandaag een extreme zware koers wil maken. De afstand (circa 75km), de wind (4 beaufort) en het licht heuvelachtige parcours zullen me helpen.
Na de start begin ik met een paar versnellingen om de concurrentie aan te tasten, onmiddellijk begrijp ik dat ik de beste in de koers ben en dit is een prachtig gevoel. Spijtig genoeg is er altijd de andere kant van de medaille: iedereen controleert alle mijn bewegingen en springt op mijn wiel. Maar de koers is lang.
Na 3 ronden (van 13) zijn met 3 weggereden. Ik blijf rustig maar ik wil niet dat zij te veel voorsprong nemen. Dus op één van de twee klimmetjes versnel ik en in slechts 1km rijd ik de gat dicht. Het peloton blijft achter. Maar die 3 waren niet zo goed zoals ik dacht en er zijn andere 5-6 mannen die, met moeite, na minder dan één ronde kunnen aansluiten. De samenwerking loopt moeizaam en na een nutteloze waarschuwing: “als jullie niet trekken, begin ik te demarreren”, val ik aan.
Achter me slechts Tim Wouters van Chaos Team, ik ken hem redelijk goed en ik weet dat hij een goede hardrijder is. Precies wat ik nodig had. Na een ronde passeren langs de aankomst zone en ik begrijp niet hoeveel ronden moeten wij nog rijden… Ik vraag het aan Tim en ik hoor: “6 ronden”… Shit, nog zo veel!!
Dankzij een goede samenwerking kunnen wij beetje bij beetje weg lopen. Wij rijden een 15tal seconden per rond rapper dan de rest en al snel begrijp ik dat gedaan is. Ik moet “gewoon” afwerken. Maar het lijkt niet zo gemakkelijk te zijn omdat mijn ontsnappingsmaat hard rijdt. Gelukkig had ik al gemerkt dat hij niet zo goed is in bochtwerken en de aankomstlijn ligt 100m na een scherpe bocht over klinkers. Dit maakt me rustig.
2 ronden voor het einde en Wouters begint teken te geven van oververmoeidheid. Zijn kopbeurten zijn plots korter en “zwakker” geworden. Een paar keer zegt hij dat hij me niet kan overnemen. Ik voel me moe, maar in een gezoende manier. Ik voel dat ik nog kan versnellen als het moet en in de laatste ronde denk ik een paar keer aan weg te rijden, waarschijnlijk zou het kunnen lukken… maar ik voel me zo zeker van de overwinning, daarom ik blijf kalm.
Ik moet als eerste de bocht nemen en aan -250m vertrek ik met mijn spurt. Voor de bocht zie ik dat Wouters bijna niet gereageerd heeft… bocht en aankomst met een veilige voorsprong. Plezant.
Lorenzo
Pistemeeting Hulshout 18-05-13
Pistemeeting Hulshout 18 mei 2013
Begin deze week zijn de weersberichten rampzalig: temperaturen tot 12° en regen die met bakken uit de hemel zou vallen. Gevolg: stresserend e-mail verkeer onder de bestuursleden, de enen willen de meeting dadelijk afgelasten, anderen hopen nog op een klein mirakel. Woensdagavond laat valt de beslissing: de meeting gaat door. De vooruitzichten zijn een pak gunstiger, maar toch blijft het bang afwachten wat de weergoden nog in petto hebben…
Zaterdagmorgen: eerst miezert het nog een beetje, maar wanneer we richting Hulshout rijden liggen de wegen er al droog bij. Het zonnetje doet verwoede pogingen om door het wolkendek te priemen, maar zal daar pas in lukken wanneer de meeting gedaan is en de meesten op weg zijn naar de barbecue in de Weide Wereld. Gelukkig is het niet te koud, en in de loop van de namiddag voel je de temperatuur zelfs omhoog gaan. Alles is klaar om er een geslaagde meeting van te maken, en de deelnemers rijden zich kort na het middaguur enthousiast warm op de piste. De eigenlijke start dient toch nog even uitgesteld te worden: Tim is er in geslaagd om zich te overslapen en laat een tijd op zich wachten. Met nog veel prut in de ogen en zonder fatsoenlijke opwarming (“heb ik ni nodig”) gaat hij samen met 10 andere renners van start in de eerste proef: de afvalling.
