De Ronde 2017

 

We schrijven 1 november 2016, op het gekende Bryon forum verschijnt de oproep door KM-Beer, aka Jan S om met enkele geïnteresseerden deel te nemen aan de Ronde van Vlaanderen editie 2017.

​

Vertrek voor het eerst in A’pen , vlak bij dus.  Geen noodzaak om hotels te zoeken of heel vroeg op te staan en naar Brugge te rijden. Nee A’pen , op enkele km’s van thuis, ideaal om ’s morgens met de fiets naar de start te rijden.

​

Er wordt al snel door enkelen positief gereageerd, sommigen hebben wat bedenktijd nodig, anderen schrijven zich in om later alsnog hun inschrijving te verkopen, enfin,  op zaterdag 1 april staan er om 06u45 negen  Bryonners in de buurt van het stadspark mekaar op te wachten.   Erik D, Frederik , Sam, Brian, Erik S, Yannick, Morris , Jan en ikke.  We wachten nog even op Egwin  maar besluiten  iets voor zeven om ons richting de St-Michielskaai te begeven.   Er staat al veel volk aan te schuiven en iedereen wordt  over de Suikerui gestuurd om via de Grote Markt door de startboog te fietsen.  Het is er nog smaller, opstopping verzekerd, ook al omdat velen nog een selfie willen nemen , of bagage afgeven, het enige minpunt qua organisatie vind ik. Het is uiteindelijk 7u50 vooraleer we met onze 9 koppige Bryonclub kunnen vertrekken.

​

Het begint stilaan licht te worden maar er verschijnen donkere wolken en we voelen al enkele druppels, als we de konijnenepijp uitkomen valt de regen met bakken uit de lucht, en dat zal het eerste uur niet veranderen,  er zijn prettigere omstandigheden om een fietstocht van 237km aan te vatten. Er wordt al snel in ketting gereden en rondgedraaid. De grote motoren zijn Jan, Sam  en Yannick  maar ook de zes andere Bryonners doen hun deel van het werk. Zelfs Erik D en Morris V nemen regelmatig de kop, straffe gasten die nog niet zoveel km’s in de benen hebben dit jaar. Ik probeer me rustig te houden en niet teveel op kop te rijden, het is nog ver en het zwaarste moet dan nog komen.

Ondanks de regen staat er toch behoorlijk wat volk langs de kant om iedereen aan te moedigen, en er zijn voldoende vrijwilligers om ons op kruispunten een vrije doorgang te verlenen.  Even voelen we ons profs, en als een motard voor ons komt rijden en gedurende een hele tijd, tegen 40km/h ons goed uit de wind zet, vliegen de Km’s voorbij, voor we het goed en wel beseffen zijn we aan de eerste bevoorrading.  Eten en drinken is de boodschap en er is voldoende. Nog een plasje maken of een stress kakske doen en we kunnen weer verder.

​

Het stilstaan heeft de benen toch wat te fel afgekoeld en Jan, die vertrokken is in korte broek, neemt weer de kop, “hoe kan ik nu warm krijgen” hoor ik hem nog zeggen en dan weet je dat, als hij zich vooraan  zet, je maar beter in zijn wiel zit. Bryonners op kop en daarachter een groep van een man of 30, ik houd me wat verscholen in de groep, maar schuif uiteindelijk toch naar voor. “Ha, ik dacht dat we u kwijt waren” zegt Brian,  het doet me plezier dat we als team mekaar toch wat in het oog houden, volgende bevoorrading terug eten en drinken, bidons bijvullen en zakken vol steken.  Vanaf nu begint het echt, de eerste kasseistrook komt er aan en het begint stilaan wat open te trekken, zelfs een waterzonnetje steek zijn neus aan het venster en de wegen beginnen op te drogen, gelukkig. De paddestraat is de eerste en daarop volgt de haaghoek. Ook de eerste hellingskes zijn daar, de Leberg, Berendries en Ten Bosse en wat verder rijden we richting “de Muur”.  

De eerste tekenen van vermoeidheid beginnen zichtbaar te worden onze groep begint een beetje uit elkaar te vallen, op “de Muur” rijden Sam, Yannick, Brian en Jan even voor Frederik  en mijzelf uit, maar door de drukte moeten sommigen voet aan de grond zetten, Frederik en ikzelf kunnen gelukkig op de fiets blijven, iets voorbij de kapelmuur is er een bevoorrading waar we weer allemaal samen komen, ook Erik S, Morris  en Erik D komen ons enkele ogenblikken later vervoegen. We komen zelfs “den Beer van Bornem” aka Peter tegen en doen een kort babbeltje. Tussen 16.000 wielertoeristen een bekende tegenkomen, van toeval gesproken.

​

Erik D is de  eerste die terug vertrekt om op eigen tempo zijn Ronde verder te rijden, de anderen  vertrekken wat later en ik zie Erik D pas terug aan de finish, ferm gereden Erik, chapeau.