Het tempo ligt meteen erg hoog, en dat is voor de oudste diesel van het pak net iets te snel. Niko (2 dagen geleden 62 jaar geworden) is de eerste afvaller. Volgende slachtoffers: Bram, Brian en Kris. Bij de volgende spurt probeert Johan de meubelen nog te redden door hoog tegen de balustrade z’n eindspurt in te zetten, maar hij komt net te laat. Christophe en Peter (jongere versie van diesel) zijn de volgende afvallers. Dan gaat Rien hard aan, met Egwin in z’n spoor. Iets verder haalt Tim het in een prangende spurt ietwat verrassend van Wouter. Uiteindelijk gaat de finale eindspurt tussen Rien en Egwin. Na wat taktische manoeuvres komen ze in de laatste rechte lijn: Egwin ligt iets achter, kan hij Rien nog remonteren ? Beetje bij beetje kruipt Egwin dichterbij, het is een heel close finish. Spijtig genoeg laat de finish foto het net op dat moment afweten. Grapje, met het blote oog konden de commissarissen van dienst echt niet beslissen wie nu winnaar was, dus krijgen we een ex-aequo voor de 1e plaats. Een bleke Wouter zit op een stoeltje naast de piste: hij voelt zich niet lekker. Hopelijk komt er nog beterschap.
Volgende proef: de reeksen puntenkoers. In reeks A verdelen Peter en Egwin de meeste punten en kan ook Christophe zich plaatsen voor de finale reeks. De B reeks heeft meer weg van een one-man show van Rien. Hij fietst eventjes 2 bonus ronden bij elkaar en kwalificeert zich makkelijk voor de finale, samen met Wouter en Tim. Spijtig voor Rien dat deze punten niet meetellen in de finale, waar iedereen opnieuw van nul begint.
Dan is er de wegwedstrijd op de piste: de scratch. Een koers over 51 ronden, of 19,5 km. Het duurt niet lang of Rien legt er duchtig de pees op. Egwin ziet zowat alle kleuren van de regenboog, maar slaagt er toch in om zich in het wiel van Rien vast te bijten. Het moordende tempo heeft gevolgen: Kris geeft na er na een tiental ronden de brui aan wegens opspelende krampen. De rest van het deelnemersveld ligt verspreid, maar naar het einde toe komt er toch meer duidelijkheid: een groepje met Peter, Tim, Wouter en Christophe krijgt één ronde aan de broek, en na verwoede pogingen om bij dit groepje aan te sluiten laat Bram zich afzakken tot het groepje met Johan, Brian en Niko. Ondanks goede samenwerking worden zij op twee ronden gezet door het leidersduo. De eindspurt is dit keer wel duidelijk: Egwin haalt het met een wieltje op Rien. Verdere ereplaatsen zijn voor Peter (demarrage in de laatste ronde), Wouter en Tim. Een pittig koerske, en rekening houdend met de reakties van de renners besluiten we om de finales puntenkoers in te korten tot 6 spurten.
Puntenkoers finales: De “kleine” finale wordt beheerst door Johan. Hij wint de eerste 3 spurten, maar dan komt een aanval van Niko. Johan glipt mee, en onder hun beiden worden de volgende spurten verdeeld. In de achtergrond verricht Bram uitstekend afstoppingswerk voor z’n vader, zodat naast Johan de familie Breuls de podiumplaatsen van de kleine finale bezetten.
De “grote” finale houdt tot de laatste spurt de spanning er in. Tim staat na twee spurten aan de leiding, maar geeft er dan de brui aan. Zowat iedereen sprokkelt punten, zodat voor de laatste spurt het verschil tussen Peter, Rien en Egwin slechts 1 schamel punt bedraagt. Wouter vindt dan toch z’n betere benen even terug en wint de eindspurt voor Egwin en Peter. Egwin wint de puntenkoers nipt voor Peter.
Achtervolging: over 5 ronden (1,925km). Het laatste nummer en de meesten zien er ook wel een beetje tegenop. Gezien de sportieve prestaties deze namiddag niet onbegrijpelijk. Niko en Bram vechten een vader-zoon wedstrijdje uit, Brian en Kris geven nog een laatste keer het beste van zichzelf, Johan haspelt de 5 ronden in z’n eentje af, Tim en Christophe vechten om de eer van Lier. Rien doet wat hij moet doen: winnen. Vraag is of Egwin de top-3 haalt, want indien niet eindigt Rien met hetzelfde aantal punten, maar geeft de uitslag in de achtervolging de doorslag. Peter wordt tweede, één seconde trager dan Rien. Uiteindelijk zal de tijd van Wouter over de einduitslag beslissen. Wouter rijdt een voortreffelijke tijd, maar ondanks een moeizaam einde klaart Egwin de klus: hij is bijna 2 seconden vlugger dan Wouter en wordt 3e in de achtervolging en zodoende ook winnaar van het omnium.
Snelheidstoernooi:
Verrassingen in de reeksen, vroeg in de namiddag: Wouter wordt uitgeschakeld en Johan wint zijn reeks voor Rien (of was dit taktisch ?). Voorts verloopt de wedstrijd naar verwachting.
In de ½ finales winnen Egwin en Rien respectievelijk van Peter en Christophe. In de finale wint Rien van Egwin (achtervolging nog in de benen zeker) en verovert Peter de derde podiumplaats door Christophe te verslaan. Toch een heel mooie 4e plaats voor Christophe.
Slotwoord: weer een geslaagde pistemeeting, met dank aan Jan en Erik, en aan alle aanwezige renners. Het was een leuke namiddag, ’s avonds afgesloten met een lekkere bbq (al gehoord dat het zelfs beter smaakte dan vorig jaar) in de Weide Wereld. Het doet deugd om iedereen met zoveel bezieling, in een leuke sfeer bezig te zien. Ik kijk echt uit naar eindelijk eens een meeting in het zonnetje, en als het even kan iets meer deelnemers, want de afwezigen hadden weer ongelijk. Tot slot nog vermelden dat Brahim als enige supporter is gespot. Merci Brahim !
UITSLAGEN
OMNIUM
Afvalling: 1.Egwin 7. Johan
2 Rien 8. Kris
3. Tim 9. Brian
4. Wouter 10. Bram
5. Peter 11. Niko
6. Christophe
Puntenkoers: 1. Egwin 7. Johan Achtervolging: 1. Rien 2m47s38 (41,4 km/u)
2. Peter 8. Niko 2. Peter 2m48s55 (41,1 km/u)
3. Rien 9. Bram 3. Egwin 2m52s02 (40,2 km/u)
3. Wouter 10. Brian 4. Wouter 2m53s98 (39,8 km/u)
5. Tim 10. Kris 5. Tim 2m56s82 (39,2 km/u)
6. Christophe 3m01s90 (38,1 km/u)
Scratch: 1. Egwin 7. Bram 7. Johan 3m05s84 (37,3 km/u)
2. Rien 8. Brian 8. Bram 3m06s26 (37,2 km/u)
3. Peter 9. Niko 9. Brian 3m09s09 (36,6 km/u)
4. Wouter 10. Johan 10. Kris 3m24s86 (33,8 km/u)
5. Tim 11. Kris 11. Niko 3m25s14 (33,7 km/u)
6. Christophe
EINDSTAND OMNIUM
1. EGWIN 6 p. 7. JOHAN 31 p.
2. RIEN 7 p. 8. BRAM 34 p.
3. PETER 12 p. 9. BRIAN 36 p.
4. WOUTER 15 p. 10. NIKO 39 p.
5. TIM 18 p. 10. KRIS 39 p.
6. CHRISTOPHE 24 p.
SNELHEIDSTOERNOOI
Reeksen: ¼ finale: ½ Finale:
A. 1. Egwin 2. Brian 3. Niko A. 1. Egwin 2. Bram A. 1. Egwin 2. Peter
B. 1. Johan 2. Rien 3. Tim B. 1. Peter 2. Johan B. 1. Rien 2. Christophe
C. 1. Christophe 2. Bram 3. Wouter C. 1. Christophe 2. Brian
D. 1. Kris 2. Peter D. 1. Rien 2. Kris
FINALES:
1. RIEN
2. EGWIN
3. PETER
4. CHRISTOPHE
Verslag Eddy
Les Six Bourgeois 12-05-13
Cyclo "les six Bourgeois" in Calais... opnieuw daar, voor de tweede keer.
Ik vertrek met veeeele twijfels. Ik zit met een serieuze darmontsteking al meer dan 3 weken, een lange inspanning zoals een cyclo is moordend voor iemand met mijn problemen. Ik weet het maar ik wil sowieso proberen. Deze week heb ik slechts 70km gereden. Het ziet er niet goed uit.
Het parcours ligt me perfect: iets meer dan 2000m hoogteverschil op 140km. Niet veel volk aan de start, ik schat een kleine honderdtal, maar VELE Belgische toppers.
Om 9uur (na twee uren rijden) vertrekken wij. Omwille van mijn problemen en de wind (5 Beaufort !!!) beslis ik om rustig te blijven in de eerste deel. Ik kan sowieso niet strijden tegen gasten zoals Wielfaert, Spysschaert en Co. Na de start rijden wij echt traag, wind tegen. Iemand is weg... alleen. Zot! Na 8km volg ik mijn beloften.. en vertrek ik ook! Samen met me Spysschaert (ouch), wij maken een gat maar na 5km ook Wielfaert kon aansluiten. (ouch bis!). Maar het peloton zit achter ons in 'waaiervorm'. Zij willen niet rijden.. wij wachten. Maar ik wil me testen en vertrek ik opnieuw, deze keer alleen. De zotte voorin is niet te zien, hij heeft meer dan één minuut. Ik rijd hard, nu heel vaak met wind mee. De moto helpt me een beetje, achter zie ik het peloton kleiner en kleiner. Na 20km alleen kan ik aansluiten... de "zot" is Engels: een andere topper. Wij rijden samen de eerste lange klim maar spijtig genoeg het peloton is dichter, vooral een groepje is nog dichter. Ik wil wachten en hij gaat akkoord. De drie zijn: Wielfaert, Spysschaert en Talloen. De andere favorieten zijn niet te zien.