​

Vanaf “de Muur” is het een heel stuk terug richting Oudenaarde met de beklimming van de  Valkenberg en Eikenberg .   Yannick, die zich echt in zijn sas voelt hier, heeft zoveel power in zijn benen dat zijn ketting het begeeft net na de Eikenberg, met de  hulp van Erik S en Morris  die de ketting van Yannick opraapt, komen ze even na ons aan bij de voorlaatste bevoorrading. Gelukkig is er  een Shimano stand die kosteloos de ketting hersteld en zo er voor zorgt dat Yannick  zijn tocht kan verder zetten. Morris  gaat nog even naar een hulppost voor zijn knie en Frederik komt zijn kameraad tegen waar hij ’s morgens mee vertrokken was. Zij zullen van hier hun tocht samen verder zetten  en komen als eerste, net voor Erik D  over de finish, proficiat Frederik.

​

Volgende helling, de Koppenberg. Sam, Brian en ikzelf hebben hier de pech dat we moeten afstappen door de drukte, Jan en Yannick kunnen blijven rijden en slaan een gat, Sam is de enige die de aansluiting nog kan maken. Brian en ikzelf nemen nog een snelle sanitaire stop  en ondanks het sterke kopwerk van Brian krijgen we de kloof niet gedicht en doen we samen de Mariaborrestraat, Steenbeekdries, Taaienberg , kaperij en Kanarieberg, aan de volgende en laatste bevoorrading komen we mekaar terug tegen. Ook Erik S zien we hier terug.  Vanaf nu is het voor iedereen eigen tempo rijden,  en ik rijd samen met Brian, Sam en Jan verder over achtereenvolgens de kruisberg, hotond, karnemelkbeekstraat, oude kwaremont en na meer dan 220km mogen we over de laatste helling van de dag, de paterberg. Het is er druk maar er is voldoende plaats om al fietsend naar boven te rijden, nog 10km en we kunnen “de Ronde” bijschrijven op ons palmares. We nestelen ons in een groepje maar voor Jan gaat het niet snel genoeg en hij gaat weer naar de kop. Samen met Sam rijden ze weg uit de groep en zien ze in de verte Brian, die op de paterberg een gat had geslagen, aan de leiding van het volgende groep rijden. Ik bekijk het allemaal vanop een afstand, ik rijd namelijk al de hele dag met een plan rond, ik rijd straks met de fiets naar huis.

​

Jan en Sam sluiten nog aan bij de groep met daarin Brian en ze komen samen over de aankomst, enkele minuten later,  het is dan 17u30 is ook mijn eerste missie van de dag voorbij.

​

Gedurende de weken voor “de Ronde” hadden Jan en ik er vaak over gesproken om samen terug te rijden en hadden we nauwlettend de weersvoorspellingen bekeken. Als alles goed zou zijn en het weer zou meevallen dan reden we gewoon met de fiets naar huis. En de omstandigheden waren goed, zuidwesten wind, droog en de benen nog niet compleet kapot. We leveren onze stuurnummer in en laden de “retour RVV route” in de GPS, om 18u starten we de tweede  missie, thuis geraken.

De wind waait zoals voorspeld goed in de rug en we rijden aan een goed tempo richting Hundelgem, en dan naar Lede. De route is echter niet ideaal het eerste stuk, we worden regelmatig langs weilanden en tractor weggetjes gestuurd, de Strava routebouwer is nog niet perfect.

Via Dendermonde rijden we verder langs de N17 richting Buggenhout –Willebroek en Boom. Tussen Boom en Reet beseft onze GPS dat het ook voor hem een vermoeiende dag was en denkt het zijne ervan. We zijn al meer dan 340km onderweg en het is voorbij 21u als hij ons enkele keren in de verkeerde richting stuurt. We zien zowaar een bord van de bebouwde kom van Boom terug waar we 15min eerder al gepasseerd waren. Dan maar zonder route begeleiding, en we rijden via Reet langs de gekende weg naar Kontich en Boechout. In Vremde scheiden onze wegen, wegen die we sinds 06u25 ’s morgens samen hadden bereden. Ik fiets de laatste 7 km alleen naar huis en kom uiteindelijk om 22u thuis, 370km op de teller. Het was een vermoeiende dag maar het gevoel van de geleverde prestatie is overheersend, veel meer dan de vermoeide benen.  Een prestatie waar alle Bryonners vandaag trost op mogen zijn, iedere Bryonner die gestart is heeft vandaag zijn Ronde van Vlaanderen uitgereden, een knappe prestatie.

​

’s Zondags ben ik al vroeg wakker maar laat toch de clubrit aan mij voorbij gaan, even de benen wat losrijden en dan de zetel in, kijken naar de profs.  Ik zie Gilbert een prachtige ronde winnen, op een geweldig indrukwekkende wijze, bijna even indrukwekkend als de 9 Bryonners die gisteren hun ronde reden.

​

Johan