Met 5 draaien altijd in ketting (ook bergop!) zonder te veel geven. Ik voel me goed en ik probeer niet overdrijven. Maar het is niet gemakkelijk: alle mijn ontsnappingsmaten rijden vaak met de Elite z/c. Op en neer met een verschrikkelijk wind... altijd. Niet meer niet minder. Het peloton is ver achter.
Rond de 105km beginnen wij een "zware" klimmetje valt Spysschaert aan. Ik volg hem, maar het is geen goede idee. Ik moet passen, ook de anderen passen. Maar net voor de top (ik wist niet dat de top was) krijg ik moeilijk en moet ik 2 of 3 seconden lossen. Fataal!!! Ik denk dat ik tijdens de afdaling kon recupereren maar er is geen echte afdaling en voor me rijden hard. Ik kijk naar mijn Garmin.. nog 35km. Alleen en tegenwind. Shit!!
Tijdens de volgende klim zie ik dat ook Engels gelost is. Maar hij heeft te veel voorsprong, spijtig... voor die 2-3 seconden zou ik samen met hem kunnen blijven en in deze manier zouden wij samen naar de aankomst kunnen gaan. Nu is echt zwaar. Ik heb nog goede benen maar het is lang. Ik weet het dat de laatste 10km zijn wind mee. Ik moet gewoon daar raken.
Ik zie de zee en precies op dit moment, alles gebeurt. Mijn buik begin plots pijn te doen en achter me zie ik een groepje van tiental renners komen. Oh nee.. ik verdien het niet! Onmiddellijk daarna zie ik Spysschaert tegen de grond. Ik word ingehaald door het groepje maar na minder dan één km begint de laatste klim van 400m (niet zwaar maar ik kan niet tandenbijten anders moet ik stoppen voor mijn darm). Ik moet ze laten gaan en rustig naar de aankomst gaan, opnieuw alleen. Ik denk dat rond de 15de positie geëindigd heb. Ik wou een Top10, ik droomde een Top5 maar ik krijg niks... na 135km aanval!
Lorenzo
Sidmar Classic Zelzate 05-05-13
Ik en Lorenzo hadden ons ingeschreven voor de tijdrit van 6km,samen waren we er ongeveer rond de middag. Aangezien we respectievelijk om 12.42h en om 12.48h moesten vertrekken konden we ons dan nog goed opwarmen wat echt wel nodig is omdat je direct a Block begint te rijden.
Elk van ons deed zijn eigen opwarming .
Ik had voor de gelegenheid een tijdritfiets gehuurd,een felt b 12 met vol achterwiel. Eerlijk gezegd dat geeft je toch een extra boost het gedacht alleen al !!!!!! Goed en wel onze starttijd naderde Lorenzo zette zich op het startpodium.
Het licht sprong op groen en weg was hij voor de volle 6 km. Voor de start verzekerde hij mij dat hij vol voor de overwinning ging gaan!! Nog een renner er tussen en dan is het aan mij .
Ik zet mij op het startpodium en de speaker begint van alle vragen te stellen aan mij wat mij eigenlijk wat afleid.
OK het licht springt op groen ik zet vol aan en vertrek om 8.37 min. Af te zien want dat is het uiteindelijk wel. Mijn gehuurde fiets voelt goed aan ,maar ik heb geen kilometerteller dus ik rij puur op gevoel .
De eerste ronde haspel ik af in 2.44 min .oei een beetje te snel gestart ik voel het melkzuur in mijn benen prikken maar blijf deftig doortrappen 2e ronde tijd 2.54 min. Mijn laatste ronde gaat in, ademhaling stokt wat benen doen zeer maar de finish is in zicht nog een 100 m .en ik ben binnen. Ronde tijd 2.59 min.
Ik vraag direct de tijd van Lorenzo 8.14 min. Mijn eigen tijd 8.37 min.
Deze tijd had ikzelf niet verwacht,dus nu afwachten wat de rest van de renners van tijd gaan neerzetten. Er is een duidelijke onderverdeling in verschillende reeksen zowel in leeftijd als in wel of geen licentie houder wat ik een goede zaak vind .De definitieve uitslag weten we pas om 18.00h .
Ondertussen is Lorenzo gaan koersen in Herzele en heb ik mijn tijdritfiets terug naar de verhuurder gedaan in Oedelem Beernem. Rond 18.00h zijn we terug present Officieus weten we al dat Lorenzo in zijn reeks wint en ik in mijn reeks ook de eerste plaats verover. De prijsuitreiking duurt erg lang en iedereen is wat ongeduldig maar uiteindelijk begint de ceremonie dan toch.
Eerste plaats inde categorie 30 tot 40 jaar Lorenzo Arena,eerste plaats in de categorie 40 tot 50 jaar Peter Dierks. We krijgen nog een mooi boeket bloemen mee en een mooie reistas van samsonite en een mooie beker dus missie geslaagd 2 bryonners op het hoogste schavot.Tijd om naar huis te keren en onze wederhelft te sussen met een mooi boeket bloemen. Het was een fantastisch mooie dag zowel het weer als de organisatie. Een aanrader voor iedereen(er waren in totaal 100 deelnemers)Nico lauwaert zorgde voor de tijdsregistratie.
Groeten Peter
Beveren TTC Ronde & VWF 02-05-13
Een sterk staaltje ploegwerk
Eigenlijk had ik geen zin om te koersen. De dag ervoor 140km in het Pajottenland, en nu volop de naweeën: pijn en vermoeidheid doen mijn benen verstijven als ik even doortrek. Rustig warmlopen tot half koers is het plan. Alleen werken mijn plannetjes niet zo goed de laatste tijd. Na anderhalve ronde achter de wagen wordt de koers vrijgegeven. Twee renners vallen aan, ik zit vooraan, en in een fractie van een seconde besluit ik ook een “Philipke” te doen. Met een grijns van oor tot oor rij ik weg van het peloton. Die grijns wordt snel een kramp wanneer we wegrijden van het peloton. Dat was dus niet het plan. Een ronde later sluiten er nog twee renners aan. Ik begin mezelf serieus te vervloeken. Hoe langer we wegblijven, hoe langer de pijn gaat duren. Ik kan wel meerijden, maar boven 43km/u geraak ik niet. Het is harken en bidden om beurt na beurt en ronde na ronde de pijn te verbijten. We werken vlot samen en verdelen het werk en de premies. Maar we rijden nooit echt meer dan een minuut weg, daarvoor is het parcours iets te recht. Het blijft dus serieus doorrijden met het peloton in de nek. Gelukkig proberen de ploegmaats af te stoppen.
Twee ronden voor de finish worden we dan toch gegrepen door het peloton. Ik pik aan bij de voorste gelederen. De kopgroep is gegrepen, dus zenuwachtigheid alom. Iedereen die kan, gaat aan en probeert de spint te ontlopen. Kristof D zit attent vooraan en springt met ongeveer elke poging mee. Ik vraag hem waar Peter zit en dat we hem nu wel goed kunnen gebruiken in deze hectiek. In mijn rechterhoek zie ik ineens een schicht. Als je van de duivel spreekt, gaat hij vol aan. Er wordt even getwijfeld in het peloton en samen met twee andere renners gaat hij met voorspong de laatste ronde in. Een heerlijk staaltje ploegwerk, denk ik bij mezelf, hopelijk kan Peter het nu nog afronden. Maar het lukt hem net niet, een haperende versnelling en hij komt een half wiel te kort aan de meet. Een knappe tweede plaats. Ik spurt nog mee met het peloton maar zit ingesloten aan de rechterkant. In de laatste honderd meter een lelijke valpartij links waardoor Jan en Wouter gehinderd worden. Rechts opent de baan zich en ik kan met een laatste jump nog wat plaatsen goedmaken. Hopelijk vallen de gevolgen van de val mee, want ik zie nog steeds voor me hoe een renner met zijn gezicht over de betonbaan schraapt en hoe een andere renner daar bovenop duikelt.
In ieder geval is Bryon Cycling Team on fire! Weer een knappe koers gereden met drie ereplaatsen als resultaat. Een sterke ploeg.
Egwin
Dan waren er nog Jerry en Lorenzo in de VWF reeks.
Al vroeg in de wedstrijd reed Lorenzo voorop gevolgd door 9 andere renners waar Jerry bij zat dan weer een groepje van 6 en weer een groepje van 9.
Het zag er veelbelovend uit maar alles liep weer samen.
Dan reden er andere groepjes weg en onze mannen waren niet mee.
Lorenzo gaf op geplaagd door maag/darm problemen terwijl Jerry de koers uitreed
Meerdonk TTC Ronde 18-04-13
Sterke Lorenzo en dito ploeg!!!!!!!
Onze boys stonden met 7 aan de start donderdagavond.
Mooi weer om te koersen, koud voor de supporters.
Gelukkig konden we ons opwarmen aan de prestaties van onze renners.
Lorenzo was er al snel vandoor en kreeg een aantal gezellen mee.
Daar achter werden alle gaten vakkundig dicht gevlamd, met namen Peter en Egwin speelden voor superknecht.
Half koers een groepje van 6 achter de kopgroep.
Wouter zorgde knap voor een afgevaardigde van BCT.
In de kopgroep ene Jens Verschaffelt die een hele koers niet wilde overnemen.
Neem me maar mee voor de 3de plek was zijn suggestie.
Tja als je dan op het einde de wedstrijd komt winnen.....een woord is een woord dachten wij dan.
Lorenzo werd mooi 2de na opnieuw een zeer sterke koers.
Het Italiaanse bloed bereikte bijna het kookpunt na de exploten van de winnaar.
Wouter won overtuigend de sprint van de achtervolgende groep en werd zo al even knap 4de.
Mooie wedstrijd gasten!!
Wij gingen naar Lorenzo voor een korte reactie:
"Gisteren iets nieuws… na circa 1000 koersen nog iets bijgeleerd. Wegreden met 3 in een ontsnapping, één van de drie zei
“ik kan niet, ik maak derde, ik strijd niet”. Dus 25km met twee plus een wagonnetje in de wielen .
Gingen “met 2” spurten en ik maakte gemakkelijk af maar in de laatste 30m sprong de klootzak - “ik maak derde” erover, en onmiddellijke na de streep liet me zijn middelvinger laten ...zien!
Iemand zou me de Nobel voor de vrede moet geven… "
Malderen VWF A 06-04-13
Geen cadeau om met 147 man te zitten prutsen op het aangepaste parcours van Malderen (6/04). Drie keer per ronde alles dicht en 15 seconden aanschuiven… om onnozel van te worden. Na 50 minuten en even veel vergeefse pogingen om op te schuiven heb ik gezegd: foert, ik laat me gewoon meedrijven.
Bij het ingaan van de laatste ronde kon ik eindelijk vooraan komen en heb ik wat meegeholpen om een uitval van 20 teniet te doen (sorry jongens) en de laatste 3 km was het gewoon weer ervoor zorgen heelhuids over de streep te komen. En dat lukte met een 30e prijske of zo als resultaat.
Op zich niet slecht, maar ik hoop toch om binnenkort de conditie - die eigenlijk niet zo slecht is - eens te kunnen omzetten in een deftige uitslag.
Salukes,
Wim
Beveren WAOD Toeristen 30-03-13
Lorenzo met panache !!
Tijdens de “opwarming” reed ik eventjes hard en alles liep perfect: de rode licht zei dat de “stroming” aan was. Dus zei ik aan Peter en Jan: oppassen want ik vandaag ga aanvallen en nog aanvallen.
Wij zijn een kleine 50tal “Toeristen” aan de start. Peter zegt dat ik voor een grote gast naast hem moet opletten. Geen probleem, ik ben vol van vertrouwen desondanks het feit dat vandaag de eerste koers sinds augustus is!
Na 500m koers meter begin met mijn beloften: ik val aan. Een paar gasten zijn in mijn wiel maar de andere bleven rustig. Grote fout van hen. Na een paar kilometer is de situatie al duidelijk: samen met me heb ik de “grote gast” die goed trap en een andere die zwakker is.
Wij rijden zo voor 2 ronden en ik rijd met voorschot. In het begin van de derde ronde is een motor van de organisatoren te dicht en ik versnel een beetje in “zijn wiel” voor honderd meter. De andere twee kunnen me niet volgen en zijn zij gelost. Ik wacht eventjes maar ik zie dat zij geen benzine hebben... dus volle gas! Nog 45km te gaan.
Ik vind onmiddellijk een mooie tempo en na een beetje begin ik de C’s in te halen (die 2min voor ons vertrokken zijn). De C’s zijn in 2 groepjes gebroken maar ik zorg voor hun hergroepering. Ik blijf trekken, ik zou eventjes in de wielen rusten maar ik wil niet. Ik wil niet mijn inspanning “contamineren”.
Aan 4 ronde voor het einde vraag ik: “laten me weg rijden, in deze manier kunnen jullie verder koersen”... maar niks.
Spijtig.
Ik weet niet over mijn voorsprong maar aan -2 ronden hoor ik dat ik meer dan 2min heb! Super, de overwinning is zeker binnen. Maar ik wil niet tussen de anderen aankomen.
De laatste ronde. De koers voor de C’s begint en ik word ingehaald, maar onmiddellijk daarna valt tempo naar beneden. Daarom om 4km voor de streep val ik nog aan, ik wil alleen zijn! Na twee pogingen achter elkaar ben ik eindelijk weg... tot de streep.
Het peloton van de “Toeristen” komt na iets minder dan 2 minuten later. Blijkbaar hebben Peter en Jan goed afgestopt!!
Bedankt mannen
Lorenzo
Beveren WAOD Toeristen 17-03-13
Vol twijfels sta ik aan de start van de WAOD toeristenkoers in Beveren: eerste koers van het seizoen, bijna geen intensieve trainingen, een rug die nog niet helemaal in orde is, koude temperaturen, koude en harde wind, ... geen ideale combinatie om te koersen. En ik ben niet alleen met mijn twijfels: Wouter heeft net een weekje ziekte achter de rug en Tim twijfelt aan de vorm. Enkel Christophe, hij zegt niet veel, maar zijn ogen verraden goesting.
Vanaf de eerste ronde demarreren er een aantal renners, Christophe is mee. Maar na een halve ronde lost hij uit de kopgroep. Schrik om zichzelf op te blazen, zo zegt hij achteraf. Spijtig, want hij rijdt soepel. Ergens begrijp ik hem wel, draaien en keren over smalle en slechte polderweggetjes en constant opboksen tegen de wind, een mens zou voor minder lossen. Maar toch wel een gemiste kans, af en toe minder voorzichtig zijn en een risico nemen, kan geen kwaad. Uiteindelijk rijden er vier renners weg. Straffe mannen.
In de tweede ronde ontsnappen er nog eens 15 renners. Eigenlijk kan je het geen ontsnapping noemen, het is gewoon koersen met alle deuren open. Na elke bocht vallen er gaten, iedereen rijdt op het kantje wanneer de wind van opzij komt, en op de grote baan waar de wind in de rug blaast, wordt er gevlamd tegen en boven 50. Het peloton kraakt en scheurt. De groep renners blijft weg. Ik zie dat het nu of nooit is, ik rijd naar voor, roep naar Tim dat hij moet springen maar hij moet passen. Snap ik, Tim en Wouter rijden al ronden mee vooraan en de wind begint ook bij hen zijn tol te eisen. Christophe zit te ver naar achter. Ik had mezelf voorgenomen om te trainen in het peloton, en mijn rug, en... Och foert! Ik zet aan en probeer er naar toe te rijden. Wind in de zij en knallen maar. Ik moet meteen aan Lorenzo denken wanneer ik bloed proef in mijn keel. Nog even. Maar ik ben net niet goed genoeg. Drie meter scheiden me van hun achterwiel, maar dichter geraak ik niet. Na de volgende bocht blaast de wind knal in mijn gezicht, en besef ik dat het geen zin heeft. Misschien nog even doorduwen, want wie weet vallen ze wel stil... Nee, het heeft echt geen zin. Ik laat me terug waaien naar het peloton. De koers ligt in zijn plooi. De ontsnapping gaat stand houden want alle sterke mannen zijn mee.
Halverwege koers moet ik mijn mislukte inspanning bekopen. Ook ik zak er achteraan door. Maar we zijn hier om te trainen, dus opgeven doen we niet. Ik pik aan bij nog enkele geloste renners. Drie ronden lang draaien we rond en rapen we nog geloste renners op. En jawel, in de laatste ronde pikken we terug aan bij het peloton. Finishen in het peloton en spurten voor het plezier is het enige wat me nog rest deze koers. Samen met Wouter en Tim finish ik in het peloton. Christophe heeft in de voorlaatste ronde moeten opgeven met een lekke band. Zo zie je maar, voorzichtig zijn helpt je niks vooruit. De Koersgod straft onmiddellijk.
De cijfers:
42 aan de start, 27 aan de meet
Wouter 21ste
Egwin 23ste
Tim 24ste
Christophe Lek
Egwin
Appels VWF A 17-03-13
Vandaag in Appels gaan koersen, een parcours met overal wind tegen, maar wel veel volk ad start... Na 20km ofzo weg me man of 20 waarvan er maar een 7 tal op kop reed (waaronder Wim en ik, en ik heb zelf natuurlijk weer veel te veel id wind gereden) en dan nog een paar man die per ongeluk af en toe ne keer op kop kwamen, laatste halve ronde terug gepakt door "het peloton" ook ne man of 20... Dan is er nog een 4 tal vandoor gegaan en ben ik in het peloton nog 28ste geëindigd, Wim werd 22ste... Ik dacht voor de koers nog met die wind kunde u best gwn laten meedrijven en id laatste ronde is proberen, klad da beter gedaan... Jammer dat er in die kopgroep 10 man maar gwn aan het staartje bungelde ('t is ni da ze ni konden want ze zaten nog goe fris opt einde, ik was tegen dan precies Andy Schleck)
Al bij al een goed gevoel, ik begin ook steeds beter te worden in wind koersen (of de tegenstand slechter?) jammer vh koersverloop op naar de volgende...
Rien
Je hebt het wrschl al gelezen van Rien: in Appels zijn we halverwege vertrokken met ne man of 20. Waarvan er 15 precies liever thuis voor de stoof waren blijven zitten. :-D
Het gevolg was dat er in de laatste ronde nog wat volk kon aansluiten en Rien en ik op dat moment geen finish meer in de benen hadden. Meer nog, door kramp trapte ik nog +/- met een half been. Mede doordat ik in de voorlaatste ronde nog een beetje zitten prikken en meespringen had...
Maar tijdens de koers had ik een goed gevoel. Windkoersen gaan me goed af!
Rien is echt al goed bezig hoor: die is quasi de hele koers niet uit de eerste 10 geweest (behalve de laatste ronde dus :-p).
Nu op naar Sint-Amands en naar de lente!
Wim
Buggenhout VWF 10-03-13
Bij de A reeks reden meteen 15 patsers weg met daarbij Rien die ondanks niet al te veel training meteen een mooie 8ste plaats laat optekenen.
Mooi gedaan Rien!
Ook bij de A reeks Wim:
"Even de beelden afgewacht op Facebook om nu uit te vogelen wat mijn astronomische uitslag
was van afgelopen zondag in Buggenhout. Ik geloof dat ik 38e van de 53 ben geworden.
Zowat elke beslissing pakte in de koers slecht uit, en ja, dan beland je in het groepje met de andere losers hé.
Maar zowel in de kopgroep als (vooral) in de tweede groep zaten gasten die zeker niet beter waren dan ik, en daar trekken we ons dus maar aan op met het oog op volgend weekend! ;-)
Revenge will be mine!
Wim"
Ook bij de C hadden we een BTC er aan de start.
Jerry die bij dit weer nooit echt op volle temperatuur komt behaalde een 21ste plek.
Goed zo!
Openingskoerss Breendonk VWF - Oosteeklo WAOD 02-03-13
Breendonk VWF
Voor onze club afgevaardigd: Jan S, Erik D en Wim VV.
Erik startte volgens leeftijd bij de E reeks en kon daar vlot zijn ding doen.
Hij reed de hele koers alle gaten dicht op kop van het peloton of
ook wel eens zoals hier voor het peloton.
Helaas gepaard met het verlies van overtollig snot raakte Erik tegen het einde van de koers ook door zijn eten.
Gedwongen opgave bij het ingaan van de laatste ronde was zijn lot.
Snel een hamburger, cola en wat koeken binnen werken om niet
tegen het asfalt te slaan was noodzakelijk.
Achteraf nog een bruine Leffe en Erik kon tergblikken op een leuke namiddag.
Goed geamuseerd, volgende keer miss toch iets meenemen voor te smikkelen onderweg.
Ook Jan was aanwezig in Breendonk en wel met de fiets!!!
Jan startte bij de D reeks waar er in de start reeds 4 sterke beren weg reden.
Jan reed ogenschijnlijk rond zonder te ademen en plaatste nu en dan eens een scherpe demarrage.
De 4 waren echter buiten schot.
Met reserve haalde Jan de aankomst, snel even de nummer binnenbrengen, enkele slokken uit zijn bidon en dan hop met de fiets weer richting Ranst!
Alweer flink wat kilometers erbij na een leuk middagje fietsplezier!
Dan bij de A reeks startte voor onze club althans nieuwkomer Wim Van Verre.
Hieronder Wim zelf aan het woord:
Allez vooruit, gisteren in Breendonk mijn beste cartouche verschoten achter een brommer genaamd Echelpoels. Halfweg koers kom ik met een andere in de achtervolging. We verkleinen het gat van 100 tot 50 meter. Mijn compagnon bij elke aflossing: "We rijden ernaar toe hé!". Ik: "Ja!" Dat zo een keer of drie na elkaar. En ik geloofde dat op dat moment ook nog echt! Ik wist: als ik bij brommer kom, rij ik podium.
Niet dus, want dichter dan 50 meter zijn we niet geraakt en na een ronde zat ons avontuur erop.
Uiteindelijk, na nog een paar ronden solo met 50 meter voorsprong, werd ook Echelpoels gegrepen. Met stijgend
ongeloof zag ik hoe ze echt tot op zijn wiel moesten rijden tot die afgaf en dan bleef hij nog gewoon op kop rijden. Uiteindelijk heeft hij zich in de finale dan toch een paar ronden "gespaard" en het in de laatste ronde afgemaakt.
Gewoon te sterk dus. Lode Van Impe is ook al goed bezig.
Oosteeklo WAOD Toeristen
Zondag waren Rien C, Wouter VB en Christophe M op de afspraak voor het BCT.
Rien reed helaas lek, Christophe werd 23ste en Wouter 29ste.
Receptie 't Deraeurke !! 12-01-13
Zaterdagavond werden we uitgenodigd bij de sponsor van GDM 't Deraeurke voor een hapje en een drankje om de Trofeo van 2012 uit te reiken.
De Trofeo geschonken door café De Witte Lelie uit Lint, uitvalsbasis van de dedicati van GDM en met overtuiging gewonnen door een sterke Kurt Verhoeven voor Bart en Wouter van het BCT.
We konden wat nakaarten en tevens vooruitblikken naar de editie van 2013.
Dankjewel Sven en Linda!
Gelukkig Nieuwjaar !!! 01-01-13
